Ramen zijn tof besloot hij, het hinderlijke geluid negerend. Je zat binnen en kon warm zijn, maar verder toch alle visuele voordelen genieten als wanneer je buiten zat. Geniaal. En hij zat naast een raam. De vreugde die hij nu moest ervaren was vast onbeschrijflijk, maar hij, het hinderlijke geluid nog steeds negerend, wende zich liever op de belangrijkste vraag: Wie hij was, waar hij was en hoezo dat zo was. Iets wat nadenen vereiste. Nadenken dat onmogenlijk was door dat gezeur in zijn oor.
U heeft vragen. Vragen over het hoe en waarom van uw aanwezigheid hier. Stelt u zich deze vragen gerust maar verwacht geen antwoord. Ik heb ook geen idee. Richt je aandacht liever op dat gezeur in je oor. Er staat namelijk al 10 minuten een vrouw tegen je te praten.
Het hinderlijke geluid dat hem telkens uit zijn gedachten dreigde te ontrekken bleek het gezeur van een oud, verlopen en naveltrui dragend schepsel te zijn dat blijkbaar geen idee had wat ouderdom met het uiterlijk deed. Haar omstanders, ervaarde de jongen, hadden dat wel. De optie om het verval te negeren werd ze nogal ontnomen door de gerimpelde vetflodders die naar buitenpuilde. Een leuk detail was dat ze bewogen als ze sprak. Zoals nu gebeurde, ze sprak tegen hem. juist.Focus.
Ze eiste blijkbaar dat hij naar voren bewoog en voor de grote groep kinderen ging staan die om hem heen bleek te zitten. Oke. De jongen stond op, negeerde de frisse maandagmiddag om hem heen en ging voor de menigte staan. "Je hebt het zeker niet voorbereid hé?" zei het irritante zenuwkind dat blijkbaar naast hem stond. De jongen had geen idee of hij het goed had voorbereid, net als hij geen idee had wat hij überhaupt had moeten voorbereiden. "ja" antwoordde hij echter. Met een beetje geluk zou ze dan haar mond houden, het hinderlijke gepiep van haar haalde hem uit zijn gedachten, net nu hij erachter moest zien te komen waarom hij hier was en wat al die kinderen voor hem van hem verwachten. De kinderen voor hem ( de klas, besefte hij ineens ) keken allemaal naar het verlepte ding in minirok naast hem, - de lerares besloot hij. Oke dacht hij in zichzelf waar ben ik, waarom ben ik daar en what de fuck moet ik nu doen? Kuchende geluiden van de lerares haalden hem uit zijn gedachten "Ja?" vroeg hij zo beleefd mogelijk.
"Jullie kunnen beginnen" antwoordde ze minzaam terwijl het hem opviel dat het zenuwachtige kind hem aankeek met een blik alsof ze op het punt stond om hem te vermoorden. Het zenuwachtige piepkind liep naar voren. "Hallo allemaal" begon ze "Wij houden onze presentatie over de teloorgang van het Byzantijnse rijk."
oh? "Deze gebeurtenis heeft grote invloed gehad op onze geschiedenis, maar voordat ik daarover begin zal Jasper eerst iets vertellen over het rijk zelf" De schok van de plotselinge onthulling van zijn naam (Dus toch!)maakte dat het even duurdevoor die laatste opmerking tot hem doordrong. Vragend keek hij het kind aan, die gaf hem een blik waarin zijn aanstaande dood in werdt aangekondigt.
Juist.
"Nou, ik ben dus Jasper" begon hij terwijl hij verwoed omzich heenkeek voor hints. "En ik ga het hebben over..... het Byzantijnse rijk" besloot hij toen hem de powerpoint achter hem ineens opviel. "Het Byzantijnse rijk lag in...ehm..is dat Griekenland ? " Aarzelde hij terwijl hij aandachtig naar de geografische vlek op de powerpoint tuurde "Ja, dat is Griekenland....dus ze spraken er....Grieks?" Het was een gok, maar terwijl hij de klas rond keek leken de reacties nog mee te vallen, op wat opgetrokken wenkbrauwen na dan. Alleen het kind naast hem staarde hem aan met een blik waardoor het hem ineens opviel hoe scherp de punt van haar pen eigenlijk was. De lerares kuchte weer.
“De cultuur was ook Grieks" vervolgde hij met de moed der wanhoop "er was heel veel Grieks aan het land” Het verwachte ontkennende geroep vanuit de klas bleef uit. De lerares knikte echter goedkeurend, wat zijn theorië over haar debielheid alleen maar bevestigde . Hij was geniaal.
Verder had hij al het inhoudsloze dat er te vermelden viel zojuist vermeld, nog één vraag of opmerking en hij ervaart een confrontatie met zijn totale gebrek aan voorbereiding op een manier die enkel geëvenaard word door de manier waarop de lingerie Erica Terpstra met haar overgewicht confronteerde.
Totale weerloosheid dus, waar deze klas op geen enkele manier gebruik van maakte. Want terwijl de jongen daar stond, heroïsch zij aan zij met het irritante zenuw kind keek hij uit over een enorme vlakte aan maandag ochtend gezichten, waarvan geen enkele de intentie had ook maar een vraag te stellen.
Gerechtigheid
"Heeft niemand nog een vraag?" vroeg de lerares die tevens het verval der vrouwelijke schoonheid symboliseerde terwijl ze ongeduldig de klas rond keek.
Het zenuwkind spande zich aan. Dit was het kritieke moment, de lerares had het laatste signaal gegeven, als nu iedereen in deze ongemotiveerde bijeenkomst verder zijn kop hield zouden ze dit gedrocht van een presentatie zonder enige kleerscheuren overleven.
Silte.
De lerares zucht luid.
Ze kan nu elk moment afsluiten
Iemand laat zijn pen vallen
Het kan niet lang meer duren
Een meisje achterin de klas komt bijna onopgemerkt in beweging
NEE
Het meisje schuift haar bril goed terwijl haar langzaam de lucht in gaat
NEE, IN GODSNAAM, NEE
Nu pas valt het de jongen op dat ze een exemplaar van "The history of the Byzantine Empire" op haar tafel heeft liggen.
FUUUUUUUUCK
De lerares heeft haar ook op gemerkt
DE BEL, wanneer gaat nu EINDELIJK eens die bel?
De lerares knikt het meisje toe
Zij die gaan sterven groeten u.
"Mevrouw, mag ik naar de wc?"
......................
Brillo , jij gezegend kutkind dat je er bent.
Het gehuil van de bel kondigte het einde van de les aan
godzijdank
Het lesgevende fossiel schrok op "Ah, het ziet eruit dat het uur voorbij is"
godzijdank
"Maar" smakte ze haar snor betastend "ik heb wel een kleine aanmerking"
Het zenuwmeisje verstijfde, bij de jongen zelf begon plotseling iets te dagen
"Het was natuurlijk de slechtste presentatie die ik in jaren gezien heb en dat gaan jullie zeker terug zien op jullie cijfer" vervolgde ze genietend "maar wat deze parade aan huilende ellende nog ondraagelijker maakt is het feit dat hij vermeden had kunnen worden" "Je kijkt verbaasd" sprak de heks tegen het meisje "bijna alsof je niet weet dat ik jullie van onderwerp gewisseld heb"
"Van onderwerp gewisseld?!?!" riep het meisje uit "wat bedoelt u?!"
"Ja jullie zijn van onderwerp gewisselt" herhaalde de onderwijs Kenau het meisje wankelde
"wist je dat dan niet? Ik had het twee weken geleden al tegen Jasper gezegt en hem gevraagt het gelijk aan jou door te geven"
U heeft ook herinneringen, probeer het stekende gevoel in uw onderbuik te negeren terwijl de beelden u plotseling te binnen schieten
De jongen wist het weer.
Het zenuwmeisje slaakte een strijdkreet en wierp zich op hem
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten