De man was dik, bebrild en stemde PVV. Maar voordat ik straks verder ga met het bevestigen van stereotypen en vooroordelen wil ik eerst nog even zijn belangrijkste karakter eigenschap uitlichten; hij was nogal paranoïde.
11 september was veroorzaakt door Bush, de moord op Pim Fortuyn was geplant door Melkert, de Catshuisbrand was een afrekening, het rekening rijden was onderdeel van een wereldwijd VN complot en de kinderserie's van de communistische staatsomroep indoctrineren onze jeugd.
Ohja, tevens worden we al jaren geleid door een Zionistische schaduw regering.
Dat u het even weet.
Deze man, deze levende demonstratie van de menselijke intelligentie, smeekte in elk opzicht op een lang monoloog waarin je hem en zijn denkbeelden in een lange kwetsende tirade met de grond gelijk maakt, maar het laat, we waren op een feest en ik was aan de wijn.
Dus toen die man die avond met een triomfantelijk blik uitlegde waarom de overheid onze griep vaccins volgooit met GPS chips bleef mijn retorische genadeslag die avond beperkt tot een simpel "...oh..."
1-0 voor de debielen.
Maar goed, als stoere 21e eeuwse jongen kun je altijd nog anoniem je gram halen op internet, daar hij dit toch nooit zal lezen om mij in elkaar te slaan. Misschien noem ik hem straks zelfs nog wel een sukkel en post ik een plaatje van Erica Terpstra terwijl ik zeg dat dat zijn moeders is. Wellicht daag ik hem hier wel openlijk uit om zijn eer met geweld te verdedigen en zeg ik, als hij deze weblog dan toch blijkt te lezen, dat Wim deze post heeft gemaakt. Straks zal ik hem wellicht met een geslachtsdeel vergelijken terwijl ik kwetsende opmerkingen maak over zijn mond adem en later deze avond zal ik, als dramatische climax, zijn hoofd in de bewakingscamera's van een zeker Peruaans hotel monteren.
Maar voordat straks virtueel zijn leven vernietig wil ik graag nog één opmerking maken: Hij is de Titanic vergeten:
zondag 27 juni 2010
donderdag 24 juni 2010
maandag 21 juni 2010
Music Monday - Editors, in this light and one this evening
Een de dochter van de hockeyvriendin van de achternicht van de buurvrouw wordt 50 (of iets in die richting) en omdat straks te vieren komen "ze" nu al 3 weken elke maandag bij elkaar om in het geheim al zingend een heel oeuvre aan smartlappen voor de jarige jop voor te bereiden. Sindsdien staan ook onze maandagen in het teken van hun musical
De musical bestaat uit twaalf afzonderlijke liederen. Twaalf
De "ze" in deze tekst staat voor een horde van , afgaande op het geluid, tienduizenden lichtelijk aangeschoten vrouwen van middelbare leeftijd, die de hele onderneming maar wat amusant vinden en het Hollandse levenslied een warm hart toedragen.
Twaalf afzonderlijke liederen.
De enige remedie tegen deze Endestaanse terreur lijkt een counter bombardement van keiharde deathmetal, maar goed, ik heb dus geen keiharde deathmetal. Wel vond ik een nog onbeluisterde CD van de Editors. Hun nieuwste zelfs, je weetwel, die ene waarin ze hun fleurige gitaartjes inwisselden voor synthesizers en een flinke doordreunende bassboost.
Die ene cd waarin ze keihard tegen het ritme in begonnen te spelen en waarin elk nummer aan het eind verzand in een kakafonie van losgeslagen drummers die , tenmidde van een vastlopende synthesizer, maar gewoon op de drums beginnen te rammen omdat ze zelf ook niet meer weten wat nou de bedoeling is, terwijl frontman Tom Smith elke stilte die dreigt te vallen met zijn gebler opvult.
Het album waarin elk nummer nog even veraderlijk met een rustige piano begint en, net op het moment dat je er weer intrapt, explodeert in een tornado van ritmische herrie die door de zware bass 10 huizen verder nog het zilverwerk een scherfelijke dood tegemoet trilt.
Perfect.
Sinds een paar weken worden dan ook op elke maandag alle geluidsboxen die zich in mijn woonkamer bevinden strategisch op de buren gericht terwijl ik met een gelukzalige grijns op mijn gezicht de nieuwe Editors CD weer in de lade werp.
Want bij zeus mensen, wat is dat een vette plaat.
De musical bestaat uit twaalf afzonderlijke liederen. Twaalf
De "ze" in deze tekst staat voor een horde van , afgaande op het geluid, tienduizenden lichtelijk aangeschoten vrouwen van middelbare leeftijd, die de hele onderneming maar wat amusant vinden en het Hollandse levenslied een warm hart toedragen.
Twaalf afzonderlijke liederen.
De enige remedie tegen deze Endestaanse terreur lijkt een counter bombardement van keiharde deathmetal, maar goed, ik heb dus geen keiharde deathmetal. Wel vond ik een nog onbeluisterde CD van de Editors. Hun nieuwste zelfs, je weetwel, die ene waarin ze hun fleurige gitaartjes inwisselden voor synthesizers en een flinke doordreunende bassboost.
Die ene cd waarin ze keihard tegen het ritme in begonnen te spelen en waarin elk nummer aan het eind verzand in een kakafonie van losgeslagen drummers die , tenmidde van een vastlopende synthesizer, maar gewoon op de drums beginnen te rammen omdat ze zelf ook niet meer weten wat nou de bedoeling is, terwijl frontman Tom Smith elke stilte die dreigt te vallen met zijn gebler opvult.
Het album waarin elk nummer nog even veraderlijk met een rustige piano begint en, net op het moment dat je er weer intrapt, explodeert in een tornado van ritmische herrie die door de zware bass 10 huizen verder nog het zilverwerk een scherfelijke dood tegemoet trilt.
Perfect.
Sinds een paar weken worden dan ook op elke maandag alle geluidsboxen die zich in mijn woonkamer bevinden strategisch op de buren gericht terwijl ik met een gelukzalige grijns op mijn gezicht de nieuwe Editors CD weer in de lade werp.
Want bij zeus mensen, wat is dat een vette plaat.
vrijdag 18 juni 2010
woensdag 16 juni 2010
Meanwhile, on june the 17th
http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com
Morgen zal men het "belmenietregister"pas echt op waarde leren schatten.
Tevens is de 17e de dag dat niet alleen ik maar ook de alom geliefde Wim Leuverink zijn examen resultaten te horen zal krijgen.
Om hem te steunen in deze moeilijke periode en hem door deze zenuwachtige momenten heen te helpen wil ik dan ook iedereen oproepen om massaal de telefoon ter handde te nemen en hem telefonisch moed in te spreken. Schrik niet als je geen response krijgt of de verbinding lijkt te worden onderbroken; doorbellen mensen. Laat geen telefoon rekening je van dit telefonische bombardement weerhouden. Wim heeft jullie steun nodig en hij zal het weten ook.
Morgen zal men het "belmenietregister"pas echt op waarde leren schatten.
Tevens is de 17e de dag dat niet alleen ik maar ook de alom geliefde Wim Leuverink zijn examen resultaten te horen zal krijgen.
Om hem te steunen in deze moeilijke periode en hem door deze zenuwachtige momenten heen te helpen wil ik dan ook iedereen oproepen om massaal de telefoon ter handde te nemen en hem telefonisch moed in te spreken. Schrik niet als je geen response krijgt of de verbinding lijkt te worden onderbroken; doorbellen mensen. Laat geen telefoon rekening je van dit telefonische bombardement weerhouden. Wim heeft jullie steun nodig en hij zal het weten ook.
maandag 14 juni 2010
zondag 13 juni 2010
De connectie...
...wij zien hem ook niet
De lezers van Semiobliviously, de reden dat Wim al zijn adres gegevens van Hyves verwijderd.
donderdag 10 juni 2010
Omdat we politiek neutraal zijn
http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/
Als ik me , na een nachtelijke kruistocht door de stad, weer voor de tv neergooi en -met de beelden van het 90's rock café vol net teruggekeerde backpackers nog in het hoofd- met een voldaan gevoel van vertrouwen in de mensheid de tv aanzet, word ik eerst geconfronteerd met het feit een bont gezelschap van islamofobe Frans Bauer fans blijkbaar de PVV tot 3e partij van Nederland heeft gemaakt, om daarna te worden blootgesteld aan de beelden van het VVD verkiezingscongres.Waar grote getale ,toch al weer 34 jaar oude, korps ballen hun bepakte ietwat zwaarlijvige lichamen onder een oase van bier langs elkaar werken terwijl de altijd atletische Ton Elias vanaf het podium de overwinning uitroept.
Lovely.
Het wordt tijd dat ik naar bed ga, maar niet voordat ik in een beweging onze voorheen zo zorgvuldig bewaakte politieke neutraliteit heb weggevaagd.
semiobliviously out.
Als ik me , na een nachtelijke kruistocht door de stad, weer voor de tv neergooi en -met de beelden van het 90's rock café vol net teruggekeerde backpackers nog in het hoofd- met een voldaan gevoel van vertrouwen in de mensheid de tv aanzet, word ik eerst geconfronteerd met het feit een bont gezelschap van islamofobe Frans Bauer fans blijkbaar de PVV tot 3e partij van Nederland heeft gemaakt, om daarna te worden blootgesteld aan de beelden van het VVD verkiezingscongres.Waar grote getale ,toch al weer 34 jaar oude, korps ballen hun bepakte ietwat zwaarlijvige lichamen onder een oase van bier langs elkaar werken terwijl de altijd atletische Ton Elias vanaf het podium de overwinning uitroept.
Lovely.
Het wordt tijd dat ik naar bed ga, maar niet voordat ik in een beweging onze voorheen zo zorgvuldig bewaakte politieke neutraliteit heb weggevaagd.
semiobliviously out.
zondag 6 juni 2010
Meanwhile, on facebook
http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/
Vreemde krachten in ons leven proberen ons al maanden te bewegen om ons aan te sluiten bij het Facebook fenomeen. Jeweetwel, die Amerikaanse hyves.
Maar ook meer dan dat; een tweede digitale identiteit; een nieuwe kans waarin we ons eindelijk voor kunnen doen als de stoere hiphop gangsters die we altijd al wilden zijn.
Stel je voor: Een eindeloze ruimte op het internet waarin we tot in de kleinste details zullen vertellen welk eten we vies vinden, waarom wij fan zijn van 50 cent en waarom Sharon1991 een hete bitch is.
Twitter accounts waarin we ons 3e album wereldwijd aankondigen en natuurlijk photoshop; het programma dat ons eindelijk met SUV's en half naakte vrouwen zal omringen.
Op foto's dan.
Facebook geeft ons dan als het ware een plek waar we, eens in de zoveel tijd, een bericht op kunnen plaatsen. Andere mensen zouden dit bericht vervolgens via internet weer kunnen lezen, een soort van column, maar dan op het internet.
De vreemde krachten hebben gelijk, Facebook voorziet ons in een behoefte waarin we nog niet werden voorzien.
Vreemde krachten in ons leven proberen ons al maanden te bewegen om ons aan te sluiten bij het Facebook fenomeen. Jeweetwel, die Amerikaanse hyves.
Maar ook meer dan dat; een tweede digitale identiteit; een nieuwe kans waarin we ons eindelijk voor kunnen doen als de stoere hiphop gangsters die we altijd al wilden zijn.
Stel je voor: Een eindeloze ruimte op het internet waarin we tot in de kleinste details zullen vertellen welk eten we vies vinden, waarom wij fan zijn van 50 cent en waarom Sharon1991 een hete bitch is.
Twitter accounts waarin we ons 3e album wereldwijd aankondigen en natuurlijk photoshop; het programma dat ons eindelijk met SUV's en half naakte vrouwen zal omringen.
Op foto's dan.
Facebook geeft ons dan als het ware een plek waar we, eens in de zoveel tijd, een bericht op kunnen plaatsen. Andere mensen zouden dit bericht vervolgens via internet weer kunnen lezen, een soort van column, maar dan op het internet.
De vreemde krachten hebben gelijk, Facebook voorziet ons in een behoefte waarin we nog niet werden voorzien.
dinsdag 1 juni 2010
Waarom wij jullie eng vinden.
Hierbij toont het programma via welke zoekwoorden mensen op onze site terecht zijn gekomen
Hiermee zou je volgens Google een idee moeten krijgen wat voor soort mensen jouw website nu eigenlijk bezoeken.
Wij hebben dus net gekeken en nouja,
Wie zijn jullie?
Damn it mensen
Damn it
Wie zijn jullie?
State of the Union - 1000
De 1000 bezoeken zijn bereikt, Wim ziet ondertussen een alcoholische coma tegemoet die maanden zal aanhouden.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
