Durex, mensen, Durex.

Je hebt dus een bios meeting, een date of een cinematografisch trefpunt. De voorbereiding was rigoureus, de film keuze: De meest diepzinnige culturele alternatieve arthouse-doch-toegankelijke cinegrafische projectie die je kon vinden. Niet dat ik er ook maar iets van afweet, maar he; gezamenlijk alternatief pronken met een cultureel meesterwerk ,zonder inslaap te vallen bij een of andere Deense incest film.

Het schijnt te werken.

Dus dan ga je maar met opgeheven hoofd kijken naar hoe het gewone volk zich naar die hollywoodstaanse actie remake van Sherlock Holmes spoed -note to self: die moet ik zien -

Snuif je geringschattend als het publiek zich naar Avatar - nog een best aardige film ook - spoed en lach je minzaam als je ziet hoe men de zaal van The Wolfman betreed.

Plebs.

Nee dan jij, of nouja, jullie, met een droge witte wijn genietend bij een of andere Peruaanse film maker, de 15 euro die de kaartjes kostte bepaalde vooraf al dat je de film tof ging vinden. Gezamelijk in slaap vallen tijdens een of andere Deense incest film en naderhand zeggen dat je hem prachtig vond omdat de film elite zo besloten heeft, en natuurlijk horror seksvan Lars von Trier, precies het zelfde als Saw maar met het enige verschil dat de pers hem om de een of andere reden wel arthouse vind.

Maar jullie doorstonden het.

Uren aan ondraaglijke saaiheid, plotteloosheid en een totaal gebrek aan character development zijn doorstaan om je aan te kunnen sluiten bij die elitaire film elite, god mag weten waarom, maar godverdomme mensen, vandaag gaan we ervan profiteren ook.

Vandaag zullen we het licht zien, vandaag zal duidelijk worden waarvoor we het deden, we zullen overspoelt worden met redenen en voordelen. En jaren later zullen we elkaar aankijken en zeggen "Ja! JA HET WAS HET WAARD!" We zuilen huilend de stad in rennen, ongewassen en riekend als een natte hond maar het zal allemaal niet meer uitmaken. Want het was het waard. OH GODVERDOMME HET WAS HET WAARD!

Ik treft de lieftallige wederhelft van deze avond bij de ingang en krijgt de kaartjes van de film in de hand gedrukt.

Het regent gehaktballen.

Ja, de rest was uitverkocht.

Het psychologische trauma dat is opgelopen door deze wending zal later verwerkt worden. De meeting is begonnen en by god, hij zal succesvol verlopen ook. Je opent een gesprek met haar (Het gaat goed) informeert naar willekeurige kledingstukken (mijn theorie dat er altijd wel wat nieuws tussenzit bevestigend, het gaat heel goed) vraagt naar haar vakantie (het gaat perfect) en betreed de zaal.

Het eerste dat je ziet is een tas vol luiers.

Het tweede dat je ziet is de rest van de zaal een tribune gevuld met krijstende 3 jaar oude koters, popcorn vliegt door de lucht, huilende peuters vechten tussen de stoelen en totaal ontredderde ouders zakken trillend ineen in het gangpad.

God.Ver.Domme.
Dit is tevens het moment waarop je begint te beseffen dat het geheel niet helemaal volgens plan aan het verlopen is.

Maar daar staan we dus, de twee 18 jarige die zich hier al popcorn ontwijkend door het publiek heen wurmen en eruit springen als twee Imams op een PVV partijbijeenkomst. Maar ook het tweede psychologische trauma dat vanavond is opgelopen zal later verwerkt worden, want met de verbetenheid van kapitein Ahab zelve concentreer je je op dat ene doel: De.meeting.zal.een.succes.worden.

Het 4 jarige jongentje achter ons vraagt aan zijn moeder wat die twee grote mensen voor hem hier doen.
Het word een succes.

Plan A: doen alsof jij de verstandelijk gehandicapte Michiel bent, door zijn oh zo vriendelijke zus is meegenomen naar de bioscoop.

Plan B: Doen alsof zij de verstandelijk gehandicapte Erica is, die door haar oh zo galante broer naar de bioscoop is meegevoerd. Een dodelijk blik van haar kant maakt echter duidelijk dat ook deze optie out of the question is.

Zitten dan maar, zo normaal mogenlijk gedragen en hopen dat de ouders - zo verzonken ze zijn in hun pogingen deze levende voorbeelden van de kwaliteiten van abortus in bedwang te houden - ons niet opmerken.

De film begint. Het regent gehaktballen, een jochie (Flint) wordt gepest op school omdat hij een nerd is maar zijn moeder houd hem voor dat hij zich er niets van aan moet trekken en zijn dromen moet najagen. Moeder overlijd, vader vervreemd zich van zijn zoon en het uitvinden gaat wat minder, zeker nu vader wil dat hij moet werken in de sardientjes winkel van de familie.

Oke, even een gewetensvraag: vonden jullie de afgelopen alinea interessant?

Nee wij ook niet. Maar wij konden in tegenstelling tot jullie niet weg. Wij moesten de rit uit zitten.

De.hele.anderhalf.uur.

Met de kinderen he?! Met de kinderen.

De kinderen

Popcorn vloog door de lucht, krijsend vochten ze in de gangpaden en elke paar minuten moest er weer een naar de wc waardoor de gehele rij weer moest opstaan.

Maar laat een ding heel duidelijk zijn: ik klaag niet.

De kranten staan tegenwoordig vol met die disfunctionele bejaarden die de politie bellen omdat de kinderen buiten teveel lawaai maken. Van die autisten die protesteren op het moment dat er in de buurt een kinderdagverblijf word geopend of die bij de gemeenteraad een avond klok voor het speelpleintje eisen.

Zegmaar de mensen die op Trots op Nederland stemmen.

Dus daar knoopte ik de menigte trotserend een gesprek met haar aan, onaangedaan door het artillerie bombardement aan cola blikjes dat naast ons inslaat. Informeer naar haar tekeningen terwijl ouders met diarree kinderen zich tussen ons heen wringen. Bied haar wat te drinken aan terwijl de kinderen om ons heen krijsen om cola en volg onderwijl samen de film.

Het gaat eigenlijk nog best goed.

Ze zegt wat tegen me maar ik kan het niet verstaan omdat de kinderen achter ons er doorheen bleren. Ze bied me pepermunt aan maar een jochie struikelt over mijn benen, in de kluwe van bloedend kind en ouders is mijn pepermunt niet meer te onderscheiden.

Het gaat nog best goed

Ze lacht en maakt een opmerking, maar ook deze gaat langs me heen omdat het jongentje naast mij brullent over de grond rolt: vader wilde hem geen popcorn meer geven.

Dit is een leuke date.

Ik probeer het gesprek weer te hervatten maar een passerende vader met een wc-noodgeval in zijn armen belet me.

Ze vind het leuk

Ik draai mijn hoofd weer haar kant op maar kijk ineens in het gezicht van een bezorgde moeder: ze is haar speen kwijt.

We vermaken ons

Het moment dat ik het gesprek hervat is tevens het moment dat de speelgoed auto van het kind achter mij onder mijn plaats door rijd, kind en ouders wurmen zich erachteraan, het tweede pepermuntje dat ze me aanbied ondergaat het zelfde lot als de eerste.

De film Jasper, let op de film.
Het meisje rechts van me naast me beweegt onrustig, ik negeer haar en draai me naar het 18 jarige exemplaar links van me, deze glimlacht...kijkt me aan en - "JOOST" blert een vrouw over de zaal heen naar haar man "ZE MOET POEPEN!!"

........

“OH ECHT? Nou, daar heb ik HET middel voor, JEZUS CHRISTUS! Hier BITCH!!! 5 LITTER LAXEER MIDDEL EN EEN TRECHTER!!! JOOST, HOUD HAAR VAST!!!”

Nee dat zei ik niet, het vrouwelijk schoon aan linker zeide bracht dat laatste stukje beschaving in mij boven.

Maar is godsnaam mensen: Rita verdonk, waar bent u als we u nodig hebben?

Onophoudelijk vragend om cola, fristi, appelsap en roepend dat ze moeten plassen. Vechtend het gangpad door terwijl ik en de uwe vrouwelijkheid naast mij de schijn van normaliteit proberen op te houden. Een bak popcorn land voor mijn voeten.

"Nou" probeer ik het gekrijs van het kroost achter mij met een serene vanzelfsprekendheid te overstemmen "dan zullen we er maar het beste van moeten maken"

"Ja," antwoord ze met opgetrokken wenkbrauw "het beste" Een kind achter ons begint te krijsen om een Chocomel.

We zien hoe Flint een chocolade reep eet. Het meisje voor ons ziet het ook "MAMMA IK WIL ER OOK EEN"

Dat is tevens het moment dat er ineens gigantische gehaktballen uit de lucht beginnen te vallen. Dat de mega baby in het lichaam van een geprepareerde kip kruipt (Nee, wij volgen het ook niet. ) en dat de norse vader met behulp van een Apen vertaal machine zegt dat hij trots is op zijn zoon, altijd trots geweest is en dat hij zeker weet dat ook zijn moeder trots op hem zou zijn.

Dit is de meest zoete film tot het moment dat de EO haar eigen filmstudio begint. Ik begin zowaar weer te verlangen naar de pornografische horror van von Trier

Een meisje voor ons roept dat ze naar de wc moet, de moeder antwoord dat de pauze al geweest is. Het kind achter ons heeft deze hele conversatie gehoord en proclameert nu dat ook hij naar de wc moet. Flint zijn moeder gaat dood. Het meisje rechts van mij snikt dat ze het zielig vind. De vader achter ons zegt tegen zijn zoon dat hij tot de pauze zal moeten wachten.

Het kind voor mij brult dat hij toch echt naar de wc moet, het meisje rechts van mij wil nog een snoepje

Ik vraag aan het meisje links van mij of ze wat wil drinken. Het jochie diagonaal rechts vraagt wat van het meisje links van mij hier doet. De man diagonaal rechts achter ons vraagt of ik wat lager kan gaan zitten, ik ben nogal groot. Blijkbaar proberen sommige mensen deze film nog serieus te volgen ook.

En dan is het is het moment daar; het einde. Iets met een vliegende gehaktbal en mensetende gummybeertjes(?). Maar veel belangrijker: wij kunnen weg. Met gebogen hoofd blazen we de aftocht, popcorn ontwijkend en ons nog een laatste maal door vechtende peuters heenwringend.
We blazen de aftocht, een nederlaag.

Bij het naar buitengaan zien we nog net hoe een vader zich met hangende schouders door zijn kinderen laat meeslepen naar de eetruimte. Een laatste blik als een waarschuwing aan ons gericht, doe het niet jongens...doe het niet

De toekomst

Vandaag vond ik een aan mij gerichte brief van de gemeente Haarlemmermeer in de brievenbus, ik had dit al verwacht. De gemeenteraadsverkiezingen staan immers voor de deur. En het is van groot belang dat mijn waardevolle stem niet bij de verkeerde partij terecht komt.
Om dit te voorkomen wil ik me goed inlezen op de onderwerpen waarmee de verschillende partijen zich op dit moment bezighouden.

Goed, ik open de desbetreffend brief en tref een felgekleurde flyer aan. De voorkant van deze flyer bestond uit een plaatje van de enige echte 'Uncle Sam' (?!?) en de titel: "Wie kies jij met jouw stem?"

Juist, de link tussen de Haarlemmermeerse gemeenteraadsverkiezingen en het boegbeeld van het Amerikaanse leger was nogal ver gezocht. Misschien geeft de achterkant van deze flyer meer informatie over de partij punten.

Nee!

In de flyer werd op de meest ongepaste wijze beschreven dat ik mijn "brievenbus moest 'checken' voor de stempas" en ik om er achter te komen welke partij het meest geschikt voor mij is ik moet refereren naar een website met 30 seconden lange filmpjes waarin lijstrekkers mensen proberen te 'hosselen' door zonder enige overtuiging hun eigen standpunten van een telepromter op te dreunen.
De lokale politiek getuigde al niet bepaald van welbespraaktheid, maar na het zien van een overjarige vertegenwoordiger van een politieke partij die al stotterend hip probeert over te komen heb ik echt alle hoop verloren.
Verder stonden er in de kantlijn citaten van leeftijdsgenoten die mij vertelde waarom zij wilden stemmen.
Ik citeer een citaat uit de flyer:


"Gewoon, omdat ik eindelijk mag stemmen" (Natasha, 18 jaar, Lisserbroek)


Ik heb nieuws voor je Natasha:
"Gewoon, omdat ik mag stemmen" is geen valide antwoord voor een achttien jarige.

Doordat de gemeente deze stompzinnigheid naar mij op stuurt voel ik me zwaar onderschat. Ik stem omdat ik de verantwoordelijkheid niet wil hebben voor het feit dat onze samenleving zichzelf uiteindelijk kapot maakt.

De jeugd wordt tegenwoordig niet meer geprikkeld na te denken, dit komt door de hersenloze media die blind gevold wordt en bijvoorbeeld het feit dat héééééél belangrijke dingen, zoals de gemeenteraadsverkiezingen, met een gigantische nonchalantheid naar de jeugd wordt gepresenteerd waardoor het niet serieus genomen wordt.

De jeugd wordt dom gehouden doordat de hoger opgeleiden belangrijke dingen laagdrempelig maken. Er is geen noodzaak meer onszelf te ontwikkelen, de maatschappij past zich aan ons aan.
Men voelt geen drang kennis te vergaren.

De naïef gehouden jeugd wordt uiteindelijk ouder het bovenstaande proces herhaalt zich met de nog dommere, wereldvreemde nakomelingen van de vorige lichting naïvelingen.
Na loop van tijd verandert onze samenleving zich in een grote kudde domme mensen die zonder na te denken alles doet wat een handje vol denkers hun opdraagt.


Ik heb mezelf beloofd me zo goed mogelijk te ontwikkelen. Dit alles in een poging dit trieste toekomstbeeld te veranderen.

Beste mensen, ontwikkel uw intellect. Ontplooi uzelf!
Gebruik uw hersenen alvorens het stemmen.
Behoed de wereld voor een verschrikkelijke toekomst.

Wanneer het inzetten van Bauer alleen niet meer genoeg is

Nee, zelfs naakt weet ze me niet te overtuigen.

Week 4, wij hebben de grootste

en natuurlijk:












Semiobliviously, wij maken af wat Willem in 1831 begon.

The kiterunner (his friend the rapist and the rocker)

En daar sta ik dan, in een smoezelig rock café , omringt door oude che guevara posters en naast een stel geluid boxen die luid dreunend hun middelvinger opsteken naar elk geluids voorschrift waar de Christenunie ooit mee kon komen.
Op de met snoeren en viltjes bezaaide vloer bevind zich tevens de rest van mijn gezelschap, ten midde van een rookwalm van onduidelijke afkomst gezamelijk het voorbijgaan van de nineties ontkennend, geflankeerd door de toch al weer 50 jaar oude rock-rotten die er ook namens ons eentje opsteken.
Daar dus.
Daar staan wij met een glas van onduidelijke alcoholische vulling te kijken naar hoe de band Xcusa in het cafe net een Pearl Jam nummer afrond, er even een "wij gaan even pauzeren" stilte dreigt te vallen maar de barman gelijk weer ingrijpt en er enkele seconden later gelijk weer soundgarden door de boxen heen schalt. Een of andere dronke zwerver morst op dat moment bier over mij heen.
Tevens is dit de beste plek op aarde.
Soundgarden he! Er knalt hier dan toch maar even mooi Soundgarden door de speakers.
En Pearl Jam he! Ze lopen hier toch maar even mooi Pearl Jam te spelen. En terwijl wij daar stonden underground cool te wezen en de gitarist met een vlammend solo bezig was ons gehoor voor de rest van ons leven te ruïneren besloot ik dat dit moment legendarisch was en niets dat zou kunnen veranderen.

Niet de dronken Leidsen studenten die hier gigantisch out of place waren, niet het feit dat ze U2 blijkbaar rock vinden en niet de vrouw die nogal uitbundig naast mij staat te dansen.
De 50 jarige vrouw die nogal uitbundig naast mij staat te dansen. In haar eentje.
Dat verpest het dus niet. Die vrouw. Die vrouw die ik vanuit mijn ooghoeken steeds dichter bij zie komen. Waar ik me totaal niet op focus. Dansend. Die vrouw.
Die vrouw die geen enkele invloed heeft op mijn beleving van deze avond, die nu uitbundig haar kont in de lucht heen en weer begint te schudden, ze draagt een string en een te kort T-shirt.
Die middelbare vrouw met hevig geblondeerd 'hoi ik ben 50 jaar' haar die nu al kont schuddend mijn blikveld in begint te schuiven. Die vrouw die nu per ongelijk met haar zwiepende derrière mijn heup schampt kan niets tekort doen aan de pure perfectie van Soundgarden.
Terwijl de gitaar solo van black hole sun word ingezet begint haar reet zo langzamerhand tegen mijn dijbeen op te rijden. Ik ontwikkel eelt op mijn bovenbeen maar de perfectie van de solo houd stand.
Want godverdomme mensen, Soundgarden.

Al vliegt de slecht geïsoleerde kerst verlichting in de fik, betreed Andries Knevel naakt het pand of word Geert Wilders tot premier verkozen; niets verpest dit moment nog. Daar waar we hand in hand met goedkope wijn jankende gitaren volgen en mee springen met opzwepende drum solo's maakt het ook allemaal niks meer uit. In extatische buien bleren wij keihard mee . Rens springt al zingend de stage op, een vrouw achter ons gooit haar Bh het publiek in en ik zelf roep dat het volgende rondje van mij is. Soundgarden knalt door de zaal en in mijn ooghoeken opmerkend dat de zwerver de vrouw meetrekt naar de mannen wc. Alles klopt


De rest van mijn jeugd zal ik huilend in foetushouding zal doorbrengen, verkracht en geschonden door een afgeleefde tokkie die na een ruime injectie van alcohol zich weer even dat 13 jarige meisje op het schoolfeest waande, oprijdend tegen de oudere jongens totdat een vroegtijdige zwangerschap haar gehele verdere leven belemmerde. Het kortstondige moment van haar glorie elke zaterdag avond herbelevend op onschuldige voorbijgangers die ze voor het leven getraumatiseerd achterlaat.


Maar godverdomme jongens
Godverdomme
Soundgarden komt weer bij elkaar
http://www.rollingstone.com/rockdaily/index.php/2010/01/01/soundgarden-reunion-is-official-school-is-back-in-session-writes-chris-cornell/


EDIT WIM: En hier wat prachtige foto's ^^

Jasper als stralend middelpunt in het groene overhemd.

Ook Semiobliviously doet aan 'Ask a Ninja' style verzoekjes!

Ja hoor je leest het goed! Wij van Semiobliviously doen ook verzoekjes!

Dus mail je naam en een onderwerp naar semiobliviously.requests@gmail.com en misschien wordt jouw idee gekozen als ons volgende topic!

En als er niets ingestuurd wordt weet ik jullie te vinden!

(Ja, ook jullie Belgische bezoekers)

Joe!

My god George, what have you done...

Nee...NEE...NEEEEEEEEEEEEE!!!!

Omdat we ook aan verzoek nummers doen (en omdat het gister nogal laat en alcoholisch werd)

Stel je voor dat je plotseling ontwaakt en je in een verschrikkelijke situatie bevind.
Zoals nu, al het voorafgaande was een uit de hand gelopen dagdroom.
Juist.
We zitten dus aan een dinee.
Een chique dinee.
Een familie dinee.
Na die laatste woorden voelt u waarschijnlijk de onbedwingbare neiging om krijsend en huilend in het rond te rennen, maar HOUD MOED! Het kan nog goedkomen. Het moet nog goedkomen.
Alles is verloren. De vrouw naast je heeft blijkbaar iets gevraagt en vraagt om een antwoord. Paniek.
Je kent haar niet, je weet niet wat er is en de vraag is langs je heen gegaan: Je gaat nu dus ja knikken en bidden dat je haar daarmee niet beledigt.Het kan nu dus twee kanten op:
1. Ze is beledigt en jij sterft. De eeuwige rust verlost je van deze hel.
2. Je antwoord valt in de smaak. Het word een lange avond.

Ze lacht, meestal een goed teken. Gefeliciteerd, het gaat goed. Tot nu toe.

Het eten word geserveerd. Iedereen kijkt jou aan en jij kijkt naar de gigantsiche vooraard bestek die er voor je licht. Jij gaat nu van buiten naar binnen eten. Pas bij het nagerecht word het binnenste bestek gebruikt. Vraag me niet waarom, dit hebben "ze" langgeleden afgesproken. Jeweetwel, de zelfde "ze" van de DT regel en vrijwel ons hele sociale stelsel
Wie zijn "ze",waarom verzonnen "ze" dit en hadden "ze" niets beters te doen? God only knows. Wel staat vast dat "ze" niet van deze wereld zijn.
Discusier anders over de onzinnigheid van dit met de vrouw naast je. Dat is een stuk interesanter dan haar hond Fiffi waar ze nu over praat.

Er is een discussie over Activia. De vrouw tegenover haar klaagt over een "opgeblazen gevoel", shockeer haar met een grote intresse in de structuur van haar uitwerpselen.
De vrouw naast je praat nu over haar kat, Tingle. Gebruik alle ervaring die je hierboven hebt opgestoken en de wetenschap dat ze weduwe is: informeer naar haar man.
De activia discussie gaat nog steeds door. Gebruik nu zwaarder geschut, in de vorm van uitgebreide beschrijvingen van de vrom van jouw uitwerpselen.
De vrouw naast je praat nu over haar Papegaai, Herman, die ze naar haar man vernoemd heeft. Mijn god, als ze nog meer huisdieren heeft zijn we verdoemd.
Een van de vrouwen aan de overkant is ook daadwerkelijk geintreseerd in de structuur van jouw uitwerpselen, in wat voor een sick en fucked place zijn we terecht gekomen?
De vrouw naast je had dus nog meer huisdieren: Het gaat nu over haar hamster, monty.
Het hoofdgerecht bestaat uit haché, voor de geintreseerden: dit heeft nog het meest weg van diarree. Vermeld dit feit vooral niet aan je overburen want dan is er al helemaal geen houden meer aan.
De vrouw naast je ratelt nog steeds door over haar hamster, vraag nogmaals hoe het met haar man gaat.
De vrouwen tegen over je praten nu over de overgang. Als man zijnde heb ik je maar één ding te zeggen: vlucht.
De vrouw naast je is blijkbaar hertrouwt met een kameel. Het dier maakt het goed.
De discussie tegenover je word steeds heftiger, als een van de vrouwen met een schuin oog naar jou "mannen hebben het maar makkelijk" zegt weet je genoeg: je bent verloren.
De vrouw naast je praat nu over de uitwerpselen van haar nieuwe echtgenoot, de vrouwen tegenover je luisteren geintreseerd mee.
Het 2e hoofdgerecht komt, de bijbehorende messen zijn helaas niet scherp genoeg om je polsen mee door te snijden.
De discussie tegenover je gaat in volle hevigheid verder, bied tegengewicht met een relaas over prostaat klachten.
De vrouw naast je informeerd naar jouw huisdieren, wijs als antwoord naar het hoofdgerecht.
De vrouwen tegenover je counteren voorspelbaar met bevallingen.
De vrouw naast je weigert geschokt om nog maar iets te eten, dit zal het verloop van de maaltijd alleen maar bespoedigen.
De vrouwen tegenover je gooien er ook nog ongesteldheid en uitscheuringen bij, je voert een verloren strijd.
Het feit dat het nagerecht ,pudding, nog het meest wegheeft van een misvormde moederkoek is niets meer dan een leuk detail.
De vrouw naast je informeerd voorzichtig of ook hier dieren in zijn verwerkt, wijs haar op het bessensap, wacht zei ik bessensap? Ik bedoelde natuurlijk caviabloed.
De vrouwen tegenover je hebben de gelijkenis ook opgemerkt, de komende 15 minuten ga je alles leren over de ongemakken van de na-geboorte.
De vrouw naast je blieft haar toetje niet meer.
De vrouwen tegenover je hebben die van hun nog niet eens aangeraakt, hun monoloog komt overigens nog maar net op gang: vlucht.
Excuseer jezelf met het bericht dat je naar het toillet moet: jouw prostaat valt er weer eens uit.



Vlucht, verdwijn en duik onder: hier is geen redden meer aan.

Eet smakelijk.

Ode aan de oermoeder van deze weblog

In verloren tijden ging deze blog nog door het leven met de subtitel

"Daar waar Erica Terpstra vanzelfsprekend is en Andries Knevel de rol vervult van lang verdwenen vader figuur"

Het is dan ook geheel in deze geest dat we onze oer moeder eren met een alcohol promilage dat niet alleen van onze kant komt

Week 3, de week waarin Twitter ons aanrandt en Darth Vader de confrontatie aangaat met de pvv

Ons bestaan gaat nu zijn 3e week in, de levens verwachting van menig insect passerend en de stijgende trend in stand houdend.
Je moet ergens beginnen.




Cijfers deze week



en natuurlijk het totaal




Blablabla, pronk pronk pronk. Nu kunnen we natuurlijk ons zelf op de borst kloppen, roepen dat dit alles ons op de een of andere manier nog lukt ook en verder gaan met het bedenken van een oplossing voor het rug haar van Wim.

Maar goed, toen gebeurde dit:

Wim, kameraad, WAAROM staat onze weblog op twitter? Een of ander iemand die wij niet kennen is dus hier gekomen en heeft onze blog op twitter gegooid.

Juist

En mensen klikken er blijkbaar ook op

De beschaving bereikt eindelijk oost Nederland.

we doen slechts onze plicht.

Vervolgens verschijnen we ook nog eens op de pvda campagne site (?)

Belanden we ook nog eens op een film recensie site

En word er naar ons doorgelinkt vanaf een Bob Dylan fan site.

Ik......ik snap het niet meer

Semiobliviously heeft hier maar een antwoord op:

Juist, en dan merken we ineens op onder welk centraal thema Twitter ons indeeld

Laat het raden naar onze politieke voorkeur beginnen.

Hell Yeah

Fuck de gaten in het plot, de touwtjes en het feit dat het accent van de politie per zin veranderd, de intro muziek alleen al maakt alles goed.





Semiobliviously, wij brengen lang gescheiden geliefden weer bij elkaar.

Achja, Maandag. Tevens het deel waarin we elke invloed van verdovende middelen op de studieresultaten ontkennen

U zit naast een raam. Verwonder u hierover. Ramen zijn perfect, u kunt warm en binnen zijn maar toch genieten van alle visuele voordelen die buitenzijn bied. Een goede evenwichtige wereld bestaat uit ramen. Besluit nu dat ramen perfect zijn en negeer het hinderlijke geluid dat je telkens dreigt te onderbreken.

Ramen zijn tof besloot hij, het hinderlijke geluid negerend. Je zat binnen en kon warm zijn, maar verder toch alle visuele voordelen genieten als wanneer je buiten zat. Geniaal. En hij zat naast een raam. De vreugde die hij nu moest ervaren was vast onbeschrijflijk, maar hij, het hinderlijke geluid nog steeds negerend, wende zich liever op de belangrijkste vraag: Wie hij was, waar hij was en hoezo dat zo was. Iets wat nadenen vereiste. Nadenken dat onmogenlijk was door dat gezeur in zijn oor.

U heeft vragen. Vragen over het hoe en waarom van uw aanwezigheid hier. Stelt u zich deze vragen gerust maar verwacht geen antwoord. Ik heb ook geen idee. Richt je aandacht liever op dat gezeur in je oor. Er staat namelijk al 10 minuten een vrouw tegen je te praten.


Het hinderlijke geluid dat hem telkens uit zijn gedachten dreigde te ontrekken bleek het gezeur van een oud, verlopen en naveltrui dragend schepsel te zijn dat blijkbaar geen idee had wat ouderdom met het uiterlijk deed. Haar omstanders, ervaarde de jongen, hadden dat wel. De optie om het verval te negeren werd ze nogal ontnomen door de gerimpelde vetflodders die naar buitenpuilde. Een leuk detail was dat ze bewogen als ze sprak. Zoals nu gebeurde, ze sprak tegen hem. juist.Focus.


Ze eiste blijkbaar dat hij naar voren bewoog en voor de grote groep kinderen ging staan die om hem heen bleek te zitten. Oke. De jongen stond op, negeerde de frisse maandagmiddag om hem heen en ging voor de menigte staan. "Je hebt het zeker niet voorbereid hé?" zei het irritante zenuwkind dat blijkbaar naast hem stond. De jongen had geen idee of hij het goed had voorbereid, net als hij geen idee had wat hij überhaupt had moeten voorbereiden. "ja" antwoordde hij echter. Met een beetje geluk zou ze dan haar mond houden, het hinderlijke gepiep van haar haalde hem uit zijn gedachten, net nu hij erachter moest zien te komen waarom hij hier was en wat al die kinderen voor hem van hem verwachten. De kinderen voor hem ( de klas, besefte hij ineens ) keken allemaal naar het verlepte ding in minirok naast hem, - de lerares besloot hij. Oke dacht hij in zichzelf waar ben ik, waarom ben ik daar en what de fuck moet ik nu doen? Kuchende geluiden van de lerares haalden hem uit zijn gedachten "Ja?" vroeg hij zo beleefd mogelijk.
"Jullie kunnen beginnen" antwoordde ze minzaam terwijl het hem opviel dat het zenuwachtige kind hem aankeek met een blik alsof ze op het punt stond om hem te vermoorden. Het zenuwachtige piepkind liep naar voren. "Hallo allemaal" begon ze "Wij houden onze presentatie over de teloorgang van het Byzantijnse rijk."
oh? "Deze gebeurtenis heeft grote invloed gehad op onze geschiedenis, maar voordat ik daarover begin zal Jasper eerst iets vertellen over het rijk zelf" De schok van de plotselinge onthulling van zijn naam (Dus toch!)maakte dat het even duurdevoor die laatste opmerking tot hem doordrong. Vragend keek hij het kind aan, die gaf hem een blik waarin zijn aanstaande dood in werdt aangekondigt.
Juist.
"Nou, ik ben dus Jasper" begon hij terwijl hij verwoed omzich heenkeek voor hints. "En ik ga het hebben over..... het Byzantijnse rijk" besloot hij toen hem de powerpoint achter hem ineens opviel. "Het Byzantijnse rijk lag in...ehm..is dat Griekenland ? " Aarzelde hij terwijl hij aandachtig naar de geografische vlek op de powerpoint tuurde "Ja, dat is Griekenland....dus ze spraken er....Grieks?" Het was een gok, maar terwijl hij de klas rond keek leken de reacties nog mee te vallen, op wat opgetrokken wenkbrauwen na dan. Alleen het kind naast hem staarde hem aan met een blik waardoor het hem ineens opviel hoe scherp de punt van haar pen eigenlijk was. De lerares kuchte weer.
“De cultuur was ook Grieks" vervolgde hij met de moed der wanhoop "er was heel veel Grieks aan het land” Het verwachte ontkennende geroep vanuit de klas bleef uit. De lerares knikte echter goedkeurend, wat zijn theorië over haar debielheid alleen maar bevestigde . Hij was geniaal.
Verder had hij al het inhoudsloze dat er te vermelden viel zojuist vermeld, nog één vraag of opmerking en hij ervaart een confrontatie met zijn totale gebrek aan voorbereiding op een manier die enkel geëvenaard word door de manier waarop de lingerie Erica Terpstra met haar overgewicht confronteerde.
Totale weerloosheid dus, waar deze klas op geen enkele manier gebruik van maakte. Want terwijl de jongen daar stond, heroïsch zij aan zij met het irritante zenuw kind keek hij uit over een enorme vlakte aan maandag ochtend gezichten, waarvan geen enkele de intentie had ook maar een vraag te stellen.
Gerechtigheid

"Heeft niemand nog een vraag?" vroeg de lerares die tevens het verval der vrouwelijke schoonheid symboliseerde terwijl ze ongeduldig de klas rond keek.

Het zenuwkind spande zich aan. Dit was het kritieke moment, de lerares had het laatste signaal gegeven, als nu iedereen in deze ongemotiveerde bijeenkomst verder zijn kop hield zouden ze dit gedrocht van een presentatie zonder enige kleerscheuren overleven.

Silte.

De lerares zucht luid.

Ze kan nu elk moment afsluiten

Iemand laat zijn pen vallen

Het kan niet lang meer duren

Een meisje achterin de klas komt bijna onopgemerkt in beweging

NEE

Het meisje schuift haar bril goed terwijl haar langzaam de lucht in gaat

NEE, IN GODSNAAM, NEE

Nu pas valt het de jongen op dat ze een exemplaar van "The history of the Byzantine Empire" op haar tafel heeft liggen.

FUUUUUUUUCK

De lerares heeft haar ook op gemerkt

DE BEL, wanneer gaat nu EINDELIJK eens die bel?

De lerares knikt het meisje toe

Zij die gaan sterven groeten u.

"Mevrouw, mag ik naar de wc?"

......................

Brillo , jij gezegend kutkind dat je er bent.

Het gehuil van de bel kondigte het einde van de les aan

godzijdank

Het lesgevende fossiel schrok op "Ah, het ziet eruit dat het uur voorbij is"

godzijdank

"Maar" smakte ze haar snor betastend "ik heb wel een kleine aanmerking"

Het zenuwmeisje verstijfde, bij de jongen zelf begon plotseling iets te dagen

"Het was natuurlijk de slechtste presentatie die ik in jaren gezien heb en dat gaan jullie zeker terug zien op jullie cijfer" vervolgde ze genietend "maar wat deze parade aan huilende ellende nog ondraagelijker maakt is het feit dat hij vermeden had kunnen worden"

"Je kijkt verbaasd" sprak de heks tegen het meisje "bijna alsof je niet weet dat ik jullie van onderwerp gewisseld heb"

"Van onderwerp gewisseld?!?!" riep het meisje uit "wat bedoelt u?!"

"Ja jullie zijn van onderwerp gewisselt" herhaalde de onderwijs Kenau

het meisje wankelde

"wist je dat dan niet? Ik had het twee weken geleden al tegen Jasper gezegt en hem gevraagt het gelijk aan jou door te geven"

U heeft ook herinneringen, probeer het stekende gevoel in uw onderbuik te negeren terwijl de beelden u plotseling te binnen schieten

De jongen wist het weer.

Het zenuwmeisje slaakte een strijdkreet en wierp zich op hem

Waarom?!

Waarom houd de banner er steeds mee op?!

We weten het niet.

Het is jullie vast al opgevallen. De blauwe, epische banner die ons blog zo siert en van boven af op onze creativiteit neerkijkt, is vaak niet te laden.

Jasper en ik hebben de maximale tijd dat de banner wel online blijft staan getimed, deze is precies 12 uur.

Dit kan twee oorzaken hebben: Vader weigert samen te werken met ons blog en verwijdert zichzelf om de 12 uur van het wereld wijde web.

Dit is vrij onlogisch. Darth Vader weet precies wat wij met zijn gegijzelde kinderen gaan doen als hij niet mee werkt. Deze verklaring is hierdoor uitgesloten.

Er bestaat echter nog een mogelijkheid

Wat velen nog niet wisten is dat onze banner gehost is op Google Docs.

De enige andere mogelijke verklaring werd hierdoor al vrij snel duidelijk. Wij zijn alleen het puntje van de ijsberg, het neusje van de zalm wel te verstaan, klein en triviaal, onbeduidend, futiel en zelfs irrelevant.

(ja ik zeg vier keer het zelfde in andere woorden, maar dat maakt de boodschap zo veel duidelijker)

Het gaat hier om iets veel groters


Het gaat om Google's plan op wereld dominatie


Jawel, Je leest het goed. Althans, daar ga ik van uit..

Later meer over dit schokkende onderwerp! Jasper en ik zijn druk bezig met het verzamelen van bewijsmateriaal en het verzinnen van niet bestaande verbanden voor jullie leesplezier!

Stay tuned!

Hij kreeg de baan niet

Anna Baarn
*Dat van waar ze vandaan komt*



Jasper Koops
*Dat van waar hij woont enzo*


De Hartekamp Groep
postbus 502
2100 AM HEEMSTEDE
T.A.V Mevrouw Hendriks , personeelszaken




Geachte mevrouw Hendriks,



De huidige generatie word door sociologen omschreven als "generation X", waarbij de X vooral het generieke en inwisselbare moet symboliseren. Na de idealistische wereld-veranderende jongeren van de sixties , seventies en eighties is het toneel nu aan 'generatie niks'. Een lege ideaal loze berg jongeren die hun tijd spenderen met hangen en social networking.
Volgens verscheidene vooraanstaande sociologen leven we nu in een harde werkelijkheid waarin de bom bannende crème de la crème van Bob Dylan is opgevolgd door Curt Cobain en de zijnen.

Het is een duistere werkelijkheid die ons hier voorgehouden word, maar een waarin wij ons niet kunnen vinden. Wij zijn wel degelijk idealistisch. Op jonge leeftijd al besloot ik dat ik later een ridder werd, het kleine detail van 500 jaar aan voorbijgegane menselijke historie werd weggewuifd als een onbeduidende obstructie van mijn toekomstplannen. Beat that Sociologen. Het feit dat deze standvastigheid slechts standhield tot de eerste pokemon rage word in een spectaculaire propeganda move waar zelfs Muhammed Saeed al-Sahaf nog wat van kan leren genegeerd.
Mijn plan werkte trouwens perfect in tandem met het voornemen van mijn Co schrijfster die achtereenvolgend Prinses Brandweervrouw en arts wilde worden. Altijd handig.
Dit is overigens een sollicitatie brief.

Ik zit hier nu wel onze overwinning op de sociologen uit te roepen maar de echte test komt natuurlijk als je ouder word. Daar bleken we nogal on-loyal (het effect van de pokemon rage was desastreus, wij wilden later ook zo'n beest.) bijzonder wijfelachtig (wij wisselden sneller van toekomst perspectief dan Michael Jackson van reukorgaan) en, bovenalles: niet bestand tegen de verlokkingen die de Appel Ipod ons bood. Het is ook gewoon niet eerlijk, zelfs Bob Dylan zou verleid worden door de glimmende perfectie van een apple Ipod. En als je er dan na maanden sparen eindelijk een kon aanschaffen gooit apple een nieuw model op de markt.
Ja, wij geven het toe. We zijn verworden tot slaven van de commercie. 2-1 voor de Sociologen, Bob Dylan lacht ons inmiddels in de verte uit en wij moesten opzoek naar een baan om dit allemaal te bekostigen.
Wellicht bent u nog van de starwars generatie, dan kunnen we de overstap naar de dark side als gemeenschappelijk raakvlak gebruiken

Maar goed, hier ontwaarden we dan wel weer een kans. Oke, de slag om puur belangeloos idealisme mochten we dan verloren hebben; we konden ons nog altijd betaalt inzetten voor de maatschappij. Een soort legerdesheils op loondienst, of net zoals die bedrijven die voor tienduizenden dollars aids medicijnen aan Afrika verkopen, al weten we niet of dat nou zo'n goed voorbeeld is...

De queeste van Oddyseus naar een of ander stadje in Turkije was een nietige plezierreis vergeleken met onze tocht naar betaald werk dat aan de idealistische maatstaven van Bob Dylan voldeed.
We begonnen met het niet afgemaakte voornemen om de hongersnood uit te bannen van de Bob Dylan generatie en namen een baantje in een restaurant. Het avonden achtereen afwassen van de borden van de, als ze het beseffen dat ze het zelf niet hoeven op te ruimen, nogal onhygienische Cro-Magnon medemens had echter niet de zelfde lading als het oplossen van het wereld voedsel probleem dus dat bleef een kortstondig intermezzo.

Postbode dan, 60% van de ouderen blijkt zich wel eens eenzaam te voelen en veel buurtbewoners missen de sociale interactie. En wat is er dan nou beter dan een stel vriendelijk glimlachende zeer aantrekkelijke postbodes die deze mensen dagelijks een bezoek brengen, een vriendelijk praatje met ze houden, de buurt weer uit het slop halen en als afscheid nog een mooie blauwe brief achterlaten?
Postbode dus. Het pieter post thema lied (s'werelds beste anti conceptie middel) speelde kwam in een nogal nostalgische bui boven toen we eenmaal het bezorgen begonnen. Het is overigens ook nooit meer weggegaan.
Maar goed, dan blijken de beminnelijke oude mannetjes en vrouwtjes eigenlijk krengen te zijn die het vurige voornemen hebben je elke seconde die de post in hun ogen te laat komt nooit meer te laten vergeten. De buurten zelf vormden een soort Tokkie kolonie waar menselijke communicatie ernstig in het gevaar kwam, behalve dan bij de ene oude Marokkaanse vrouwtje die ons altijd op de thee vroeg, het hele PVV verkiezingsprogramma in een keer onderuit halend.
De thee en de koekjes waren tof, maar we zochten toch naar iets meer.

Wij zweren overigens dat ons optreden bij de TNT geen enkele invloed had op de inmiddels aangekondige massa ontslagen.

AH vakkenvullers dan. God weet hoe we daar terecht kwamen maar het steunen van mensen in hun zoektocht naar de Calvé Pindakaas is met een beetje fantasie best idealistisch te noemen. Oke, totaal niet. Het was ook meer een noodgreep totdat we iets beters hadden gevonden. De AH zelf bestond uit depressieve vrouwen die hun dagen doorbrachten achter de kassa, overstuurden bejaarden die hun vertrouwde producten uit de schappen zagen verdwijnen en een legioen aan vakkenvul gorilla's met de diepgang van een Neanderthaler.
Maar de echte nekslag kwam pas toen ik de filiaal manager in paarden kostuum de supermarkt zag betreden, een groot bord met "de prijs reductie ridder" op zijn zij geplakt. Mijn vroege ideaalbeeld van Ridders voorgoed verkrachtend.
3-1 voor Bob Dylan en de zijnen.


Het zijn momenten als deze dat je ineens opvalt dat je ook nog ouders hebt. Vervolgens besef je je dat ze allebei al jaren werkzaam zijn in de geneeskunde en dat je moeder al meerdere keren gezegd heeft dat de Hartenkamp ook aan vakantie krachten doet. Achja, pubers met hun concentratie boog en oplettende gaven.
Nee serieus, neem geen kinderen.


We gaan u verlossen van de slijtage slag waarin deze brief verworden is, en dat doen we met drie mededelingen. Allereerst eisen wij, Jasper Koops en Anesthasia nu namens de hele generatie X de overwinning op. Moeten we stiekem bekennen dat we Bob Dylan toch nog wel een geweldige muzikant vinden en dienen we bij deze een officieel solicitatie verzoek in voor Dag besteding Hartenkamp Duinnoord.
Indienend namens Anna Baarn, 18 jaar en bezig in het laatste jaar van haar VWO opleiding en Jasper Koops, ook 18 jaar en eveneens bezig met het afsluiten van een VWO opleiding.

Wij zijn de periode vanaf 7 Juli tot 18 augustus beschikbaar voordat we weer worden opgeslokt door educatieve verantwoordelijkheden.Onze voorgaande werkervaring bestaat uit het redden van de mensheid in de naam van Apple Ipods, maar we zijn beiden ook werkzaam geweest in meer maatschappelijk betrokken instellingen, al was dit wel puur vrijwilligers werk zonder loon. Deze activiteiten bestonden uit hulp in een bejaardentehuis en 2 maal werkzaam bij de schalm, een kringloop winkel annex reintregratie project voor herintreders van de arbeidsmarkt.

Vriendelijke groet,

Jasper Koops, Anna Baarn

De Woensdag avond Gummbah parade

De volgorde en de foto's zelf berusten op puur toeval en hebben niks te maken met de mening van welke blog dan ook.

Week twee, Semiobliviously VS Barclays

De tweede week van het actieve leven van onze glorieuze weblog is voorbij, en als een stel Barclays-bankiers die niks van de krediet crisis geleerd hebben richten we ons weer op de grafieken.

Trouwens, nu we het toch over Barclays hebben:





In your face John Varley, zelfs na 2 dagen aan pure sabotage van fucking Darth Vader staat onze blog nog overeind en
Barclays -een van de grootste banken ter wereld- gaat eronder door, I kid you not, geruchten in de Britse pers over de staat van de Spaanse economie?

Mark our words: binnen een paar maanden is deze blog een beurs genoteerd wiens aandelen gedrukt worden op de gevilde huid van Darth Vader terwijl John Varley met de gehele Barclays staf vastgeketend aan een paal gedwongen worden de gehele britse pers catalogus omvormen tot een albert heijn gids, al vermoeden we gezien de kwaliteit van het laatste dat dit al geruime tijd aan de gang is.


Anyway, de cijfers.




Geen buitenlandse gasten deze week maar wel een verdere mars Oostwaarts.




De twee dagen waarin de Darth Vader quote machine onze grafieken verkrachte ontsieren wat eigenlijk een glorieuze week was. Alleen aan het eind van de week zakte het aantal pageviews ietwat in, maar dat had ook te maken met het feit dat we onze eigen Ip adressen begonnen te weren.




Het aantal bezoekers per dag steeg licht.



de cijfers van deze week



en de cijfers van alles in het totaal.
Hmm, 37 unieke bezoekers. He ik weet wat! laten we die voor de grap eens vergelijken met de totale omvang van een aantal beschavingen. Neem onze vrienden van de Bo cultuur bijvoorbeeld! Jeweetwel, een van de oudste culturen ter wereld die tevens beschikt over een zeer rijke - Och hemel






Indiaas Bo-volk uitgestorven
ANP, AFP, EFE, DPA op 04 februari '10, 16:13, bijgewerkt 04 februari '10, 16:59

De Andaman-eilanden
PORT BLAIR - Het Bo-volk blijkt te zijn uitgestorven. Survival International, een organisatie die opkomt voor de belangen van bedreigde volkeren, heeft dat donderdag bekendgemaakt.
De Bo leefden circa 65.000 jaar op de Andamaneilanden, ten zuidoosten van het vasteland van India. De laatste Bo, Bo senior, stierf vorige week op 85-jarige leeftijd. Met deze hoogbejaarde vrouw stierf ook de taal Bo uit. Ze was immers de laatste mens op aarde die deze taal sprak.

Bo was een van de tien talen die worden gesproken op de Andamanarchipel. Bij de kolonisatie door de Britten in 1858 waren er nog circa vijfduizend Bo. Hun aantal werd daarna snel kleiner, als gevolg van geïmporteerde ziektes en geweld door de bezetters.

Waar is Harm Edens als je hem nodig hebt?



De Kerek dan maar...?





Ons totale bezoekers aantal is dus groter dan complete cultuur groepen.

Juist.

In twee weken tijd zijn we tenminste twee complete culturen in ledenaantal gepasseerd.



I rest my case.

Exit Leo

Twee uur aan tearjerker terug gebracht tot zijn essentie. Ervaren wij ook eens emotie bij deze film, humor that is , maar toch.

Seks

En nu ik jullie aandacht heb:





Wauw





Wat goed




Oke












Google Adsense, het werkt.

Hoe Darth Vader onze grafieken saboteerde en Jasper een computer nerd werd

Als een sterveling zich met deze harde waarheid geconfronteerd ziet kan hij het idee krijgen dat niemand in zijn werk geintreseerd is.

Wim en ik wisten echter beter en zochten naar de ware oorzaak van deze genocide onder onze bezoekers. Na 2 dagen van helpdesks, brondcodes en spoedcursussen HTML coderen slaagden ze er pas het probleem vast te stellen.

Wim keerde na die dagen uitgeput, ongedouchet en riekend naar verotting terug. Zijn ouders weigerden hem echter de toegang en hij brengt de rest van zijn dagen door in een kartonnen doos op het Leidse plein.

Maar het was Jasper die het grootste offer bracht, in zijn ultieme poging de blog te redden is hij blootgesteld aan zoveel ICT informatie dat hij niet meer te genezen was. Zijn kennis over programmeren is te groot geworden en hij gaat nu door het leven als....nerd.
God sta hem bij




Het probleem was echter opgelost, dus het was het waard.





De reden is van onze complete mentale instorting is niet het probleem zelf maar de oorzaak ervan:






of nouja:




Darth Vader's moorddadige eigenschappen leefden blijkbaar door in zijn afbeelding en verneukte de html nogal (je ziet, niet meer te redden)



Jasper zijn eerste reflex was het vernietigen van de Vader quote, daarmee elk verwijt dat wij een veredelde fan site zouden zijn de grond in borend.





Na nadere inspectie bleek coëxistentie echter mogenlijk.
Vader zelf werd in volle glorie herstelt (Men kent Darth Vader, niet kapot te krijgen)
En google is weer in staat om zijn privacy schendende spionage werk op jullie voort te zetten.






Eind goed algoed.