De oneindige lijdensweg van Wim Leuverink

Wim, mijn fossiele wederhelft van semiobliviously is sinds vandaag zo oud dat het zorgwekkend begint te worden.
Wim, de Methusalem van het internet heeft de vreeswekkende leeftijd van 20 jaar behaalt.


Wim, man die de jaren 90 nog bewust heeft meegemaakt, die Kurt Cobain overleefde, die zich de opkomst van het internet nog kan herinneren, die aanwezig was toen youtube werd opgericht,die rondliep toen er nog geen enkele pluralistische partij in het parlement zat,die zijn leven begon in een tijd dat games uit 16 bit pixels bestonden, die bestond toen Philip Freriks voor het eerst op het journaal verscheen. Wim, wandelend lijk dat maar weigert te sterven


gefeliciteerd jongen.

364+1

Dit stuk internet met een naam uit een die afkomstig is random word generator en een Hello Kitty meets Starwars thema als lay-out (wij zijn allang blij dat de blauw/kotsgroene Wim Leuverink "Ik weet wel een leuk thema" kleurcombinatie uit het begin alweer vele maanden achter ons ligt) bestaat een jaar.
Het is nu precies 365 dagen na de genesis van Semiobliviously, en dat zijn er gelijk 364 meer dan we dachten dat we vol zouden houden.
We hebben tot op heden 543 unieke lezers, wat er dan ook gelijk 541 meer zijn dan we dachten te behalen.

Tevens zijn we nu ook een jaar ouder, maar dat lag in de lijn der verwachtingen.

Andere zaken riepen meer vragen op.
Vragen als, "Wie is die Amerikaan die deze site al maanden via google translate naar het engels vertaalt?" Of: "Welk persoon belandde op semiobliviously met de zoekopdracht, en nu citeer ik, "Wim jongen slechte ervaringen"?"
En wie googled er naar "Doodstrijd Cavia"? En waarom wordt Semiobliviously daar mee geassocieerd?
Een persoon die via de term "Jongen verkracht bloedeigen dochter" op onze blog belandde las vervolgens in anderhalf uur elk artikel dat er tot dat moment op deze site verschenen was.

Dit soort vragen leiden er dan ook toe dat ik Wim bij deze tot hoofd public relations benoem, de omgang met de volgers is nu aan hem. Ik zal pas in het openbaar verschijnen als Wim na first contact nog in leven is/alle incestueuze cavia moordenaars eruit zijn gefilterd, een proces waarvan we hopen dat het volgend jaar voltooid is.
Een andere conclusie die er uit deze vragen getrokken kan worden is het feit dat google *we respect your privacy* analytics het beste programma ter wereld is.

Ik wil dan ook afsluiten met een bericht aan de Amerikaan die deze tekst straks, in vertaalde vorm, onder ogen krijgt en zich op dit moment behoorlijk aangesproken begint te voelen:

Boe.

Onze bijbaan als psycholoog (en hoe we aan onze klanten komen)

Morgen komt er een man langs die alle computerproblemen van nu en de komende tien jaar in dit huis gaat oplossen. Als hij na uren ploeteren zich eindelijk uit de netwerk kabels weet te ontworstelen en steunend maar vol trots geluk op het bureau klimt, zal hij dit uitgeprint op het toetsenbord aantreffen.

Omdat ook Wim zijn ouders de hyve feed lezen

Semioblviously

Voor de bron van oneindige vreugde die de studie geschiedenis voor mij vormt moet ik een paper maken over de rol van satyrs in de klassieke griekse schilderkunst.


Het klinkt spannender dan het is.


Maar goed, terwijl ik mij opmaakte voor een lange avond doorhalen besloot ik maar eens een blik te werpen op de vazen in kwestie:






Ik zit nu dan ook met droge ogen vollop uit "Sex in the ancient world from A to Z" te citeren. Incidenteel afgewisseld met een passage van "Before sexuality: the construction of erotic experience in the ancient Greek world", om voor morgen ochtend een normaal gesproken totaal oninteressante detail analyse van de des betreffende bij mijn toch nog wel erg preutse leraar in te leveren.

De conclusie bestaat uit een verhandeling van de penisgrote van Satyrs,waarom de Grieken dit als een bevestiging van hun barbarisme zagen, en de opkomst van erotische vaas afbeeldingen in de 3e eeuw voor Christus.


We dragen deze post dan ook op aan de SGP

Music Monday - The death of Snoop Doggy Dogg

Onze poging hier een serieus item van te maken duurde 42 seconden. We wisten de ballen van Snoop Dogg en besloten dat met een bezoek aan youtube te verhelpen.


Zoals we al zeiden; de poging duurde 42 seconden.


Fair enough though, next up: het duet van Marco Borsato en Ali B

Omdat al die speciale momenten nog net iets specialer worden op het moment dat de stem van Darth Vader erin betrokken wordt

semiobliviously





Als notoire telaatkomers en worstelend met Wim zijn obsessie voor mannen met zwarte maskers kunnen we niet anders dan deze ontwikkelingen toejuichen.


De stem van Darth Vader in je Tomtom zal je leven op allerlei manieren verreiken
Neem die keer dat ik de tentamen zaal niet kon vinden, Allah dankte voor het bestaan van smartphones met google navigatie, en erin slaagde enkele minuten voor de deadline de tentamen zaal binnen te strompelen.

De wereld was op dat moment weer goed en rechtvaardig. Totdat de stilte in de, theoretisch mobiel vrije, zaal verbroken werd door een nogal mechanische vrouwenstem: "Bestemming bereikt"


Enkel een Crazy Frog ringtone had de stem van Darth Vader op dat moment kunnen overtreffen.

Dus.

Het is de latex.

Het moment dat hij 8 jaar oud was en ridder wilde worden hebben wij allemaal meegemaakt. De uitdaging is om de rest van ons leven parallel te laten lopen.

Wim, de eer is aan jou. Ik zelf ben vooral blij dat zijn arm voor zijn tepels hangt.

Nu is 't wel genoeg, Steve

We zijn nu al benieuwd naar de aangekondigde 2020 iWorld.

Als het ooit zo ver komt mag u ons ritueel verbranden.

meanwhileonplanetearth.blogspot.com

In Polen zijn kinderfilms horror en valt sci-fi onder bestialiteit

Mensen gaan ter ontspanning vaak naar de bioscoop.

Zo ook in Oost-Europa

Men probeert deze potentiële bios bezoekers op vele manieren tot een bezoek te verleiden.

Zo ook in Oost-Europa

Ja, wij west Europeanen zijn in elk opzicht met onze oostelijke broeders verbonden, enkel bij de film posters begint het fout te gaan.

Jeweetwel, die vellen papier aan de buitenkant, die je vertellen naar wat voor een film je eigenlijk gaat.

Zoals bijvoorbeeld the Muppets, wat overduidelijk een of andere Hongaarse horrorfilm is.

Dit is ghostbusters. Of althans, dit is het geen dat de Polen voor eeuwig met ghostbusters zullen associëren , gedoemd als ze zijn, sinds de Poolse filmsector ervoor koos het maken van deze posters uit te besteden aan de achterneef van Salvador Dali

Dit is geen filmposter meer, dit is een openlijke smeekbede aan de mannelijke bevolking om toch in godsnaam deze film te bezoeken "Ja, het is een explosieloze praatfilm, en ja het plot bestaat uit een stel shopaholics in de Oriënt, maar er komt SEX in voor mannen, SEX! Echt waar, het is het waard"

Planet of the Apes, goed misschien wat sober en ,oke, ze geven de belangrijkste plotwending op de poster al weg maar...

Aha.

Dit is dus planet op the Apes 2. Een film die ik tot nu nog nooit gezien heb, , maar daar gaat nu dus verandering op komen. Afgaande op de poster is het een soort existentialistische sci-fi bestialiteit.

Op de maan that is.

Ken je Alien nog? Herinner je je nog hoe Sigourney Weaver geteisterd werd door het Spatader monster? Nee?

Wij ook niet.

Starwars, omdat men in Rusland niet onder de indruk is van lightsaber dreads, en omdat de grafisch ontwerper zijn western attributen nog kwijt moest.

Maar he, wij vinden ze beter dan het orgineel.

Dit is Indiana Jones, een film die zo te zien zeer goed ontvangen is in Polen.

Aan iedereen die op 11 augustus werd geboren

Semiobliviously

Wie denkt aan de doodstrijd van cavia's en schimmelinfecties van dromedarissen, die denkt aan ons. Blijkbaar

semiobliviously

De "via welke zoekwoorden komen mensen bij ons terecht" functie is officieel mijn favoriete plek op het internet. De lading van 1 t/m 8 augustus helpt tevens de Nederlandse inzending voor het eurovisie songfestival in perspectief te plaatsen.





Wij zelf zijn vooral gefascineerd in de gene die blijkbaar naar de doodstrijd van cavia's googelt. De ongeschoren man tegenover ons in de bus zal nooit meer het zelfde zijn...

Jeweetwel, onze absolute politieke neutraliteit

Hallo, wij zijn Semiobliviously, voormalige tegenstanders van de doodstraf.

Semiobliviously

De ondergang van Paars Plus, symbolisch vorm gegeven door de beste acteur ter wereld

Kansas City

Meanwhileonplanetearth.blogspot.com

Kansas City

Het is rustig buiten.
Mijn mede reizigers bleken niet bestand tegen de lange reis en het  tijdsverschil dat het met zich mee brengt. Iedereen slaapt.
Inmiddels is het al vijf uur 's ochtends in Nederland maar dat feit is onbelangrijk, het is eindelijk tijd voor een moment van totale rust en afzondering waar ik al zo lang naar heb verlangt.
Ik begin te lopen, na een wandeling van circa twintig minuten bevind ik me op een groot weiland. Ik pak mijn harmonica, de klanken van krekels en het verre geluid van route 29 begeleiden de muzikale klanken uit de ziel.

Het perfecte moment.

Octopus Paul bedreigd

Music Friday - Dromedaris

Een tijdje geleden stond er in de volkskrant een artikel over het onderdeel van de vakantie waar we als kind het meest naar uitkeken: de heenreis. Jeweetwel, dat deel waarin je dagenlang opgepropt in een bloedhete auto over generieke Franse snelweg nr 86 heenreed, omringt door een grote monotone herhaling van generiek Frans terrein met niets anders dan wat kleurplaten en “het grote kids vakantieboek” als afleiding.
Speciale haat reserveren wij voor dat vakantie boek, dat kreng dat je ouders -op het moment dat ze zich in totale paniek realiseerden dat ze door de Donald Duck kleurplaten heenwaren en ze nog 300 kilometer te gaan hadden - als laatste wanhoopsdaad op de achterbank wierpen. Stevast begeleid met woorden als “hier jongens, speel hier maar mee, dit is leuk voor onderweg”
Soms hadden ze zelfs nog het lef dit ‘cadeau’ met het woord “VERASSING!” aan te kondigen.

Vakantie boeken. Leuk voor onderweg. Geen woord van gelogen.
Wat wij op zo’n moment in onze handen gedrukt kregen was niets minder dan een extatische explosie van pure entertainment, met hoogtepunten als “Tel het aantal passerende rode auto’s” of “Verzin zoveel mogenlijk woorden die beginnen met de letter A” of “klassieke liedjes voor onderweg”

Jaja.

Ik kan me slechts een vage voorstelling maken van de fantasieloze 18e eeuwse kutjeugd die de makers van dit boek blijkbaar achter de rug hebben gehad dat ze dit soort activiteiten onder de noemer “plezier” konden plaatsen, waar ieder normaal kind allang 4 zelfmoord pogingen ondernomen had voordat ze überhaupt op dit punt waren aangekomen.

Het is alsof Aagje Deken en Betje Wolff (google ze mensen, er gaat een wereld voor je open) uit hun graf zijn opgestaan om een nieuwe generatie met hun fantasieloze, belerende, verantwoorde onzin te confronteren. Voor onze generatie is het dus al te laat, maar de 21e eeuw is de huidige generatie eindelijk te hulp gekomen met de meest geniale uitvinding sinds de ontdekking van het draaiorgel: Draagbare DVD spelers.

Een eindeloze oase aan DVD’s waar je je blik op kan richten en, belangrijker, een volume knop waarmee je het sympathiek bedoelde “potje met vet” van je ouders kan overtreffen. God mag weten welke messias voor deze verlosing verantwoordelijk is, maar hij heeft zojuist een hele generatie gered. Meet DVDspeler-Jezus, verantwoordelijk voor al het vermaak vanaf Parijs.

Maar goed, toen sloeg ik dus de volkskrant van de dag daarop open, en werd direct geconfronteerd met een in gezonde brief van een of andere oermens die luidkeels protesteerde tegen de opmars van de DVD spelers, “want waar” beredeneerde het fossiel “is de tijd gebleven dat we ons op de achterbank vermaakte met zang en spelletjes als ‘tel het aantal rode auto’s’, tegwnwoordig zitten alle kinderen met glazezige ogen op de achterbank naar zo’n scherm te kijken, niets dat hun fantasie nog stimuleert”

Dit is dus zo’n man die -op het moment dat jullie vaststaan in de ring des doods rond Lyon en je langzaam wordt gegrild door het zonlicht dat op de passerende slakken weerkaatst -
zich met een joviale grijns omdraait en met de woorden: “Komop jongens, laten we die dvd spelers voor ons met hun uren aan kwaliteits films negeren en rode auto’s gaan tellen! Dat stimuleert onze fantasie!” de DVD spelers het raam uitwerpt.
En hij meent het.
De man meent het. Maar goed, wat wil je anders? Er blijft maar weinig over van een mens nadat Aagje Deken en Betje Wolff hun werk hebben verricht.

DVDspeler-Jezus heeft dus gefaald, maar dat is waar wij in beeld verschijnen. Jawel, Semiobliviously werpt zich op als de verlosser die het gemis van de DVD speler compenseert en de dreiging van een hele reis pedagogische gezelschap spelletjes afwend met; een CD, de Dromedaris van Klein Orkest.


Als jij een Amerikaanse gangster koter was geweest had je deze anticlimax van apocalyptische proporties met een “You’ve got to be kidding me, bitch’ uit het raam gesmeten. Maar goed, jij bent dus geen Amerikaanse gangster koter, en dus ga je hem helemaal afluisteren
Bitch.






Geef toe,hoe warm het ook is of hoe rood alle passerende auto’s ook zijn; dit nummer is de beste vakantie hit sinds de ontdekking van de dwarsfluit. En niets dat daar verandering in kan brengen.

Zelfs met het grote kids vakantieboek niet.

3 - 1, of hoe de buren heel luid waren

Maar Steve Ballmer nog altijd luider is.

Omdat het de vrijdag is.

We zijn eruit, hoe kan je de monotone martelgang van duizenden Afrikaanse blaasinstrumenten het best illustreren?
Why, met Lord of the Rings natuurlijk



Nee serieus, het is geniaal.

State of the Union - The decline of the lobster

De ode aan de debielen.

De man was dik, bebrild en stemde PVV. Maar voordat ik straks verder ga met het bevestigen van stereotypen en vooroordelen wil ik eerst nog even zijn belangrijkste karakter eigenschap uitlichten; hij was nogal paranoïde.

11 september was veroorzaakt door Bush, de moord op Pim Fortuyn was geplant door Melkert, de Catshuisbrand was een afrekening, het rekening rijden was onderdeel van een wereldwijd VN complot en de kinderserie's van de communistische staatsomroep indoctrineren onze jeugd.

Ohja, tevens worden we al jaren geleid door een Zionistische schaduw regering.
Dat u het even weet.



Deze man, deze levende demonstratie van de menselijke intelligentie, smeekte in elk opzicht op een lang monoloog waarin je hem en zijn denkbeelden in een lange kwetsende tirade met de grond gelijk maakt, maar het laat, we waren op een feest en ik was aan de wijn.
Dus toen die man die avond met een triomfantelijk blik uitlegde waarom de overheid onze griep vaccins volgooit met GPS chips bleef mijn retorische genadeslag die avond beperkt tot een simpel "...oh..."
1-0 voor de debielen.



Maar goed, als stoere 21e eeuwse jongen kun je altijd nog anoniem je gram halen op internet, daar hij dit toch nooit zal lezen om mij in elkaar te slaan. Misschien noem ik hem straks zelfs nog wel een sukkel en post ik een plaatje van Erica Terpstra terwijl ik zeg dat dat zijn moeders is. Wellicht daag ik hem hier wel openlijk uit om zijn eer met geweld te verdedigen en zeg ik, als hij deze weblog dan toch blijkt te lezen, dat Wim deze post heeft gemaakt. Straks zal ik hem wellicht met een geslachtsdeel vergelijken terwijl ik kwetsende opmerkingen maak over zijn mond adem en later deze avond zal ik, als dramatische climax, zijn hoofd in de bewakingscamera's van een zeker Peruaans hotel monteren.


Maar voordat straks virtueel zijn leven vernietig wil ik graag nog één opmerking maken: Hij is de Titanic vergeten:

Omdat het laat is, omdat het 2e glas gratis was en omdat Monty Python geniaal blijft

Music Monday - Editors, in this light and one this evening

semiobliviously

Een de dochter van de hockeyvriendin van de achternicht van de buurvrouw wordt 50 (of iets in die richting) en omdat straks te vieren komen "ze" nu al 3 weken elke maandag bij elkaar om in het geheim al zingend een heel oeuvre aan smartlappen voor de jarige jop voor te bereiden. Sindsdien staan ook onze maandagen in het teken van hun musical

De musical bestaat uit twaalf afzonderlijke liederen. Twaalf
De "ze" in deze tekst staat voor een horde van , afgaande op het geluid, tienduizenden lichtelijk aangeschoten vrouwen van middelbare leeftijd, die de hele onderneming maar wat amusant vinden en het Hollandse levenslied een warm hart toedragen.
Twaalf afzonderlijke liederen.


De enige remedie tegen deze Endestaanse terreur lijkt een counter bombardement van keiharde deathmetal, maar goed, ik heb dus geen keiharde deathmetal. Wel vond ik een nog onbeluisterde CD van de Editors. Hun nieuwste zelfs, je weetwel, die ene waarin ze hun fleurige gitaartjes inwisselden voor synthesizers en een flinke doordreunende bassboost.

Die ene cd waarin ze keihard tegen het ritme in begonnen te spelen en waarin elk nummer aan het eind verzand in een kakafonie van losgeslagen drummers die , tenmidde van een vastlopende synthesizer, maar gewoon op de drums beginnen te rammen omdat ze zelf ook niet meer weten wat nou de bedoeling is, terwijl frontman Tom Smith elke stilte die dreigt te vallen met zijn gebler opvult.
Het album waarin elk nummer nog even veraderlijk met een rustige piano begint en, net op het moment dat je er weer intrapt, explodeert in een tornado van ritmische herrie die door de zware bass 10 huizen verder nog het zilverwerk een scherfelijke dood tegemoet trilt.


Perfect.


Sinds een paar weken worden dan ook op elke maandag alle geluidsboxen die zich in mijn woonkamer bevinden strategisch op de buren gericht terwijl ik met een gelukzalige grijns op mijn gezicht de nieuwe Editors CD weer in de lade werp.

Want bij zeus mensen, wat is dat een vette plaat.

Wim en Jasper zijn hot, geslaagd en beschikbaar

semiobliviously is binnen.

Meanwhile, on june the 17th

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com



Morgen zal men het "belmenietregister"pas echt op waarde leren schatten.






Tevens is de 17e de dag dat niet alleen ik maar ook de alom geliefde Wim Leuverink zijn examen resultaten te horen zal krijgen.

Om hem te steunen in deze moeilijke periode en hem door deze zenuwachtige momenten heen te helpen wil ik dan ook iedereen oproepen om massaal de telefoon ter handde te nemen en hem telefonisch moed in te spreken. Schrik niet als je geen response krijgt of de verbinding lijkt te worden onderbroken; doorbellen mensen. Laat geen telefoon rekening je van dit telefonische bombardement weerhouden. Wim heeft jullie steun nodig en hij zal het weten ook.

Music Monday - The sound we've all learned to love

It.just.never.stops

De connectie...

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/

...wij zien hem ook niet





De lezers van Semiobliviously, de reden dat Wim al zijn adres gegevens van Hyves verwijderd.

Omdat we politiek neutraal zijn

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/

Als ik me , na een nachtelijke kruistocht door de stad, weer voor de tv neergooi en -met de beelden van het 90's rock café vol net teruggekeerde backpackers nog in het hoofd- met een voldaan gevoel van vertrouwen in de mensheid de tv aanzet, word ik eerst geconfronteerd met het feit een bont gezelschap van islamofobe Frans Bauer fans blijkbaar de PVV tot 3e partij van Nederland heeft gemaakt, om daarna te worden blootgesteld aan de beelden van het VVD verkiezingscongres.Waar grote getale ,toch al weer 34 jaar oude, korps ballen hun bepakte ietwat zwaarlijvige lichamen onder een oase van bier langs elkaar werken terwijl de altijd atletische Ton Elias vanaf het podium de overwinning uitroept.


Lovely.


Het wordt tijd dat ik naar bed ga, maar niet voordat ik in een beweging onze voorheen zo zorgvuldig bewaakte politieke neutraliteit heb weggevaagd.





semiobliviously out.

Meanwhile, on facebook

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/



Vreemde krachten in ons leven proberen ons al maanden te bewegen om ons aan te sluiten bij het Facebook fenomeen. Jeweetwel, die Amerikaanse hyves.
Maar ook meer dan dat; een tweede digitale identiteit; een nieuwe kans waarin we ons eindelijk voor kunnen doen als de stoere hiphop gangsters die we altijd al wilden zijn.

Stel je voor: Een eindeloze ruimte op het internet waarin we tot in de kleinste details zullen vertellen welk eten we vies vinden, waarom wij fan zijn van 50 cent en waarom Sharon1991 een hete bitch is.
Twitter accounts waarin we ons 3e album wereldwijd aankondigen en natuurlijk photoshop; het programma dat ons eindelijk met SUV's en half naakte vrouwen zal omringen.

Op foto's dan.

Facebook geeft ons dan als het ware een plek waar we, eens in de zoveel tijd, een bericht op kunnen plaatsen. Andere mensen zouden dit bericht vervolgens via internet weer kunnen lezen, een soort van column, maar dan op het internet.

De vreemde krachten hebben gelijk, Facebook voorziet ons in een behoefte waarin we nog niet werden voorzien.

Op het kleine detail dat http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/ heet na dan.

Waarom wij jullie eng vinden.

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/

Google Analytics, het programma dat de bezoeken aan semiobliviously registreert en lacht om het idee van privacy, heeft ook een zoekwoorden functie.
Hierbij toont het programma via welke zoekwoorden mensen op onze site terecht zijn gekomen
Hiermee zou je volgens Google een idee moeten krijgen wat voor soort mensen jouw website nu eigenlijk bezoeken.

Wij hebben dus net gekeken en nouja,

Damn it mensen

Damn it

Wie zijn jullie?

State of the Union - 1000

De 1000 bezoeken zijn bereikt, Wim ziet ondertussen een alcoholische coma tegemoet die maanden zal aanhouden.

Music Monday - Geert mag het hebben.

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/




Wij hoeven het niet meer.

100

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/

Het is met een totaal gebrek aan bescheidenheid dat wij nu proclameren dat: We onze eindexamens achter de rug hebben maar nog steeds in leven zijn, we de nederlaag van Sieneke al maanden van te voren hadden zien aankomen, dat Zanger Bob aan een nieuw album werkt, Frans Bauer nog steeds gelukkig getrouwd is, dat Oprah Winfrey weer is afgevallen en dat Jan Peter Balkenende wederom te gast was bij RTL Boulevard. (Nee serieus, Jan Peter Balkenende, de politiek leider van Nederland, schoof weer aan bij Albert Verlinde.)


Maar, boven dit alles: proclameren wij dat dit de honderdste post op Semiobliviously is.
Dat wat in November begon is tegen alle verwachtingen in uitgegroeid tot een levensvatbaar iets.

De blijdschap van dit euforische bericht wordt echter overschaduwt door het besef dat ik Wim nu op bier moet trakteren.


Voor zowel mijn financiën als de volledige Haarlemse Grolsch voorraad breken duistere tijden aan...

Hoe we wanhopig om wiskunde probeerden te lachen

Het zijn niet de formules, het zijn niet de functies en het is zelfs niet het differentiëren

Het zijn de grappen.

Het zijn deze kroonjuwelen der menselijke humor die wiskunde zo vermoeiend maken.








Tevens heeft mijn semi-duidelijke wederhelft zich vandaag door zijn laatste examens doorgeworsteld, hulde en cake voor Wim.



http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/

Part Deux

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/


Eind examen Geschiedenis, Dekolonisatie en Koude oorlog in Vietnam ging goed.



Ik zelf bevind me midden in een soort van onbedoeld experiment om aan te tonen dat eind examens prima te doen zijn als je op de dag zelf nog begint te leren. Tot nu toe is dat op de een of andere manier nog gelukt ook, maar ik wil bij deze toch opmerken dat er bij wiskunde (note to self: zoek Japanse horrorfilm voor illustratie) enige voorbereiding kan optreden.

Dat is het idee ten minste.


Weetje, het is net zoals met Bio; je bereid je voor om je dagenlang van de samenleving af te sluiten voor een marathon sessie metabolisme en dan raad een vriend je aan om te berekenen wat je nou eingelijk mag halen om die vooraf ingecalculeerde 5 op je eindlijst te bereiken.


Een 2.9


Ja, daar zit je dan, jij met je spartaanse studie rooster, terwijl buiten de zon schijnt
En Southpark op tv is.
Terwijl vrijwel ieder lid van jouw sociale leven opeens dat moment verkiest om jou te bellen voor meetingen.
En de zon schijnt dus.
Ze vertellen je dat het vandaag Boeddhadag is,
Op TV is de enige Southpark die ik nog nooit gezien heb
Ze vertellen me dat Boedhadag enkel gevierd kan worden middels een (Bengaalse)nieuwjaarsduik
De enige Southpark, de enige Southpark die ik nog nooit gezien heb hè?!

En de zon schijnt dus.





De zesjescultuur is iets van de vorige generatie, als een lichtend baken van eindeloze ambitie en motivatie.

Music Monday- Scratch one

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/



Mijn Bio examen begon als de eerste 10 minuten van Saving Private Ryan verwerd daarna tot een willekeurige scene uit de Saw serie, had een kleine disney onderbreking (Ecosystemen, pffff) en eindigde met het einde van Apocalypse Now. (The horror...the horror...)


Oftewel,; Knights of Cydonia - Muse.


Ik houd van de muziek van Muse, ik adoreer de muziek tot het moment dat Matthew Bellamy zijn mond opendoet en met zijn zeurende gemekker elke vette solo ruïneert.


Maar eens in de paar duizend jaar, als Saturnus en Mars op een lijn staan en Erica Terpstra eens denkt "Ik sla een maaltijd over", dan, alleen dan, maken ze een nummer waarin het werkt.
Een nummer waarin de muziek vetter dan ooit is en de stem van Matthew iets toevoegt in plaats van vernietigt. Een nummer met een van de vetste clips ooit gemaakt en zo mogelijk de beste solo van Muse ooit.


Knights of Cydonia, alleen de cowboys al rechtvaardigen de koop van het album, Black Holes and Revelations.

Totdat Matthew weer door de nummers heen begint te bleren dan.

We've all done it

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/

See more funny videos and funny pictures at CollegeHumor.

Verder beginnen de eindexamens, mij is al vertelt dat leden van de wat religieuzere elementen van mijn familie morgen naar de kerk gaan om voor mijn examens te bidden. Op het moment dat ik het toetsblad krijg uitgedeeld wordt er ergens in een kerk een kaars voor mij ontbrand.

Het cijfer voor mijn biologie examen is daarmee dan ook verworden tot een alles bepalende test voor het bestaan van god, voor het eerst in mijn leven ben ik ineens heel religieus.

Op het E.C.L zijn de leraren 13

Ze keurde mijn tekeningen altijd af omdat ze ze niet expressief genoeg vond.
Ik begrijp nu waarom.

My god, we're all going to die

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/

Het is,
Het is alsof ze ooit een Amerikaans boek over campagne strategieën gelezen heeft en las dat het bang maken van mensen soms een effectieve strategie is. En dat ze vervolgens beredeneerde dat, als het een beetje bang maken van mensen zetels oplevert het verkondigen van de apocalyps je wel in een klap in de regering moet brengen.
Het resultaat van dit zeldzame moment van activiteit in Verdonks hersenpan zien we hieronder en is tevens het beste argument tegen elke regerings deelname van TON.


Wij vermaken ons though, wij van semiobliviously met onze smetteloze politieke neutraliteit

Music monday - Rush

Sinds het ontstaan van music monday hebben veel artiesten de eer gekregen op Semiobliviously vermeld te worden. Natuurlijk is na de uitvinding van het internet door massaal downloaden van albums de waardering voor artiesten aanzienlijk gedaald. Wij bieden ieder de kans op eeuwige roem. Een artiest die nog nooit in onze Music Monday is voorgekomen is immers een door hele wereld slecht gewaardeerd.

Velen zijn voor hen gekomen maar eindelijk is het tijd dat deze fenomenale Canadese band een plekje op het hedendaagse podium der waardering verdiend.

Rush



Het legendarische Canadese trio dat ook zonder de ijzersterke band een plek op het wereldpodium had kunnen bemachtigen.

Voor degene die Rush niet kent: Jullie zijn de grootste falers in onze samenleving.
Ja, echt waar. We vroegen de drummer Neil Peart om commentaar op de vorige statement. Hij zweeg en gaf ons enkel een acht minuten durende drum solo



Nuff said.


Welke echte rocker kent de bekende morse code klanken uit de intro van YYZ niet?






Semiobliviously's conclusie:

Canada mag misschien zuigen maar Rush zeker niet.

Out!

Mijn beste middelvinger ooit

http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/






Als goddelijke die-hard atleet die tot ver in Kenia vereerd wordt keek ik minachtend naar de vermelde afstand op het route bordje. 3 kilomter, pfff. Mijn blik vestigde zich daarna op de mensen die deze route ook daadwerkelijk aan het belopen waren (een stel dikke Nordic Walkers en twee wandelende omaatjes) om zich als vanzelf op de deelnemers van de andere route te plaatsen.
Ja jeweetwel, de andere route. De ronde voor de Die-hards. Een glorieuz schouwspel van heuvelopwaards sprintende Kenianen en menselijke luipaarden die de geluidssnelheid doorbreken. Eindelijk thuis.

Ik bestede dan ook geen enkele aandacht aan trivialiteiten als afstand en de moeilijkheidsgraad die op het bordje werden aangegeven en begon in volle vaart achter de olympische record houders aan te sprinten. Twintig minuten later, toen ik meer dood dan levend over de finish heen kroop en zwaar hallucinerend nog net zag hoe de twee wandelende omaatjes behendig over mij heenstapte besloot ik dat niemand ooit over deze beschamende episode te weten zou komen.

Als een hijgende oerman strompelde ik naar mijn fiets en begon mijn tocht huiswaarts. Mijn doorweekte T-shirt, waar op dat moment het ontstaan van het leven werd nagebootst, zorgde ervoor dat ik de weg voor mijzelf had. Op een iemand na dan.

Een oud restant van de jaren vijftig, zo'n schepsel met vijf onderkinnen en het haar in een soort krullenknot, in theorie een vrouw liep met de fiets in de hand stapvoets mij de doorgang te belemmeren. Ondanks het feit dat ik al geruime tijd duidelijk hoorbaar achter haar fiets weigert ze aan de kant te gaan en negeert ze me openlijk. "Pardon mevrouw" begin ik als de situatie pijnlijk begint te worden "mag ik er misschien even langs?"
De vrouw draait zich om, doet alsof ze me voor het eerst ziet en zegt met het accent van vier pakjes shag per dag "Nee dat mag jij niet! Dit is namelijk een voetpad, voor voetgangers, ja!? Heb je de bordjes niet gezien? Hmm? Ben je blind? "

Op dat moment viel mij ook het dier op dat ze bij zich had. Zo'n beest dat tien generaties terug als hond was begonnen maar inmiddels tot een soort van rat was gedegradeerd. Zo'n dier dat inmiddels door echte honden bejaagd wordt en dat een trui aanmoet om te voorkomen dat het per abuis door mensen doodgetrapt word.
Haar exemplaar was gehuld in een roze vestje met een hartje aan de achterkant.
De vrouw zag dat ik naar de hond keek en begon hem gelijk naar haar toe te trekken. "Je komt er niet langs" siste ze strijdlustig

-"Ach mevrouw, u kunt toch wel even aan de kant gaan?"
"Nee, dit is een voetpad. Iedereen loopt hier altijd maar te fietsen terwijl er toch duidelijk staat aangegeven dat het een voetpad is. Het is een voetpad, een voetpad!."
- "En als ik nou afstap?" vroeg ik
"Wat?"
- "Als ik afstap ben ik een voetganger" zei ik terwijl ik daad bij het woord voegde "Als u me er dan langs laat hebben we allebei onze zin"

De vrouw lachte schamper "En als je langs me bent stap je weer op je fiets, ja dag, daar ben ik toch iets te inteligent voor" zei ze terwijl ze haar in het roze geklede rat opraapte. "Jullie denken altijd maar dat je alles kan maken, niemand die eens paal en perk stelt!"
Ik greep mijn kans. Terwijl ze zich naar voren boog om haar gedresseerde mutant op te rapen probeer ik met mijn fiets langs haar te glippen. De vrouw springt er echter onmiddellijk voor.
"Je.mag.er.niet.langs!" sist ze onverwacht fel terwijl ze me wederom de doorgang blokkeert als ik weer een poging waag.
- "Mens, doe niet zo moeilijk"
"NEE!" brengt ze uit terwijl ze mijn fiets vastgrijpt "Je mag hier niet fietsen! JE MAG HIER NIET FIETSEN! " roept ze als een soort oerkreet terwijl ze met al haar gewicht aan mijn fiets gaat hangen. Het gewicht van Truus van de lokale camping snackbar die vanuit een welhaast religieus fanatisme het voetgangpad beschermt.

En dan ben ik los. Een laatste afzettingen voel mijn fiets heuvelafwaarts rijden. En terwijl ik de vrijheid tegemoet fiets , met enkel haar krijsende verwensingen die me achtervolgen, steek ik mijn hand in de lucht en geef haar de beste middelvinger die ik ooit heb opgestoken.

And now for something completely different

The Gas We Pass: The Story of Farts is a children's book written by Shinta Cho. The book tells children about flatulence (also known as farting), and that it is completely natural to do so. Everyone Poops is a prequel.
The book also discusses other animals and their habits of flatulence. The book continues on to tell its readers about why farts smell bad, and what animals only seem to fart (skunks and stink bugs).

In the United States, it was published by Kane/Miller Book Publishers in 1994.
The New York Times reported in 1997 that The Gas We Pass had 380,000 copies in print and had made appearances on Publishers Weekly's children's books best-seller list.] According to the Times, the publishers estimated that half the sales of The Gas We Pass and Everyone Poops were to adults for other adults. Publishers Weekly listed The Gas We Pass and other titles in the My Body Science series in a survey of children's books which continue to sell well year after year, noting that the series as a whole had sold over 2 million copies by 2003. In 2007, when Kane/Miller first had an exhibit at Toy Fair, Publishers Weekly noted that the publisher "displayed its spring titles as well as its bestsellers Everyone Poops and The Gas We Pass."
[

Everyone Poops is essentially plotless. The first sixteen pages contain various prompts regarding defecation in animals such as opposites ("An elephant makes a big poop" and " mouse makes a tiny poop"), comparisons (that various species produce various sizes and shapes of poop) and questions ("What does whale poop look like?").

Music Monday - Omdat Pearl Jam de beste band ter wereld is (en hoe Mart Smeets zijn 2 seconden van internationale faam behaalde)

Nuff said.

Voor iedereen met een Google account

Wie wil zijn iGoogle homepage nou niet persoonlijk maken met Semi Oblivously's prachtige blauwe banner? Klik op de banner om in een nieuw venster Semiobliviously te laden. Het werkt een stuk beter dan scrollen door je favoriete pagina's of handmatig onze url in te typen. Bovendien is ons logo simpelweg  super vet!

Hoe voeg je de google app toe aan je iGoogle pagina? Simpel, klik op het plusje hier onder, log in met je Gmail account en druk op 'Add to iGoogle'.

Eventuele verbeteringen aan de web app worden niet automatisch geupdated. Bij een update moet de app opnieuw handmatig worden toegevoegd aan iGoogle. Bezoek Semiobliviously of abonneer je op onze RSS feed om op de hoogte te blijven.

Ad infinitum

Het feit dat de enige redelijke argumenten van een beruchte dictator komen zegt eigenlijk al genoeg.

State of the Union - Sus scrofa domesticus

Nu verwacht men natuurlijk allerlei euforisch commentaar op deze cijfers, met glorieuze nadruk op het passeren van de 2000 en scherpe verwijzingen naar de staat van de Griekse financiën en die van ons (+ 4 cent, yeeeeey) maar, het is warm, de zon schijnt en er wordt buiten gebarbequed.


Also; hier is een varken.

De valse beschuldiging van de game industrie.

De stijgende hoeveelheid geweld gepresenteerd in interactieve media zoals videogames is voor velen verontrustend. Veel moraalridders zijn bang voor een stijging in fysieke geweldpleging onder de jeugd als resultaat van deze verandering in de game industrie. Is deze angst terecht of is dit een misinterpretatie van de feiten? Ik vermoed het laatste. Gewelddadige videogames zijn niet de directe oorzaak van geweld in de echte wereld.

Er zijn veel onderzoeken geweest naar het verband tussen gewelddadig gedrag en videogames. Uit al deze onderzoeken bleek het werk van professor Craig Anderson het meest overzichtelijk en betrouwbaar. Hij analyseerde bestaande onderzoeksresultaten en vergeleek deze met elkaar. Uit zijn onderzoek bleek dat videogames wel degelijk invloed hebben op het gedrag van kinderen. Over het feit dat dit verband bestaat valt ook niet te twisten, maar dit maakt niet de directe oorzaak van geweld onder jongeren. Elk spel heeft een door het PEGI voorgeschreven leeftijd. Het is voor winkeliers wettelijk verboden volgens artikel 240, wetboek van strafrecht, videogames te verkopen aan consumenten jonger dan de voorgeschreven leeftijd. Als kinderen van ongeschikte leeftijd wel gewelddadige videogames spelen, ligt de verantwoordelijkheid niet bij de game industrie maar bij de verstrekkers van het desbetreffende spel, ouders of verzorgers van het kind.

Het valt op dat veel mensen direct een mening over dit onderwerp klaar hebben. Wat veel mensen al snel vergeten is dat de hoeveelheid geweld aangeboden op televisie en muziek  veel groter en toegankelijker is dan het geweld in videogames. Ook vind ik het apart dat het feit dat de hoeveelheid geweld in onze samenleving  sinds 1990 gedaald is naar het niveau van 1960, vaak niet vermeld wordt in deze onderzoeken. Het is ook frappant dat bij het aantonen van een verband tussen geweld en videogames er vaak direct van wordt uitgegaan dat het geweld een resultaat is van de videogames. Is het niet mogelijk dat men gewelddadige games speelt als gevolg van een aangeboren aanleg voor agressiviteit?

In Engeland dacht men dat de toename van geweld te maken had met de perceptie van realiteit. Kinderen zouden immers zomaar kunnen denken dat een spel als Grand Theft Auto realiteit zou kunnen zijn en opgroeien met het idee dat geweld sociaal getolereerd is. Om deze reden is een programma opgesteld waarin kinderen worden blootgesteld aan gewelddadige beelden en leren beoordelen of deze beelden echt of onecht is. Deze methode vind ik persoonlijk vrij bizar. Is het ooit bij deze mensen opgekomen dat de eventuele toename in geweld onder jongeren het gevolg  van de opnieuw opkomende alphamannetjesmentaliteit en de degradatie van het onderwijs zou kunnen zijn?

Al met al vind ik dat de game industrie vals wordt beschuldigd van een toename in geweld onder jongeren. De verantwoordelijkheid van de opvoeding van kinderen ligt bij de ouders of verzorgers, niet bij de game industrie. En de onderzoekers houden vaak geen rekening met andere oorzaken die een toename van geweld tot gevolg kunnen hebben.


Het is nu half 1 's ochtends en dit betoog heeft lang genoeg geduurd.


Semiobliviously signing out!

Red ons!

Daar zit je dan, nog dertig minuten.
Je telt de seconden af.
Een lichte druk op je onderbuik veranderd langzaam in de tergende kramp van een volle blaas. Je wilt naar het toilet, maar je bent doodsbang de stilte te verbreken in de plek waar tijd lijkt stil te staan.
Het is stil, kil en koud. Het lokaal is gevuld met mensen maar je voelt je eenzaam, zo eenzaam dat de herinnering aan al het goede langzaam uit je slappe lichaam verdwijnt.
Tot je verbazing blijkt de lange periode van kwelling slechts één minuut geduurd te hebben.
Je trekt het niet meer! Je ogen worden waterig, je kucht ongeduldig. Duizend ogen kijken je beschuldigend aan. De hel in zijn puurste vorm.
Het laatste beetje zielskracht ebt weg uit je vermoeide lichaam..


Examentraining, het einde nadert.

Whale Wars

Het waren niet de pluizige jaren 70 zit kussens, het waren niet de vijf katten die me tegemoet rende, het waren niet haar oorbellen die tot haar schouders reikte, het was niet de windvanger die aan haar plaffon hing,het waren niet de new age boeken die overal door de kamer verspreid lagen,het was niet de kamille thee die ze me aanbood, het was niet de wierook die overal reikelijk brandde en het was zeker niet haar stem, haar lome zweverige stem die je langzaam in slaap wiegde te midden van een grote rook wierook en kamille dampen. Nee

Het waren de walvisgeluiden.



Het waren de walvis geluiden die mijn studieadviseuse van elke geloofwaardigheid beroofden. Het was het lome geloei dat op de achtergrond uit haar luidsprekers schalde en dat ons gesprek voor de komende vijfenveertig minuten zou domineren, dat deze ontmoeting met een door een zekere universiteit aangeraden studieadviseur tot mijn best mogelijke besteding van mijn vrijdag middag maakte.
De "ontdek jezelf!" testen sloeg ik beleefd af en de koekjes waren heerlijk, maar het hoogtepunt was toch het moment dat ze de rustgevende CD vol walvis geluiden opzette, "dat maakt me rustig"
Oke.


En terwijl ze me onder begeleiding van de Noorse bultrug vertelde over de voordelen van een master journalistiek betrapte ik bij mezelf ineens op een grote sympathie voor de bemanning van de Nisshin Maru , die met grote efficiëntie de walvis populatie decimeren en elke New Age hippie die ze van deze nobele taak probeerde te weerhouden genadeloos aan de kant rammen.

Banzai!

Vanaf nu kan alles enkel tegenvallen

Dit
Dit is het beste wat ik ooit heb gezien.

South Park donderdag

Hij is er weer! Het vervolg van het verzet tegen de censuur, het mocht weer niet veel uithalen.

De link: klik hier!

The Passion van de Nederlandse Dr.Phil generatie

"Teken tegen Family Guy: een pamflet tegen het vloeken en schelden

Onlangs kwam de jaarlijkse vloekmonitor van de Bond Tegen het Vloeken uit. Hieruit blijkt dat het vloeken en het gebruik van schuttingtaal op televisie weliswaar niet is toegenomen, maar dat uitgerekend de “comedy”-zender Comedy Central, waar veel jonge kinderen naar kijken, de kroon spant als het gaat om vloeken en schelden.
Naast de series That 70’s Show en Californication zijn het vooral de animatie- en tekenfilmseries South Park en Family Guy die bijdragen aan de verloedering van onze samenleving. Deze series worden door hun tekenfilmkarakter immers veel bekeken door (al te) jonge kinderen. Het lijkt er dan ook op dat in deze series met opzet zoveel mogelijk wordt gekwetst (vooral richting gelovigen, andersdenkenden en mensen met een andere huidskleur) en wordt gevloekt en gescholden. De meeste scheldpartijen in South Park en Family Guy zijn totaal niet functioneel en hebben overduidelijk geen enkel ander doel dan kinderachtig provoceren en kwetsen. Los van het vele vloeken en schelden wordt in deze series voortdurend een zedenloze moraal van losbandige, niet zelden homoseksuele, seks gepromoot en schuwt men soms zelfs expliciete pornografische scènes niet!
Uitgerekend nu de Bond Tegen het Vloeken onomstotelijk duidelijk heeft gemaakt dat Comedy Central steevast over de schreef gaat, is deze zender voornemens nog veel meer Family Guy afleveringen uit te zenden. Het is juist in deze “kinder”serie dat er op stuitende wijze wordt gevloekt, gescholden, gekwetst en soms zelfs regelrecht wordt opgeroepen tot haat jegens gelovigen en andersdenkenden. Bovendien lijkt het er op dat Comedy Central de publicatie van de vloekmonitor juist heeft aangegrepen om een van haar meest kwetsende kinderseries nog eens extra te promoten. Voor hen die zich gekwetst voelen door dergelijke televisie voelt dit als een gemene trap na!
Het zou Comedy Central juist sieren als zij hun best zouden doen het aantal series waarin wordt gevloekt en gescholden tot een minimum te beperken in plaats van het al te gemakkelijk vullen van een heel weekend met eenzijdig grof taalgeweld verpakt in voor kinderen aantrekkelijke tekenfilms. De jaarlijkse vloekmonitor is misschien niet bindend, het is wel een krachtig signaal van een nog altijd zeer grote groep verontruste kijkers in de samenleving.
Omdat Comedy Central kennelijk geen gehoor wenst te geven aan de signalen van deze grote groep mensen (zowel gelovigen als niet-gelovigen) die niet langer willen dat hun kinderen tijdens het kijken van een op het eerste gezicht onschuldige tekenfilmserie bloot worden gesteld aan deze verbale agressie en onzedelijke handelingen, zien wij ons genoodzaakt middels een petitie van Comedy Central te eisen dat zij hun (weekend) programmering herzien.
Met het zetten van uw handtekening in onze online petitie onderschrijft u de volgende stellingen:
- Comedy Central moet haar programmering voor het weekend van 19 en 20 juni aanpassen.
- Comedy Central mag series als South Park en Family Guy voortaan alleen nog maar na 23:00 uur ’s avonds uitzenden.
- Comedy Central moet een gedragscode accepteren waarin zij onderschrijven voortaan rekening te houden met het vloek- en scheldgehalte van haar programma’s.
- Comedy Central dient publiekelijk uit te spreken dat zij op de hoogte is van de bezwaren tegen vloeken en schelden die leven bij zeer veel burgers in de maatschappij.
Mocht Comedy Central niet akkoord gaan met deze eisen en de petitie niet accepteren, dan zien wij ons genoodzaakt na het verzamelen van 40.000 handtekeningen een burgerinitiatief tegen het vloeken en schelden in kinder- en tekenfilmseries te starten.
Wij rekenen op uw medewerking!
De bezorgde ouders."

http://tekentegenfamilyguy.com/?p=4



Ik wil ze ontmoeten. Ik wil een van deze verontruste moeders ontmoeten en haar omhelzen. Ik wil met haar mee naar Staphorst om daar een paar dagen bij haar te logeren, mee te gaan naar de Kerk, een bezoek te brengen aan de SGP partij bijeenkomst en ik wil haar kinderen ontmoeten.
Dat bovenal.
Ik wil haar kinderen ontmoeten.
Ik wil haar eerlijke blonde nog ongecorrumpeerde kinderen ontmoeten. De kinderen die op hun vrije middag nog koekjes bakken en de bossen intrekken om kastagnes te verzamelen. Die op regenachtige dagen de tijd doden door met moeder liedjes te zingen en die als ze wandelen altijd een stok in hun handen dragen.
Ik wil deze kinderen zien, die op hun 25e hun eerste nog enigszins seksuele ervaring opdoen als ze hun 10 jaar oudere bovenbuurvrouw Gerda verlegen op haar wang kussen, die op hun 43e hun eerste alcoholische consumptie nuttigen als ze per ongelijk een glas wijn voor een glas puur Drents appelsap aanzien. Die tot hun 55e bij hun moeder zullen wonen en na het overlijden van de ouders standaard bij het huis zijn inbegrepen.
Ik wil deze kinderen zien, die Jan Smit uit hun wereld verbannen hebben omdat zijn muziek te wild is, die op hun 35e stiekem een brommer kopen maar deze altijd voor hun ouders verborgen hielden en die qua carrière nooit verder dan vrijwilligers werk bij het lokale bejaarden tehuis zullen komen.
Ik wil deze prachtige pure kinderen zien, leren kennen en mee omgaan om dit alles te begrijpen
Ik wil de familie ontmoeten, zo dat ik kan begrijpen hoe deze brief tot stand is gekomen.

En later, als Vader na de hutspot met de krant pijp rokend op de schommelstoel gaat zitten zal ik met ze praten.

Ik zal het ze vertellen hoe ongelooflijk dankbaar ik ben dat er tot de dag van vandaag nog een stel homofobe, totaal van de maatschappij vervreemde godsdienst fanaten bestaan die onze kinderen het goede voorbeeld geven. Nee serieus, het bestaan van dit levende brok jaren 50 veroorzaakt bij mij niets minder dan euforie.
Hun hypocrisie geeft mijn leven weer zin. Als ik zie hoe ze erin slagen om in de ene zin discriminatie te veroordelen om daarna met afschuw te verkondigen dat deze series niet alleen seks ,maar nee erger nog homoseksuele seks, bevatten. En hoe ze tot het einde blijven volhouden dat Family Guy en Southpark kinderseries zijn (want het zijn immers toch teken films?) dan wordt heerlijk duidelijk waar deze verheven figuren hun morele superioriteit vandaan halen.
Maar is ze uiteindelijk concluderen dat Southpark en Family Guy verantwoordelijk zijn voor de maatschappelijke verloedering dan besef ik het:



Ze weten niet beter.

Moeder heeft dit gewoon ooit ergens in de lokale dorpskrant gelezen en is zwaar overstuurt naar de grote stad afgereisd om daar in het lokale internetcafé haar wereldwijdeweb ontmaagding te beleven en deze petitie online te gooien. Bezorgt is ze met folders de buurt rondgegaan om dit gevaar uit de grote stad af te wenden; Amsterdam mag dan verloren zijn maar Staphorst zal standhouden! Haar oproep vond gehoor, op de markt vond ze zich omringt door juichende dorps genoten, in het lokale koor was ze het gesprek van de dag. Ze kreeg spreektijd tijdens de kerkdienst en werd een agenda punt op het SGP partij congres.
Deze noodkreet van de Kenau van Staphorst vond alom gehoor en het gehele dorp verenigide zich rond haar.
Als een laatste fatsoenlijke calvinistisch bastion, jarenlang het zwarte schaap van de samenleving richtte ze zich op. Jarenlang beschimpt, jarenlang hebben ze zich alles moeten laten welgevallen, die decadentie uit het westen. De coffeeshops, de rockmuziek en erger, de koopavonden op zondag. Hun protesten argeloos aan de kant geschoven, maar godverdomme mensen, niet meer!


400 jaar aan Calvinistische traditie herees samengebracht in een leger om Nederland op het ketterse westen te heroveren. Te vermorzelen. Vernietigen. Met Brandende fakkels verzamelden ze zich in een soort van morele kern explosie. Een geëmotioneerde Bas van der Vlies roept om het hoofd van Pechtold, de Scalp van Halsema en het platbranden van Amsterdam. Cd's worden vernietigt, boeken verbrand en Kees van der Staaij leid nog een laatste gebed alvorens het gehele dorp zich richt op hun ultieme daad van verzet: gemeenschappelijk zetten ze hun hantekening onder de petitie.
Wraak.





Nu, bijna een jaar later staat de petitie er nog steeds. Een onbezochte uithoek op het internet totdat een kleine middelmatige weblog er een berichtje over postte. De schrijver er tevens aan herinnerend dat er morgen weer een nieuwe Southpark is.
Mis 'm niet.

Music Monday - Frans Bauer

Er zijn veel zaken die ik niet snap. Ik snap niet waarom mijn linker kamerlamp altijd kapot gaat, ik snap niet waarom mijn computer altijd crasht net op het moment dat ik iets wil opslaan, ik snap niet waarom mijn Ipod zo traag is als ik de Editors opzet, ik snap niet waarom BNN onderweg naar morgen uitzend, ik snap niet waarom de DT regel bestaat, ik snap niet waarom mensen op Wilders stemmen, ik snap niet waarom Erwin Kroll dat pluk haar op zijn voorhoofd niet afscheert, ik snap niet waarom het universum bestaat, ik snap heel veel niet.
Maar er is een ding dat ik echt echt echt niet snap. Een vraagstuk als een collosus boven dit alles uittorent en waar we ons bij moeten neerleggen dat men er nooit het antwoord op zal kunnen vinden:




Ik snap niet waarom Frans Bauer succesvol is.








Ik bedoel, de teksten, de muziek?! Zelfs een nijlpaard beseft toch dat dit troep is? En toch staan ze daar, elke keer weer; de duizenden fans die al kaars waaiend luidkeels met hem meezingen.
En dan is daar nog altijd het geval van Bauer zelf:







.......


Nu kunnen we natuurlijk allemaal heel lullig doen. We kunnen nu allemaal hele kwetsende opmerkingen maken over het niveau zijn songtexten, over zijn uitstraling, over het feit dat hij met rozen strooit, over het feit dat hij het populairst is bij ouderen en verstandelijk gehandicapten, over het feit dat zijn fanclub 11.000 leden heeft en over de intelligentie van al die vrolijk wuivende meezingende mensen in Amsterdam Arena.
Jeweetwel, al die joelende lichtelijk verstandelijk gehandicapte mensen die met tranen in hun ogen verklaren dat ze nog nooit zoiets moois hebben gehoord, die die omaatjes die half dement aan het zwaaien zijn terwijl Shelly van de catering aan haar vraagt of mevrouw de Vries het naar haar zin heeft.
Jeweetwel, precies datgene wat er gewoon om smeekt om op elke manier genadeloos geridiculiseerd te worden.
Maar besef dan het volgende:


Al die mensen die we hier gezamenlijk uitlachen, hebben stemrecht.
En die mensen weten dat we hier zijn.
Ze weten dat we ze hier belachelijk maken
En die mensen zijn daar helemaal niet zo blij mee.

En die mensen, mensen, die mensen vergeten nooit.
Ze vergeten nooit.


En straks, als het dan 9 juni is, te midden van de ergste economische crisis sinds de jaren 30, de populisten aan alle kanten oprukken en het parlement steeds meer lijkt te verworden tot een politieke spreekbuis, op het moment dat we meer dan ooit behoefte hebben aan weloverwogen goed beargumenteert stemgedrag, gaan al deze mensen gezamenlijk naar de stembus om over de toekomst over het land te beslissen.

En dan weten ze ons te vinden.
Jij en ik, lachend achter onze pc om een stel Frans Bauer video's.

God help us all.

Die laatste zin zou trouwens een perfecte afsluiting zijn geweest, was hij ook, maar toen vonden we dit:




Nogmaals: God help us all