En nu heeft zelfs de burgemeester van Haren zijn ontslag aangeboden
Dus het minste wat wij konden doen is terugkeren.
dinsdag 12 maart 2013
maandag 28 februari 2011
Zeg hallo tegen de beste foto ter wereld.
Westerse twilight-alto-kunst op een kunsttentoonstelling in Saudi-Arabië
Wederom een zin waarvan je dacht dat je deze nooit zou lezen.
maandag 31 januari 2011
Music Monday - The Fall/Fuck jou Steve Jobs, we houden van je.
Wij spugen op Ipads. Stomme Ipads met hun dunne randen, glinsterende oppervlak en gevoelige touchscreens. Ipads waar je verder niet veel meer boeiends op kan doen dan youtube kijken en angry birds spelen, maar die er wel toe leiden dat moeders en tante’s overal ter wereld onze afgesloten zolders betreden, zonlicht binnenlaten en onze autistische Mass Effect marathon’s met de woorden “Kijk, ook wij spelen nu een spelletje!” onderbreken.
Fuck jou Steve Jobs.
De enige reden waarom die overmaatse Ipod überhaupt op semiobliviously verschijnt is het nieuwste album van the Gorillaz.
Jeweetwel de virtuele band gecreërd door Blur zanger Damon Albarn die sinds hun genesis ieders Ipod domineren.
De band die met hun experimentele mengeling van genres en invloeden de meest bizarre muziek en de meest geweldige albums maken. De band die onlangs hun derde album (Plastic Beach) hebben uitgebracht en die de rest van 2010 tourend door Amerika doorbrachten, waar ze enkel fantastische live optredens uitvoerden.
Optredens waar ze in een luxe hotelkamer met een ruime hoeveelheid aan alcohol, drugs en vrouwen van bijkomen. Of tenminste, dat stellen wij ons zo voor, in onze zwaar geïdealiseerde voorstelling die wij van hen hebben.
De waarheid licht wat anders, zo blijkt uit een interview dat onlangs op het internet verscheen. De bandleden blijken allemaal nette getrouwde mannen van veertig te zijn die hun vrije tijd niet besteden aan wilde feesten waar zelfs Berlusconi zich niet durft te vertonen maar, zo lezen we, in hun vrije tijd klooien op hun Ipads.
FUCK jou Steve Jobs, geef ons onze band terug.
Althans, dat was onze reactie voordat ze met hun volgende onthulling kwamen, namelijk dat ze op hun Ipads een compleet nieuw album hadden gemaakt.
Trouw met onze hypothetische (of zo hopen wij) dochters Steve Jobs, want damn wat heeft die overmaatse Ipod van jou ons een vet album bezorgd.
Jeweetwel de virtuele band gecreërd door Blur zanger Damon Albarn die sinds hun genesis ieders Ipod domineren.
De band die met hun experimentele mengeling van genres en invloeden de meest bizarre muziek en de meest geweldige albums maken. De band die onlangs hun derde album (Plastic Beach) hebben uitgebracht en die de rest van 2010 tourend door Amerika doorbrachten, waar ze enkel fantastische live optredens uitvoerden.
Optredens waar ze in een luxe hotelkamer met een ruime hoeveelheid aan alcohol, drugs en vrouwen van bijkomen. Of tenminste, dat stellen wij ons zo voor, in onze zwaar geïdealiseerde voorstelling die wij van hen hebben.
De waarheid licht wat anders, zo blijkt uit een interview dat onlangs op het internet verscheen. De bandleden blijken allemaal nette getrouwde mannen van veertig te zijn die hun vrije tijd niet besteden aan wilde feesten waar zelfs Berlusconi zich niet durft te vertonen maar, zo lezen we, in hun vrije tijd klooien op hun Ipads.
FUCK jou Steve Jobs, geef ons onze band terug.
Althans, dat was onze reactie voordat ze met hun volgende onthulling kwamen, namelijk dat ze op hun Ipads een compleet nieuw album hadden gemaakt.
Trouw met onze hypothetische (of zo hopen wij) dochters Steve Jobs, want damn wat heeft die overmaatse Ipod van jou ons een vet album bezorgd.
zaterdag 22 januari 2011
Meanwhile, in Japan.
Semiobliviously
Geconfronteerd met het einde van zijn middelbare school en het begin van zijn studie zag kameraad Wim geen andere uitweg dan een vlucht naar Japan. Hij verblijft inmiddels al enkele maanden in het land van de Sushi en minirok-schoolmeisjes, in wat ik me graag voorstel als een bizarre mix tussen Kill Bill en Lost in Translation.
Geconfronteerd met het einde van zijn middelbare school en het begin van zijn studie zag kameraad Wim geen andere uitweg dan een vlucht naar Japan. Hij verblijft inmiddels al enkele maanden in het land van de Sushi en minirok-schoolmeisjes, in wat ik me graag voorstel als een bizarre mix tussen Kill Bill en Lost in Translation.
Een situatie die oneindig veel cooler is dan mijn huidige bestaan als brave student geschiedenis, dus ik laat dan ook geen kans voorbij gaan om hem te vertellen dat, hoewel zijn laatste bezoek aan de anime bar of zijn foto shoot bij de Kanazawa Favo ook heel cool klonken, ze toch echt niet konden tippen aan de vele legendarische hoogtepunten die zich nu in mijn leven afspelen. Neem bijvoorbeeld mijn historisch-educatieve rondleiding door de oude kerk. Een levens veranderende ervaring die misschien enkel wordt overtroffen door mijn historisch-educatieve rondleiding door de nieuwe kerk. Over hoe we veertig minuten lang in ultieme fascinatie hebben geluisterd naar de volledige geschiedenis van de rol die het Amsterdamse stadsbestuur in de bouw van deze kerken heeft gespeeld, verteld door een oud fossiel dat zich zijn eerste rondleiding omstreeks 1850 nog levendig kan herinneren.
Maargoed, net als ik hem uit pure wanhoop wil berichten over de Drent die via de Google zoekopdracht “Wim jongen slechte ervaringen” op semiobliviously terecht kwam veegt hij met een enkele youtube link alle grond onder mijn voeten vandaan:
Dit is bijna zo vet als de nieuwe kerk.
Maargoed, net als ik hem uit pure wanhoop wil berichten over de Drent die via de Google zoekopdracht “Wim jongen slechte ervaringen” op semiobliviously terecht kwam veegt hij met een enkele youtube link alle grond onder mijn voeten vandaan:
Dit is bijna zo vet als de nieuwe kerk.
vrijdag 3 december 2010
De oneindige lijdensweg van Wim Leuverink
Wim, mijn fossiele wederhelft van semiobliviously is sinds vandaag zo oud dat het zorgwekkend begint te worden.
Wim, de Methusalem van het internet heeft de vreeswekkende leeftijd van 20 jaar behaalt.
Wim, man die de jaren 90 nog bewust heeft meegemaakt, die Kurt Cobain overleefde, die zich de opkomst van het internet nog kan herinneren, die aanwezig was toen youtube werd opgericht,die rondliep toen er nog geen enkele pluralistische partij in het parlement zat,die zijn leven begon in een tijd dat games uit 16 bit pixels bestonden, die bestond toen Philip Freriks voor het eerst op het journaal verscheen. Wim, wandelend lijk dat maar weigert te sterven
gefeliciteerd jongen.
Wim, de Methusalem van het internet heeft de vreeswekkende leeftijd van 20 jaar behaalt.
Wim, man die de jaren 90 nog bewust heeft meegemaakt, die Kurt Cobain overleefde, die zich de opkomst van het internet nog kan herinneren, die aanwezig was toen youtube werd opgericht,die rondliep toen er nog geen enkele pluralistische partij in het parlement zat,die zijn leven begon in een tijd dat games uit 16 bit pixels bestonden, die bestond toen Philip Freriks voor het eerst op het journaal verscheen. Wim, wandelend lijk dat maar weigert te sterven
gefeliciteerd jongen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
