De musical bestaat uit twaalf afzonderlijke liederen. Twaalf
De "ze" in deze tekst staat voor een horde van , afgaande op het geluid, tienduizenden lichtelijk aangeschoten vrouwen van middelbare leeftijd, die de hele onderneming maar wat amusant vinden en het Hollandse levenslied een warm hart toedragen.
Twaalf afzonderlijke liederen.
De enige remedie tegen deze Endestaanse terreur lijkt een counter bombardement van keiharde deathmetal, maar goed, ik heb dus geen keiharde deathmetal. Wel vond ik een nog onbeluisterde CD van de Editors. Hun nieuwste zelfs, je weetwel, die ene waarin ze hun fleurige gitaartjes inwisselden voor synthesizers en een flinke doordreunende bassboost.
Die ene cd waarin ze keihard tegen het ritme in begonnen te spelen en waarin elk nummer aan het eind verzand in een kakafonie van losgeslagen drummers die , tenmidde van een vastlopende synthesizer, maar gewoon op de drums beginnen te rammen omdat ze zelf ook niet meer weten wat nou de bedoeling is, terwijl frontman Tom Smith elke stilte die dreigt te vallen met zijn gebler opvult.
Het album waarin elk nummer nog even veraderlijk met een rustige piano begint en, net op het moment dat je er weer intrapt, explodeert in een tornado van ritmische herrie die door de zware bass 10 huizen verder nog het zilverwerk een scherfelijke dood tegemoet trilt.
Perfect.
Sinds een paar weken worden dan ook op elke maandag alle geluidsboxen die zich in mijn woonkamer bevinden strategisch op de buren gericht terwijl ik met een gelukzalige grijns op mijn gezicht de nieuwe Editors CD weer in de lade werp.
Want bij zeus mensen, wat is dat een vette plaat.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten