Het is het moment dat de eerste kiemen van ons latere volwassen leven worden gelegt,de persoonlijkheid word gevormd,verantwoordelijkheid word bijgebracht en feitelijk ook onze emotionele ontwikkeling word afgerond.(sorry dames) Al decennia lang nemen Vaders hun zonen apart op het moment dat deze 8 jaar worden en gaan zitten voor "the talk". Er word hun vertelt over liefde, devotie, over veranderingen die komen gaan en natuurlijk de verantwoordelijkheden die daarbij horen.
Ja, de eerste keer dat hun vader hen Starwars laat kijken is een emotionele ervaring voor ieder kind. (ja wat verwachte je dan, gij vies pervers lees persoon)
Wim en ik, volwassen als we zijn, hebben deze fase inmiddels al lang achter ons gelaten. We raakten nog even overtuigt van het bestaan van Satan toen we de nieuwe trilogie te zien kregen, kijken nog altijd met gelukzalige nostalgie terug op de avonturen van Luke&kornuiten maar verder is dit hoofdstuk van onze ontwikkeling nu echt afgerond.
Tot nu dan.
Want het was vandaag dat ik werd geattendeert op het bestaan van de Star Wars Holiday Special.
Come again? Jawel, de Star Wars Holiday Special. Nadat de 1e film in 1977 uitkwam en het nog tot 1980 zou duren voordat het vervolg verscheen besloot George Lucas tot het maken van een feature lenght tv special. De populariteit was immers immens en onze goede vriend rook geld. Het resultaat?
Een 2 uur durende Starwars Holiday Special , om de haverklap onderbroken door (jaren 70) reclames, gesponstert door niet minder dan 4 grote bedrijven en een plot dat...niet bestaat.
Je leest het goed.
Ik gaf het eens kans he! Ik heb het geprobeert, en omdat deze abonimatie in 1978 uitkwam valt deze film nog onder de oude cast. Midden in de oude trilogie, de gouden eeuw. Ik kreeg gelijk weer allerlei gelukzalige visioenen uit mijn 8e levensjaar, overspoelt door eufonische nostalgie, hopende dat deze lost relic de smet van de nieuwe trilogie kon uitwissen.
Deze euforie duurde precies 3:23 minuten.
3:23 voordat ik de titel van de film las, voordat ik de poster zag en voordat deze huilende ellende ook daadwerkelijk begon. Laten we het contrast even benadrukken en dit miskraam naast de beste starwars film van allemaal -the empire strikes back- houden.
De titel.
Starwars The Empire Strikes Back
KABAAM. Die komt aan. Niks film, dit is Starwars
Starwars? Nee; Starwars The Empire Strikes Back BITCH.
Starwars? Nee; Starwars The Empire Strikes Back BITCH.
Alleen al tijdens het uitspreken van deze naam voel je hoe Darth Vader (die overigens duizend stoerder was dan Batman, superman en spiderman bij elkaar) je met zijn force choke begint te wurgen.
Starwars The Holiday Special
Laten nou eens kijken wat ze hier eigenlijk zeggen.
Starwars - KABAAM. Lasers, explosies, Darth Vader die iedere punk mijn zijn lightsaber in stukken zaagt -..... de kerst editie....
Vanaf dat moment kon het eigenlijk alleen maar heuvel afwaarts gaan.
En dan is er natuurlijk de poster
Starwars V, The Empire Strikes Back.
Classic, de hele opzet is eigenlijk een grote homage aan de klassieke science fiction film Flash Gordon uit de jaren 40. Theatraal, ietwat cheesy maar net niet te. Dit is jeugdsentiment op papier.
The Holiday Special.
Wat is dit?
Waarom staan ze erbij als de Josti Band op Auditie? Waarom is er een foto inplaats van die epische tekeningen? Waarom draagt chewbacca een jurk? Waar is Darth Vader? EN WAAROM is die foto rood omrand?
Dit is geen slechte Starwars poster. Er bestaan geen slechte starwars posters,en toch is deze poster het meest verachtelijke object op deze aarde sinds Gerard Joling. Kijk dames, voor de jongens word hier nu iets waarvan ze dachten dat het onmogenlijk was een keiharde waarheid. Hier word het heiligste van het heiligste besmeurt. Voor een jongen is dit het equivalent voor je ogen verkrachten van je bloed eigen dochter, maar dan duizend keer erger.
Nee, hiermee werd de gehele mannelijke helft van de wereldbevolking in een keer mentaal verkracht.
Geen genade, geen vergiffenis.
Maar goed, ik heb hem dus gezien. Alle 122 minuten, inclusief de reclames. En ik heb eigenlijk maar één ding te zeggen:
Wat
De
Fuck.
Wat
De
Fuck.
Het lag niet aan het feit dat hele stukken van de vorige film hergebruiken, het lag niet aan het feit dat de hele orginele starwars cast maar +/- 12 seconden in beeld was voordat we anderhalf uur naar het gewauwel van een stel woekies moesten kijken. Of nee, daar lag het nu precies WEL aan. Op het moment dat men iets presenteert als een echte starwars film schept dat enige verwachtingen bij ons. En anderhalf uur kijken naar een familie van harige kutbeesten valt niet binnen die verwachtingen.
Ik lul niet, de eerste 3 minuten bestaan uit Han Solo die iets onverstaanbaars mompelt terwijl we naar hergebruikt materiaal van de vorige film kijken, de rest van de fim gaat op naar een stel fucking schaamhaar haar ballen. We zien hoe ze de afwas doen, we zien hoe ze spelen, we zien hoe ze naar een dansvoorstelling kijken, we zien hoe de vader kijkt naar een holografische vrouw die hem vertelt dat ze elke sensuele fantasie is die hij zich maar kan wensen (!?!?!?)
Wat de fuck heeft dit met Starwars te maken? Stel dat je midden in een TV programma zapt dat bestaat uit een stel overmaatse teletubies die de afwas doen terwijl vaderlief zich op laat geilen door een of andere holografische hoer, denk je dan "He leuk! Een nieuwe starwars!"
Het plot is om te huilen, Han Solo (wel 2 hele minuten in beeld, ongelooflijk) dat harige beest van hem naar een of andere kut planeet om , I kid you not, life day te vieren. Ja, dat klopt life day.
Maar door omstandigheden die de hele film onopgehelderd zullen blijven (alsof we willen weten wat Han Solo beleefd als we ook kunnen kijken naar wookies die de afwas doen) komt het tweetal te laat. De rest van de film bestaat dan ook uit de familie die ongeduldig op hen wacht en om de tijd te verdrijven begint af te wassen, het huis schoonmaakt, EEN FUCKING KOOKPROGRAMMA KIJKT, en een instructie video volgt over hoe ze een of ander kut apperaat in elkaar kunnen zetten. Oh, en heb ik al vertelt dat die video 8 minuten duurt en dat we elk detail kunnen volgen?
En als ze klaar zijn he, als ze werkelijk elke huishoudelijke activiteit die je maar kan bedenken hebben afgerond, en wij, de kijkers wanhopig wachten op de laatste 2 minuten aan beeldmateriaal van Han Solo word de focus verlegt op een bar op een andere planeet AAN DE ANDER KANT VAN HET HEELAL. Gaan ze soms dood als er ook maar iets in voor komt wat met starwars te maken heeft? Proberen ze daarom uit alle macht Han Solo uit het verhaal te houden?
God mag het weten maar de daarop volgende 20 minuten kijken we hoe -daar al redelijk oude- Beau Arthur in de rol van de bar vrouw de gasten vertelt dat de bar gesloten word. Een simpel feit dat uiteraard enkel tot zijn recht kan komen als we het verwerken tot een musical achtige sing along van 12 minuten. En dan he? Op het moment dat je je door al die ellende hebt heengeslagen, op het moment dat alleen de meest diehard van de starwars fans nog aan het kijken zijn dan verspringt het beeld weer naar die kut haarballen waar zowaar Han Solo ten tonele verschijnt (he! das waar ook, we keken een Starwars film!) In 30 seconden slaagt hij erin zich voor te stellen aan de familie, een vijandelijke soldaat (wat doet hij daar, waarom is hij daar en hoe is hij daar gekomen?) uit te schakelen en te vertellen dat hij zo weer moet gaan want zijn ruimteschip staat nog ergens stationair te draaien. In 30 seconden. Ze kunnen het dus wel, snelheid maken.
Op dat moment verscheen Prinses Leia ineens in beeld (hoe de fuck komt zei daar ineens?) en begon ze te zingen. Dat was ook het moment dat ik het niet meer aankon en mijn tv uitzette. De rest van de dag heb ik huilend in een hoekje doorgebracht, Wim jongen, doe het jezelf niet aan. Kijk het niet, laat de herinnering niet kapot gaan.
Maar voor de masochisten onder ons:
En dan is er natuurlijk ook nog altijd de recensie van de nostalgia critic, die dit alles duizend keer beter uit kan legen dan ik zelf.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten