Dit compenseert studio 100

Belgie, het mag weer.

Music Monday - Part Deux/The Ballad of our failed Math Exam.

Weet hoe wij morgen in de gymzaal zitten.













Also, de foto's zijn massaal van onze blog verdwenen, dit is een probleem van blogger zelf en google is al bezig met een oplossing.


Semiobliviously, google does all the work

Music Monday - The Ballad of Chris Cornell's downfall

Chris Cornell, de lead singer van het door ons zo vereerde Soundgarden.
De man down the up side, de man van de 90's rock, de man die wij allemaal willen zijn.
De man van de nonchalante sik, het alto vest en de te ruim ingestelde gitaarband. De man de sex drugs and rock'n roll , de zwarte humor op het verkeerde moment en de te korte tuinbroeken op het live podium (on second thought; hier zijn wij ook niet trots op)
De man van de polygamie, de man van de verbrande gitaren, de man van de blowsessie's voor concerten, de man van het rauwe geluid van Grunge! De man met het grootste stembereik! De man van de blerpartijen! De man van de valse solo's! De man die Wim op zijn rug getatoeëerd heeft! De man die door ons met pure devotie aanbeden wordt, omdat wij diep van binnen altijd als hem hadden willen zijn.
Die man.

Die Chris Cornell verkoos het om geen zelfmoord te plegen toen Soundgarden eind jaren 90 uit elkaar ging.
Wait what?
Kurt Cobain, Andrew Woods, Layne Staley; allemaal stierven ze op het hoogtepunt van hun roem. Jeweetwel, die periode 10 jaar geleden dat al die yuppen van nu met alto kleding de opkomst van de Grunge muziek beleefden. Verraders.

Nu raden wij doodgaan af maar in deze gevallen hadden ze het voordeel dat ze allemaal overleden net voordat ze echt bij de mainstream zouden doorbreken. Het laatste moment dat ze zich nog aan de laatste vleugje alternative konden vastklampen en tussen twee halen van een joint in konden beweren dat ze cool waren.
Zegmaar net voordat ze door Sony gestrikt worden, in de top 40 belanden en op tv komen met wasmiddel reclame's.

Voordat de corruptie intreed dus, een ster die op zijn hoogtepunt overlijd word naar mate de tijd verstrijkt alleen maar groter.



Gelukkig kan Chris Cornell niet dood en verkeert hij nog altijd in perfecte gezondheid. En godzijdank zat hij zo vol met leven dat hij zijn muzikale carrière voort kon zetten.
Ik meen het.
Horen dat hij door ging met het maken van muziek was het beste moment uit mijn leven. Zijn beslissing om een geheel nieuwe richting was de beste beslissing die hij ooit genomen heeft. Fuck Grunge, wie wil er nou fucking gitaar solo's als hij samen met Justin fucking Timberlake in een clip kan verschijnen(!?!)
Ik bedoel, heilige shit mensen, JUSTIN TIMBERLAKE! Jeweetwel, de beste muzikant die de wereld ooit gekend heeft en die ook als enige instaat is om al die troep van Grunge van de radio te verdrijven.

Halverwege leek het bijna even fout te gaan, toen de ex leden van Rage Against the Machine hem als lead zanger van de band Audioslave namen en Tom Morello met de beste solo's ter wereld dreigde te komen. Met afgrijzen keken wij toe hoe iedereen headbangend als weleer rond het podium sprong terwijl dat langharige werkschuw tuig op het podium met krijsende gitaarriffs een gehele generatie gehoorschade bezorgde.

Godzijdank dat Chris dan ook een Alcohol probleem kreeg en zich weer op zijn solo carrière richtte. Met, guess what; NOG een clip met Justin Timberlake! Ik bedoel, holy shit mensen, het houdt niet op.
Alles word beter.
Het kan niet meer stuk.
Schiet me neer.

Ik bedoel, we zagen hoe hij van dit:







verder naar dit ging




En veranderde in "HE! Dat is de zanger van Soundgarden, laten we - OH GOD NEE

Nee.

Nee.

NEE

....WAAROM!?!? Waarom moet alles dat in de jaren 90 muziek kon maken nu dood of debiel zijn!? Why? WHY GOD WHY?

Ik bedoel, dit is onvergeeflijk, dit is nog erger dan Frans Bauer. Erger dan Gerard Joling, mislukter dan - Wait what?




oooohnee.



Nee. Not falling for that another time.




Ga weg. WEG.





GODDAMNIT ,


Oke oke, we juichten toen we het lazen. En ja, we geloven dat het deze keer tegen alle signalen in weer beter wordt. En nee, daar hebben we eigenlijk totaal geen aanleiding voor maar fuck dat



Want Soundgarden mensen


SOUNDGARDEN is terug.






Semiobliviously, naïef tot op het bot

Retro III; (of hoe een zeldzaam gevoel van verantwoordelijkheid deze blog saboteerde)

Vanochtend vertelde mijn agenda mij dat ik komende week een alles bepalend wiskunde examen heb. Deze zin zelf geeft al een vrij goede indicatie van mijn voorbereiding dus vandaar dat semiobliviously het met een retro zal moeten doen.
Als we Google moeten geloven heeft 87.4 % van jullie dit relaas nog nooit gelezen, waarmee we dan toch wel 87.4% origineler zijn dan het volledige werk van Maria Mosterd, er is nog hoop.


Stel je voor. Sinterklaas, je trekt het lootje van een goede vriendin. Je weet alles van haar hobby's werk en haar persoonlijkheid. Verder heb je een goed beeld van wat ze het liefst wil hebben. Wat geef je haar?
Precies, een magische steen van ananda. (Nouja, eigenlijk een southpark dvd box maar ik had nog een paar euro over. )
Voor de leken onderons: wat is ananda?
Geen idee, ik wist het ook niet. Het is meer dat ik automatisch een winkel inloop als iemand vanuit de deuropening dingen als"GEBRUIK JE GAVEN OM DE KARMA VAN DE NATUUR AAN JE WIL TE BUNDELEN" begint te bleren. (Hé, het is bijna de force uit starwars )
Maar goed, de magische steen dus. Want eenmaal binnen van dit bewierookte paradijs moest ik natuurlijk wel een cadeau aanschaffen.
Juist, kleine situatie schets: een dikke laag wierook die je alle zicht en wil om te leven ontneemt, het weinige dat je kan onderscheiden zijn boedha achtige beelden, kitchere rekken vol geluksbonen en kasten vol "spirituele" cd's waarvan er als je mazzel hebt nog eentje op staat ook. En als je dan onder begeleiding van 40 minuten non stop walvissen gejauwel verder rondkijkt vallen je ineens allerlij leren bundels op die verdacht veel weg hebben van Tantrische seksgidsen (compleet met instructie foto's van twee 60 jarige hobby'isten op de voorkant) iedere poging om aan dit beeld te ontsnappen door middel van het omhoog kijken wil ik je echter ten zeerste ontraden, want overal hangen van die kletterende oosterse hangklingeldingen waar je dan direct je ogen in spiest. Hoewel blindheid in deze situatie beslist een vooruitgang is kunnen je kreten van pijn die 55 jarige hippiekleding vrouwen aantrekken die je dan ongevraagd van 'spiritueel koopadvies' willen voorzien. Laat hun fleurige bloem jurken je echter niet misleiden, dit zijn diehard kapitalisten.
"Kan ik je ergens mee vandienst zijn" verschijnt ze ineens uit de mistige rook achter mij. Wederom een van de momenten dat de wereld god dankbaar mag zijn dat ik niet op karate zit, want anders had ik die vrouw uit reflex/principe in tweeën geslagen. Maar goed, de vrouw. of beter gezegt: de ananda vrouw. Een oud verlopen ding met een jurk bestaande uit nog meer van die oosterse hangklingelkrengen waar ik zojuist mijn ogen aan heb uitgestoken en haar haar in een knot met 2 chinese eetstokjes ertussen. Don't ask.
Wij doen wat je in zo'n situatie altijd moet doen, we zeggen "Neen" en draaien ons om.
En zo komen in een keer recht tegenover het geluksstenen schap te staan. Je weet wel, die dingen die je ook op ieder gindpad vind, met als verschil dat ze hier minimaal 12 euro kosten. its a trap.
"AH! goede keus meneer!" mijmert een tweede verkoopster me van achter besluipende verkoopster die geen idee heeft hoe blij ze moet zijn met het feit dat ik doodsangsten uitstond bij mijn Judo proeflessen. "Deze karmische kern stenen buigen alle negatieve energie af waardoor u positiever in het leven komt te staan" Juist ,ga karl marx pijpen,12 euro voor iets waarmee mijn vader zijn tuin markeert.
"En deze?" vraag ik terwijl ik de steen pak met een hoog hoi-ik-lag-daarnet-nog-in-een-bouwput gehalte. "AH!" Mijmert de vrouw weer terwijl de tantrische seksgidsen in haar veelste grote bril weerspiegelen "Dat is 'lenteval'! deze steen zorgt voor innerlijke rust waardoor uw dagelijkse meditaties nog inspirerender en bevredigender worden!"
"hmm' zeg ik, "klinkt goed" not "Hoe duur?"
"42 euro" zegt ze met een gezicht alsof de kredietcrisis een spiritueel product is van een twijfel achtige wierookwinkel."
"Juist" zegt ik terwijl ik me lang hun heen probeer te werken "dat is niet helemaal wat ik zoek"
- "Wat zoekt u dan?" vraagt een 3e verkoopster die op al even onaangekondigte wijze uit de (wier)rook opdoemt. HUUU-ZAAAH roepen wij, terwijl we haar hoofd op bloederige wijze met een ninja zwaard van haar romp scheiden. Of nouja, onze keel schrapen "Ehm, het is meer een cadeau....." zeg ik terwijl ik voorzichtig om me heen kijk en opmerk dat ze me omsingeld hebben "....voor een vriend.... din"
Binnen een paar seconden hadden de ananda-jolanda's me bedolven onder een shitload aan stenen waarmee je de atlantic wal 5 keer opnieuw mee zou kunnen opbouwen. "Dit meneer, is samenzijn het helpt uw lasten te verlichten en werkt potentie verhogend!"
"OF NEE! Hier meneer! Siberische hoogzon! Dit zorgt voor een ontspannen karma en een goede blik op uw innerlijke geest!"
"Moet u haar anders misschien eerst nog verleiden?" vraagt de eetstokvrouw terwijl ze naar de tantragidsen begint te lopen. Ja, misschien moet ik haar met positief karma stenigen. Waarna ze als dank de hele kamasutra met me afloopt. ofzo. Nee.
"Nee" zeg ik "ik zoek eerlijk gezegd iets anders". De vrouwen waren ongetwijfeld in staat om een hele Chinese muur aan 'anders' om mij heen op te bouwen als de komst van de winkelbasin, de opperrok, hun niet verhinderde.
"Is er een probleem Linda?" vraagt ze met zo'n betweterige serene kutstem en een grote monotone glimlach op haar gezicht. "Deze meneer weet niet wat hij moet kopen" zegt linda licht in paniek. Ik zweer, als Linda had gezegt dat ik iets probeerde te stelen had de opperrok me met die zelfde serene kutglimlach in stukken gescheurd.
"Oh....dat is....niet zo best" zegt ze terwijl ik haar ineens herken als de vrouw van de tantra instructie boeken. "Wilt u wellicht is energieker? Zoals oceanen,slechts 50 euro! Het onttrekt karma uit de omgeving en geeft u de kans om opgeladen door de wereld te gaan en als vampierachtige parasiet je naaste omgeving leeg te zuigen ." of nouja, de laatste maken wij ervan, maar daar komt het op neer.
"Of anders maanlicht, zorgt voor betere verbondenheid met de natuur, slechts 38 euro! " zegt ze me een fanatische glimlach op haar gezicht "We hebben honderden stenen met elk hun eigen spirituele functie! De mogelijkheden zijn onbeperkt, zegt u het maar, welke wilt u?"

"de goedkoopste"

De glimlach verdwijnt abrupt van haar gezicht "P...pardon meneer..?"
"Ik wil de goedkoopste gelukssteen die u heeft"
"maar meneer" begint ze terwijl ze wanhopig weer een glimlach probeert te vormen uit het gelei dat haar gezicht vormt "Ik denk niet dat u het begrijpt, al deze stenen hebben een unieke invloed op iemands karma en..-"

"en toch" onderbreek ik haar "wil ik de goedkoopste"
"Maar meneer!" onderbreekt ze terwijl er totale paniek in haar ogen speelt "is het niet veel belangrijker wat voor effect deze steen op het karma heeft?"
"hij is niet voor mij" zeg ik terwijl ik me af begin te vragen hoeveel godslasterlijke taal ze nog kan verdragen voordat ze me ter plekke in tweeën begint te zagen
"Maar meneer! Straks geeft u haar nog een steen die een negatieve invloed heeft op haar !"
- "dat risico moeten we dan maar nemen"
Het is moeilijk te bepalen of haar verzet werd ingegeven door kapitalistische motieven of door devote spiritualiteit maar het koste meer moeite om haar de goedkoopste gelukssteen te laten onthullen dan om Erica Terpstra gecast te krijgen voor een porno film. Uiteindelijk kwam er een miezerig klein oud kreng met een oude schoenendoos uit de kelder gekropen om mij daarna zo'n stuk afgeracht bouwbeton voor 1 euro te verkopen.
Ik,mezelf als jonge handselsgod die zelfs uit stenen nog een voordeel weet te halen op de borst kloppend vraag haar wat deze steen eigenlijk doet.

De vrouw, het kapitalistische varken dat door mij verslagen was en nu gebroken en van elk spiritueel enthousiasme ontdaan in een hoekje zit, haalt echter haar verveeld haar schouders op. "Mwah"

Everybody stay cool, this is a robbery!

Het begint met overgaan van mijn telefoon. Ik haal mijn Sagem tevoorschijn en zie het scherm oplichten, bericht van KPN:

"U heeft 1 Voicemail bericht(en) U heeft 36 uur om uw voicemail te beluisteren voordat uw bericht(en) gewist worden"



Ah, een voicemail van kameraad Wim. Bevat waarschijnlijke vitale informatie over de kwade krachten die onze weblog bedreigen. De voicemail bellen dus.
KPN weigert me echter door te verbinden, een raadsel dat al snel word opgelost als mijn telefoon nogmaals begint te rinkelen.


"Uw tegoed is onvoldoende, waardeer uw tegoed op en probeer het later opnieuw"


-------------------------------------------------------------------------------------

Kijk, als burgers die dagelijks leiden onder een kapitalistische bureaucratie zijn we inmiddels zo afgestompt dat we de werkelijke boodschap achter al deze klantvriendelijke regels niet eens meer herkennen. Ik beleefde echter een zeldzaam helder moment en werd met de waarheid geconfronteerd:



We hebben uw voicemail, als u niet binnen 36 uur het vooraf bepaalde bedrag aan beltegoed overmaakt wordt uw bericht vernietigt.
Dit is een gijzeling, doe geen domme dingen of je bericht zal het voelen.

KPN, sluit je aan







Semiobliviously, even KPN is on to us

The assassination of Tim the Tomato by the scientist Isaac Newton

Dat ding helemaal bovenin deze weblog is de navbar. Een stuk accessoires van google dat je in staat stelt deze weblog te doorzoeken of door te scrollen naar vergelijkbare blogs. Goh.

Volgens Google analytics komt 17,4% van ons bezoek er vandaan dus wij vinden het allemaal best. Maar we wilden ook wel eens weten waarmee Google ons allemaal associeert. Klikken dus, next blog en maar zien wat ze konden maken van Darth Vader quote gadgets, een zeer hetroseksuele achtergrond kleur en de grote hit van Hildebrand Nawijn.

Baby's.

Vier weblogs aan baby verhalen en geboorten dagboeken, dat is het eerste waar Google aan denkt als ze naar verwante weblogs op zoek zijn.

Maar dan ga ik me toch afvragen; waar zit het in? De kleur roze? De hello kitty darth vader foto die hier nog ergens rondslingert? Onze ode aan oude disney films? Wim?

Nadat wij ons casualy cool imago met een simpele muisklik vernietigt zagen worden hebben de Scotch dan ook maar opengetrokken (je moet er wat voor doen), en weetje, met een liberale applicatie van drank en alcohol is het allemaal niet zo vergezocht meer.

Ik bedoel, we hebben een roze Hello Kitty Darth Vader!

Baby's zijn ook weer helemaal in, zelfs Camiel Eurlings waagt zich eraan ("oh, hallo daar, voor de hand liggende referentie aan de actualiteit die allang niet meer actueel is, leuk geprobeerd!") en het beeld van een kind vriendelijke man schijnt te werken bij de vrouwen.

Proost, trouwens.

Ik ben ook een kind vriendelijke man, ik bedoel, ik heb ooit een bal naar zo;n ding gegooid, een vriendin van mij verzorgt ze en Google linkt al maanden via geboorten dagboeken en baby albums naar ons toe.

Dus eigenlijk zijn we er nu geslaagd en diepe persoonlijke nederlaag om te vormen tot iets dat op het eerste gezicht een overwinning lijkt. Door gaan dus, verder klikken voordat iemand van jullie begint na te denken over wat er nou eigenlijk staat.

Ja de eerste 4 weblogs die je tegenkomt zijn gevuld met zwangere vrouwen, blaasoefeningen en bloederige placenta's maar er zijn nog veel meer weblogs. Zoals allerlei alternatieve artiesten die hun kunsten via blogspot uitbreiden, onafhankelijke rockbands die via youtube naar de top klimmen en de weblog van de tot nu toe onontdekte kledingontwerper die de Yves Saint Laurent van de 21e eeuw wordt.

Jeweetwel, weblogs als Nathalie's Foodblig en de kikkererwt kweek tips van Mangerie. (?!)

Waarom god?

WAAROM?

Waarom blijven we gevangen in de greep van deze 40 jarige CDA huisvrouwen? Is dit een straf voor die ene keer dat ik bij de kapper de "vrouw" las?

Ik kan niet eens tuinieren, alles wat ik de grond in stop gaat dood. Toen ik de afgelopen vakantie op het huis van mijn ouders paste stierf spontaan de helft van alle kamerplanten. Op de basisschool was mijn zonenbloem half zo groot als die van mijn klas genoten en -

OMYGOD

Ik...ik weet niet wat ik hierop moet zeggen. En 17.4% van ons bezoek beland via deze functie op semiobliviously? Vanaf welke site's zijn zij afkomstig? Spataders.blogspot? klustips.nl?

En dan is er nog de kwestie van de tomaten plant zelf, Tim. Zijn einde word vol smart aangekondigt, een heus overleidings bericht eraan gewijd, de directe betrokkenen zijn ingelicht. Hij zal nooit vergeten worden.

De tomaat is dood, leven de groente.

Het is belachelijk, het is debiel en het vraagt erom om keihard de grond in gestampt te worden. Als een radicale breuk met dat gene waar Google ons mee associeert. Zo idioot, zo overdreven zo...herkenbaar.

Ja, lach maar, maar wij hebben allemaal in haar schoenen gestaan. Iedere Nederlander jonger dan 80 werd in zijn basischool periode hardhandig met de keiharde werkelijkheid van het leven geconfronteerd toen we onder begeleiding van een goedbedoelende leerkracht de schooltuinen in werden gedreven. Een braakliggend stuk grond waar niemand wist wat ze ermee aanmoesten en waar ze uiteindelijk maar een tuintje van hebben gemaakt, verdeelt in 30 kleine perceeltjes van amper een vierkante meter.

Tevens de belangrijkste meter uit mijn gehele basisschool periode.

Mijn beste vriend die verhuiste, ik die naar het ziekenhuis moest en mijn cavia die dood ging; het maakte allemaal niks meer uit. Ons hele bestaan was gefocust op die ene vierkante meter die we koesterden alsof het onze eigen kinderen waren. Bakstenen en stukken asbest die uit de grond werden gegraven, onkruid dat met een genadeloos fanatisme werd verdelgt en zaden die liefkozend in een zorgvuldig geprepareerd gat in de grond werden gelegd. De tuin werd het centrum van ons bestaan.

Schoolwerk lag vergeten te beschimmelen in een hoekje en het gepraat van de leraar ging compleet langs on heen. Het enige wat we in de lessen nog deden was uit het raam staren, daar in de verte, waar je de schooltuintjes nog net kon zien.

Het moment dat de zaden ontkiemde en er plantjes aan de oppervlakte verschenen was het beste moment uit mijn leven dat door niets overtroffen kan worden . Ik hoop dat mijn kinderen dit over 20 jaar lezen.

Terwijl wij onze slakroppen en bonenstaken liefkozend streelden werden we ons ineens bewust van de vele gevaren voor onze prille kinderen. Onkruid, insecten vogels. Het gevaar loerde overal.

Langzaam veranderde de tuin in een slagveld. We liepen om de beurt wacht om te zorgen dat de tuin ook na school onder toezicht was. Onze fanatische afhankelijkheid haalde het slechtste in ons boven, mierenhopen vol onschuldige larven werden in kokend water verdolven,insecten werden wreed uitelkaar getrokken en aan de kant gesmeten, zodat we konden toekijken hoe het stierf.

Het onkruid bleef oprukken, niemand wist waar het vandaan kwam maar het onhoudbaar. De noordelijke tuintjes werden door onkruid overspoelt en gingen tenonder. Onze repraisailles waren genadeloos. Bladeren werden afgerukt , wortels afgeknipt, maar de stengel spaarden we, zodat we hun langzame doodstrijd konden volgen.

Het onkruid was genadeloos, anders dan alles waar we onze schoffels eerder tegenop namen.We hadden werkelijk onze gelijke gevonden. Met brandende vingers van de brandnetels en onder de modder gingen we de strijd aan, de slag van Verdun verbleekte met onze worstelingen in die modderpoel vol asbest en hondenpoep.

Het was een tevergeefse strijd, vanuit het noorden schoof het onkruid dagelijks zuidelijker. Vanaf mijn perceeltje helemaal beneden keek ik angstig naar het naderend onheil. Vol trots streelde ik King Kong, mijn zonnenbloem de grootste van allemaal, en zwoer mijn radijsjes dat ik ze nooit ten prooi zou laten vallen aan de biologische genocide die zich begon af te tekenen.

Het was een hel. Ik deed daar dingen waarvan ik niet gedacht had dat ik ze in mij had. Ik gooide bakstenen op brandnetels, kokend water over distels. Ik vermoorde mijn eerste regenworm.

Onderwijl bleef ik achterom kijken, naar de nog weinige ongeschonden perceeltjes, King Kong stak er trots bovenuit. Ik houd van je King Kong.

King Kong is dood. Alles en iedereen is dood.

En ik kon er niets aan doen. Ik zag het voor mijn ogen gebeuren maar kon slechts toekijken.

Ik...ik wil er liever niet over praten.

De laatste dagen verliepen in een waas, we werden steeds radelozer, steeds bitterder.

Chemische wapens werden ingezet, er werd met verdelgers gespoten. En uiteindelijk hebben we na overleg zelfs een grasmaaier ingezet. Maar voor elke dister, voor elke brandnetel of bladluis die wij verpletterde stonden er tien klaar om het over te nemen. We waren met te weinig, hadden niet de kennis om het tij te keren, de dood bleef zich verpreiden, totdat alleen mijn perceeltje nog over was.

Mijn klasgenoten hadden het opgegeven. Hun perceeltjes waren weg dus waarom zouden ze nog vechten voor het mijne? Maar ik was er, zij aan zij met kingkong. Ik was er toen mijn radijsjes begonnen te rotten, ik was er toen de bonenstaak knakte, ik was er toen mijn wortel om het leven kwam.

En ik was er toen King Kong stierf. Ik heb naast hem gestaan, ik heb hem vastgehouden toen het moment daar was.

Ik heb hem vermoord.

Ik heb met een schop zijn trotse stengel doorgeslagen, ik heb King Kong. Mijn lieve dierbare King Kong om het leven gebracht. UIT LIEFDE.

Ik kon het niet aanzien hoe hij met bladluizen overspoelt zou worden, hoe de distels hem zouden verhongeren. Ik kon zijn langzame doodstrijd niet langer aanzien, zijn grootste bladeren die bruin werden, de bloem die begon te hangen, ik kon het niet aanzien.

Ik heb die nacht wakker gelegen maar nam mijn beslissing.

Die ochtend vertrok ik in alle vroegte naar mijn tuintje en keek nog een keer naar King Kong. Hoe hij daar groots uittorende boven het slagveld voor dood en verroting. Nog een keer voelde ik zijn bladeren, nog een keer streelde ik zijn grote harige stengel (Komt dit nou eens leuk over/I regret nothing)

Ik ben terug gelopen, pakte een schep en sloeg hem met een klap doormidden. Ik heb niet meer omgekeken toen ik naar huis liep. Op school heb ik verteld dat de jongens uit de buurt het hadden gedaan.

Vrouw van de weblog, wij begrijpen precies wat je doormaakt. Put hoop uit de wetenschap dat Tim nu op een betere plek is, wij zullen er altijd voor je zijn.

Tim de Tomaten plant 11-04-2008 13-08-2008

We zullen je nooit vergeten

Echt?

Nee, we vinden het nog steeds vrij overdreven.

En wat die breuk betreft, ach, om het te compenseren blazen gewoon de Margriet beurs op ofzo.

Semiobliviously, we have no emotions

Music Monday - Ons Hollandsch erfgoed

Na wederom een langlulverhaal van Jasper en de geweldige start van Music Monday afgelopen maandag hebben we unaniem besloten onze vriend Florian het co-schrijverschap onze epische muzikale blogentry reeks te verlenen.

Zoals jullie al weten verschijnt vanaf heden elke maandag een kers verse post waarin wij ons focussen op de muzikale wereld en meer. In deze reeks entries zullen wij alle door ons goed gekeurde muziek de hemel in prijzen en al het andere kei hard de grond in beuken tot het magischer wijs, net als de snor van Mat Herben, van de aardbodem verdwenen is. (Ja we hebben het over jou Lady Gaga, dat je mag branden in de zevende ring van de hel. Jouw beurt komt nog)

Without further ado presenteren wij

George Baker.

Dit zielig excuus voor een mens

Dit stuk Aaargh!

Hij is de frontman van de band die voor het eerst kwam met Una Paloma Blanca en Morning Sky! Godver!

Voor degene die niet weten waar we het over hebben:

En natuurlijk

Hebben jullie al genoeg gehad?

Laten we beginnen bij de eerste vraag die bij ons op kwam tijdens het luisteren van deze 'muziek'.

Kunnen we hier iets positiefs over verzinnen? Op het eerste gezicht niet.

Maar na ons flink te verdiepen in deze falende band kwamen we bij de volgende single:

Dit bracht ons bij de volgende vraag: Hoe kan het dat een band die
de thema muziek voor de film Resevoir Dogs heeft gemaakt
(keiharde film btw) en kennelijk heel fijne muziek kan maken in de
jaren zeventig de grondleggers voor het hedendaagse Après Ski
zijn geworden!?!

Dit is gek genoeg makkelijk te verklaren, George Baker is enkel een artiesten naam. Zijn echte naam is.

Johannes Bouwens

Gaat er al een lichtje branden? Natuurlijk! Het is een Nederlander! Alleen Hollandse muziekanten beginnen met één grote hit en falen daarna het overgrote deel van hun leven.

Behalve Hennie Vrienten natuurlijk, die na zijn carrière als bassist en zanger van Doe Maar het schrale solo album 'Pop in je moers taal' uitbracht (die op een rare manier ook wel weer verfrissend was) en Jan Akkerman die gewoon door de jaren heen geweldig bleef.

Geloof het nou maar! Hier is een lijstje:

--------------------------------------------------------------------------------

Op nummer een op de lijst: Jan Smid, als Duits mannetje dat zong over rozen wist hij onze harten te verwarmen. Nu wil ik alleen een speer door zijn door poliepen bevlekte strottenhoofd heen pompen!

Op een gedeelde tweede plaats: Gordon, Frans Bauer en Gerard Joling. Dit trio heeft altijd al compleet gefaald maar is toch het vermelden waart.

Op nummer drie: Alle Nederlandse Gangsta hip-hop.

Zou je ze niet allemaal te lijf willen gaan met een bus deodorant en een aansteker?

--------------------------------------------------------------------------------

Maar goed, het is laat. We willen slapen. We kunnen ons nog uren druk maken over het niveau van muziek in ons moers taal. (En ja, dat gaan we zeker doen op een ander moment)

Het gaat er om dat de boodschap is overgekomen.

Saludos de la paloma blanca, Wim y Florian.

Shaken not stirred

Je loopt dus in de stad, gewoon omdat men ook wel eens in de stad moet lopen. Tevens drink je daar wijn, gewoon omdat s'nachts is en je dan in een cafe wijn gaat drinken.
Het spreekt uiteraard voor zich dat je je vermaakt.

Het is op zo'n moment dat een stem je opschrikt "HEEEE! HALLO!"
Ik draai me met een ruk om (welkom in mijn 1e persoons perspectief trouwens) en zie daar een meisje naar me toe lopen. "Hoi" zegt het kind dat ik nog nooit in mijn leven heb gezien "wat leuk je weer eens te zien!"
"Insgelijks" zeg ik terug, terwijl ik mij verwoed afvraag wie er in godsnaam voor me staat. Ik schijn de neiging te hebben me mensen die ik moet kennen niet te herinneren, met tragische gevolgen uiteraard.
"Wat doe je nu?" vraagt ze terwijl ze naast me komt zitten. "Ik had gehoord dat het niet zo goed met je ging op school"
Met een ernstig blik vertel ik haar dat ik al mijn hoop op mijn herkansingen heb gezet. Het meisje kijkt me niet begrijpend aan.
Juist.
De sociale conventies vereisen van mij dat ik nu ook wat aan haar vraag, de sociale conventies vereisen echter ook dat ik niet laat merken dat ik niet weet wie ze is.
Ja, probeer daar maar wat van te maken, ik neem nog een slok.
"Dus wat doe jij nu?" Ben je nog steeds aan het..hmmm?" vraag ik terwijl ik haar in gedachten bid mijn zin af te maken
"Kapster opleiding" vult ze aan (dankje god) "ja, maar ik ben pas net begonnen hoor, hoe weet jij dat?"
"De meiden!" zeg ik puur op de gok "de meiden hadden het erover."
Het meisje lacht "ohja, altijd roddelen hé, haha! De meiden ook."
achja, de meiden.
Het meisje kijkt weer op " Hannah vertelde je het zeker? Ik had haar nog zo gezegt het voor zich te houden"
"ja" vernietigde ik een jaren oude vriendschap
"Stomme hond" besloot het meisje.
"Slet" proostte ik met haar.

Ik ben goed. Mijn pogingen uit te vogelen wie ze is en hoe le fuck ik haar ken heb ik allang opgegeven, zaak is nu me door het komende half uur heen te bluffen. Tevens/uiteraard bestel ik meer wijn.

"Maar he" zegt ze een slonk nemend, "weet je mij en Anna nog? Het is goedgekomen tussen ons"
- "Nee!" antwoord ik het begrip 'acteren' verkrachtend "Wat goed!"
"Ja! Het word nu weer net zoals vroeger, jij ik en Anna"
"En Anna" bevestig ik nog een slok nemend.

Ze kijkt me kritisch aan "..zeg.." begint ze langzaam "Je weet toch nog wel wie ik ben?"
"Natuurlijk!" zeg ik puur in paniek "Hoe kan ik jou nou vergeten" (?!)
"Nouja" vervolgt ze "het is meer...volgens mij ken jij Hannah helemaal niet....ze zit al meer dan een jaar in Londen"

Fuck.

"Bovendien ken ik jouw pas een half jaar" gaat ze verder " Jullie hebben elkaar nog nooit ontmoet"

It was in this moment... When all hope had faded dat het lot ingreep en haar Apple Iphone rinkelend overging. Daarmee verzekerend dat er nooit meer ook maar enig negatief woord over Apple's Iphone's op deze blog zal verschijnen. Nooit meer enig woord over de kutheid van hun muizen, beperktheid van hun pc's en de onnozelheid van Itunes. Nee, dit telefoontje is niets minder dan een excuus voor de Ipad. Voorwaar wij weten; no matter hoeveel troep ze nog op de markt brengen:
Wij staan voor eeuwig in hun schuld.

Een schuld van een deal die gesloten werd op het moment dat het meisje de telefoon als een deux es machine naar haar oor bracht en antwoord begon te geven. Een levenslange schuld die ontstond met het gesprek dat het meisje via haar telefoon begon te voeren en de volledige schaal van het in het krijt staan die duidelijkwerd op het moment dat ze haar telefoon even weg legde en de ondergetekende op de volgende levensreddende woorden trakteerde "Mijn vriendin belde net, ik zit in het verkeerde café. Ik moet gaan"

Het meisje stopte de divine intervention in de vorm van haar telefoon weer in haar tas, glimlachte nog eenmaal, omhelsde mij en liep weg. Haar halfvolle glas wijn bleef onaangeroerd achter.
Ik staarde haar na. Het meisje liep weg, stopte draaide zich nog een laatste maal om en riep


"Het was leuk je weer eens te zien Bart!"


..................


Goddamnit

De post voor de 3 mensen op deze wereld die hem snappen

Semiobliviously, verraad zelfs zijn target audience

Southpark! (of waarom 18 maart de beste dag van 2010 is)

Nu hebben we onze weblog dus met veel pijn en moeite *kuch* door de winter heen gesleept dus het aanbreken van de lente heeft wat ons betreft de lading van het wegdraaien van de camera aan het eind van een jaren 70 oorlogsfilm.

Zonlicht dat door de wolken hen doorbreekt, hoopgevende muziek. Lente mensen!
Het feit dat we 10 seconden nog naar een slagveld vol creperende invaliden zaten te kijken doet er niet meer toe, er is zonlicht te zien en de muziek is hoopgevend dus is het goed.
En wie zijn wij om te tornen aan de ijzeren wetten van Hollywood? (Semiobliviously, maar onze tijd komt nog mijn vrinden, onze tijd komt nog)
Boomknuffelend sentimenteel huppelden wij dan ook de buitenlucht in, begeleid door de soundtrack van the sound of music glimlachend naar voorbijgangers en zwaaiend naar elke mede lente-huppelaar. De bestemming was uiteraard het centrale park. Jeweetwel, die plek waar het grootste deel van onze mede lentenaars zich al in een soort van hippie achtige manifestatie had verzamelt. Die plek achter die snelweg die in alle opzichten een kopie is van de weg des doods van The Animals of Farthing Wood , de bron van het grootste deel van mijn jeugdtrauma's (synopsis; een grote groep van de meest schattige dieren die uit een bos wegvlucht en waarvan de meesten de eindstreep niet levend zullen halen)





Na vier trauma ophalende bijna doodervaringen (involving vrachtwagens en woonkamer meubilair ) keerden we geestelijk totaal verminkt terug naar de donkere schaduwen van onze huizen. De rest van de lente dreigde verloren te gaan aan de rouwverwerking van de dood van Baby Muizen en Vossen (ja, de Vos gaat dood, de makers hadden een hekel aan kinderen)
Maar goed, dreigde
Want op de een of andere onvergeeflijke reden hebben wij de aantocht van het 14e Southpark seizoen compleet over het hoofd gezien.
Tot vandaag dan, gelijk de dag dat de episode op het internet verscheen en mensen, hij is geniaal. GENIAAL.





De konijnen zelf zijn weer vergeten, wachtend onder ons mentale oppervlakte op een nieuwe kans. En die zal er komen, ohja, die zal er komen

Jeweetwel, het deel waarin we alles weer ophalen

De dood van Mufasa is een defining moment van onze generatie en het verwerken gaat zeker wel weer een paar maanden duren maar he, alles voor jullie entertainment. Verder wij verwachten nu wel konijnen en bloemen na ons eindexamen, al moeten we blowend die zaal binnenlopen .







Semiobliviously, net nu je dacht dat je erover heen was

Music Monday

Maandag 15 maart, de datum dat alle 6VWO scholieren in Nederland zich gezamenlijk op hun alles bepalende eindcijfer vormende en eindexamen mogelijk makende GLO Balans verslag storten.
Tevens de dag dat Wim en ik ,gebruikmakend van de in elk opzicht superieure prioriteit stellende vaardigheden van het hedendaagse puberbrein , Music Monday lanceren, het wekelijkse onderdeel waarin Wim en ik afwisselend de strijd aangaan met Leo Blokhuis.

Juist, en ik heb de eer om aflevering 1 in te luiden. Wat dan ook weer meteen de vraag doet reizen waar ik in godsnaam mee ga beginnen. Kijk op het moment dat we verklaren dat we een deathmatch met Leo Blokhuis aangaan krijgt men ook bepaalde verwachtingen.
Men verwacht een centraal thema dat het gevolg is van een diepzinnig keuze proces (Men neme een Ipod en drukt op shuffle) en als daar niet aan voldaan kan worden verwacht men op zijn minst een grote herkenbare band als onderwerp.
Wij daarintegen komen juist met die ene band waar nog niemand op deze wereld van gehoord heeft. Mother Love Bone.

Juist.

Grunge, het meest onuitspreekbare muzikale subgenre dat er bestaat en tevens bekent onder namen als "Seattle Rock" en "nineties alternative", brak begin jaren negentig door bij de grote massa, gedreven door Nirvana's Nevermind en Pearl Jam's Ten en natuurlijk het werk van Soundgarden. Deze drie grote Grunge bands werden ook wel aangeduid als The Seattle three. Vanwege hun afkomst (drie keer raden) en de grote rol die ze bij de opkomst van het Genre gespeeld hebben.
Verder allemaal ongelooflijk onrelevant natuurlijk waar het niet dat één klein relatief onbekend rock bandje uit Seattle een gigantische invloed heeft uitgeoefend op 1 en verantwoordelijk is voor het ontstaan van nummer 2 van de bovenstaande legendarische klassieke miljoenen bediende rock grootheden.
Nummer 3, Nirvana zal de rest van dit verhaal genegeerd worden.

Maar wie is die band dan, die verantwoordelijk is voor het feitelijke ontstaan van een Genre? Wie zijn die muzikale goden, visionaire helden die vanuit een soort goddelijke urgentie besloten tot het ontstaan van 90's alternative? Wie zijn die grootheden, verantwoordelijk voor Soundgarden, verantwoordelijk voor het ontstaan van Pearl Jam, de band die wij verafgoden als een stel SGP'ers op een zondag morgen. Wie zijn ze? WIE ZIJN ZE?




Oh.Mijn.God.
DAT?! Dat is verantwoordelijk voor de grootste muzikale stroming in de jaren 90?!?!
Nee. NEEEEEE!
Dat...ding...dat ding in het midden, WAT IS DAT DING IN HET MIDDEN?


WAAROM?!? WAAROM!?!?






KAPOT.
ALLES.IS.KAPOT
Het zo perfecte stoere onverschillige ninty's rock waar wij allemaal zo tegenop keken. Kapot.
Waarom?! Waarom uitgerekend Grunge?




Hier, dit willen, DIT



Baardhaar Andrew, baardhaar!




Maar dat is nog niet eens het ergste, dat gezicht dat zo perfect gladde baardloze..vrouwelijke gezicht.

WAAROM?!?


.......

Dames en heren, Mother Love Bone, inspirator van Soundgarden en verantwoordelijk voor de oprichting van Pearljam. Grondlegger van het muziek genre van de jaren 90.
Ik zie dat jullie de lead zanger Andrew Wood al hebben ontmoet.

De band zelf was niet een lang leven beschoren; kort na het uitbrengen van het eerste album overleed Andrew Wood. De band werd opgeheven maar het balletje begon te rollen.
Chris Cornell, jeweetwel, de voorman van Soundgarden benaderde Steff Arnent en Stone Gossard (die inmiddels hun sterfelijkheid overwonnen hebben en deel uitmaken van Pearl Jam) met het voorstel om ter ere van Andrew Wood een tribute uit te brengen.
Een eenmalige band op te richten om een eenmalig album uit te brengen, ter ere van Andrew Wood.
Temple of the dog was geboren

Maar he, fucking Chris Cornell he? Chris Cornell die zomaar even de gitaar weer oppakt. En Seff Arnent he? Stone Gossard die gezamenlijk een muzikale gave's aanwending voor de creatie van het ultieme ruige grunge album.
Jeweetwel, een supercombinatie die op geen enkele mogenlijke manier kan teleurstellen.





Vervloekt is hij! VERVLOEKT!






Toch is er aan het einde van de dag ook goed nieuws van het front ; na The Temple of the Dog besloten Jeff en Stone dat ze samen verder wilden gaan in een band, een process dat uiteindelijk zou leiden tot de creatie van Pearl Jam. Chris Cornell ging zijn eigen weg, verder als voorman van de op dat moment op zijn Hoogtepunt verkerende Soundgarden.

Mother Love Bone zelf verdween in de vergetelheid, het haar van Andrew Wood incluus.

En dat vind ik onterecht.

Ja zie deze post eens een 180 graden draai maken.
Jawel, ik vind het onterecht dat deze meesterlijke, ultieme en in elk opzicht geniale band in de vergetelheid is verdwenen.

Want damn mensen,


Hun muziek compenseerde alles:














Andrew Wood, Semiobliviously salutes you

They have the mayor

Sta je je daar als CDA spindoctor met Wouter Bos in het hoofd op een easy kill voor te bereiden, maakt de PvdA ineens bekent dat ze Nederlands meest getipte, doch op dat moment volstrekt hypothetische, premier lijsttrekker maken.

Fuck.

En dus peilt Maurice vandaag de PvdA voor het eerst als grootste partij, politiek neutraal als wij zijn vrezen we dan ook voor het op dit moment steeds hypothetischer wordende kabinet Balkende V. Al zullen Halsema en Pechtold ook niet staan te juichen om de komst van Cohen, daar gaat hun PvdA electoraat.

Cohen die als een politieke terminator heel Den Haag rond trekt, de PvdA heeft zijn zijn verkiezings poster.

Partij van de Arbeid "We have the mayor "

Het word tijd dat we onze diploma halen

Ja het is een herhaling, een verzoeknummer enzo
maar toch,
Het niveau.
Mijn god, het niveau!
Het.Is.Zo.LAAG



“Schrijf een uiteenzettende brief met het Amerikaanse brief model aan de heer Kiliaan, waarin je hem op de hoogte stelt van het taalbeheersingsonderwijs dat je tot nu toe gekregen hebt. En het resultaat daarvan: wat zijn jouw sterke en zwakke punten? En wat zou je in de komende jaren bij Nederlands willen leren en hoe zou Killiaan je daarbij kunnen helpen?
Gebruik minimaal 400 woorden. Bekijk eerst zijn portret op blz.5 van je informatieboek en lees ook de achterflaf ervan.
Ga er bij het schrijven maar vanuit de heer Kiliaan nog leeft en verzin een adres in Antwerpen!
Neem de brief op in je schrijfdossier.”



De tekst bij zijn portret op blz.5:
“Borstbeeld van Killiaan. Hij hield zich in de zestiende eeuw al met taalkunde bezig. Kiliaan van corrector in dienst van de Antwerpse drukker Plantijn.”






Jasper Koops
**************
**************


C.I. Killiaan
Smitstraat IV
1215 ANTWERPEN


Betreft; Nederlands


Geachte heer Killiaan.

Ik schrijf u naar aanleiding van een opdracht die in mijn –naar u vernoemde- boek Nederlands staat. In deze opdracht moet ik u in 400 woorden mijn Nederlandse onderwijs tot nu toe vertellen, en u uitleggen hoe u mij hiermee zou kunnen helpen.
Goed.



Allereerst kan ik u tot mijn genoegen mededelen dat u al 400 jaar dood bent.
Gecondoleerd.
Naast de ongemakken die dat voor u meebrengt betekent dat ook dat ik deze brief aan een niet bestaande persoon schrijf., iets wat nogal corny staat. Maar goed, mij zul je geen kritiek horen uiten op deze kinderachtige, extreem bruggerachtige opdracht waar onze lerares blijkbaar grote importantie aan hecht. Het is dan ook vol gemotiveerde interesse dat ik mij afvraag hoe een persoon die al meer dan 400 jaar dood is mij zou kunnen helpen met mijn Nederlands onderwijs.



Eigenlijk kunnen we kort zijn;
Niet.


Maar wat is het toch een charmante opdracht die ik hier heb, een dood persoon vertellen over mijn Nederlandse vaardigheden.
Dit helpt ongetwijfeld mijn taalvaardigheid en ik kan me dan ook geen betere manier voorstellen om mijn tijd te besteden. De Nederlandse taalvaardigheid onder VWO leerlingen is op zijn laagste punt in 20 jaar, spelling word nauwelijks beheerst, hun grammatica kent gaten groter dan die in de ozon laag, en wat doen wij? Wij schrijven een brief aan een lijk.
Dit is nog stompzinniger dan dat E.O programma “een brief voor god”, enkel dat het nu als schoolactiviteit is.
Nee, mijn taalvaardigheid zal ongekende hoogtes bereiken, ik verwacht dan ook al spoedig vervolg opdrachten als een zelfverzonnen “Interview” met beroemde schrijvers bij Nederlands, een toneelstuk over een koning bij geschiedenis en –jawel- een brief aan god bij levensbeschouwing.
Dames en heren, het onderwijs anno 2007.
En dan te bedenken dat ik geacht word door de makers van dit boek u te vragen mij te helpen met mijn Nederlands.

Mijn beste –dode - vriend, de enige manier waarop u mij zou kunnen helpen is als uw na- zatelijke handlangers besluiten de Nederlandse taal van al haar onnozele onzin te ontdoen; DT regel, uitzonderlijke voornaam woorden.
Weet je wat? Schaf die hele focking taal eigenlijk ook maar af.
Voortaan communiceren wij via grommen en handgebaren, iets wat ik zinvoller ervaar dan deze hele opdracht. Maar goed, terwijl ik dit schrijf begint mijn Nederlandse onderwijs eenheid over het feit dat ik ook mijn eindexamen en wat ik nog verwacht te leren in deze brief moet verwerken.

Mij best.

Hoe kunt u mij helpen met dit alles?
Niet.
Wat kunt u allemaal voor mij doen?
Vrij weinig.

Mocht mijn onderwijs falen, en de onderwijs raad mij van elk diploma perspectief ontzien dan zal ik mij voortaan richten op de zorg voor verstandelijk gehandicapten, een functie waarin ik de makers van deze opdracht spoedig hoop te ontmoeten.


Met vriendelijke groet,

Jasper Koops

With you, the Force may be.

Voor als je al het andere al geprobeert hebt

Hallo Meneer, gegroet

Ik vertel u vandaag met enige spoed

Over het verhaal van de 3 heren, die wanhopig hun straf probeerden af te weren.





Afgelopen dinsdag was de dag,

dat ons lot een nieuwe wending nam,

Aanhoort nu ons beklag, voorwaar die dag de concierge kwam.



"Jongens" sprak hij donderdend tot Laurens Dick en mij

"Afgelopen donderdag hebben jullie een zware misdaad begaan!"

"Jullie namen ongeoorloofd vrij, "

"jullie zijn spijbelend naar huis gegaan"



Zijn autoritaire stem knetterde van Gezag maar dit weerhield de jongens niet, Dick deed aarzelend zijn beklag

"Och heer concierge, aanhoort u mij"

"Voorwaar het niet juist is, dat wat u net zei"

"Het is waar, wij waren afgelopen donderdag niet aanwezig"

"Maar met snode spijbelaars praktijken hielden wij ons niet bezig"



De concierge hoorde het sarcastisch snuivend aan

Die deliquenten hadden geen poot om op te staan!

"Ach Jongens" sprak hij met een autoritair zweem

"Dat is het excuus wat ik van iedere spijbelaar verneem"



"Maar meneer" Sprak laurens gemoord

"Dick verkondigt de waarheid! Het is zoals u heeft gehoord!"



"Jongen" antwoorde de concierge "Je spreekt dan wel net en wijs"

"Maar ik zie nog altijd geen greintje bewijs"

"Dat is waar meneer" sprak Jasper toen

"maar daar kunnen we wat aan doen"



Wederom onderbrak de concerge hem vol gezag , en zei toen

"Vertel me eerst maar wat er is gebeurd, die bewuste dag"



Hierop stapte Dick naar voren en zei "Meneer, moet u horen"

"Die dag hadden wij het 6e uur vrij en dus zaten wij in de mediatheek wat de recreëren"

"Dat was echter ook het moment, dat Myrthe kwam te arriveren"

"Jongens" was wat zij zei "Jullie hebben wellicht het 7e uur vrij"

"Ieder die braaf zijn studieplanner heeft bijgehouden zal nu wellicht een vrij uurtje overhouden"

"Voorwaar schipper tegen mij heeft gezegt: 'vrijetijd voor ieder, die in zijn wiskunde heeft belegt.' "

Het was Laurens die toen het woord nam

"We zullen het aan hem tonen, waarna ons met vrijheid zal belonen"

En dus gingen wij op weg, op wat ons toekwam.



We zochten hem, driemaal

maar we hebben hem niet kunnen vinden, geen van ons allemaal.

Wat we wel zagen tussen de ramen door

Waren medewiskundigen die vertrokken , maar wel stuk voor stuk ijverige personen hoor.

Hierna struimde we nog een laatste keer de school rond,

Zoekend in spiedend in alle lokalen

maar niemand van ons, die onze wiskunde leraar vond.

Waarna we besloten te stoppen met dwalen.

"in rook opgegaan" concludeerde Dick

"Spoorloos verdwenen" vulde laurens aan

"We kunnen maar beter gaan" zei ik.



Na dit monoloog daalde er een diepe stilte neer

Uiteindelijk nam de concierge weer het woord

"Ik geef jullie een kans, deze ene keer"

"Stuur een mail naar jullie leraar en vertel hem wat er hier is gebeurt"

"zo neutraal mogenlijk en politiek ongekleurd"

"Als de docent overtuigt is en jullie met amnesty verleend"

"Dan is het jullie vergeven"

"Maar als jullie docent jullie hierna alsnog schuldig acht"

"Dan zullen jullie je melden, 2 maal, half 8"





Na deze woorden hebben de 3 helden zich naar een computer begeven

om daar met hun woorden een email te weven

Op het moment van schrijven staat hun muis al boven "verzenden"

Maar verzoeken ze hun leraar nog eenmaap vol berouw en smart hun straf af te wenden.










Het werkte.

Dit bied perspectief. Nooit meer zal ik onderworpen worden aan welke strafmaatregel dan ook, een hele wereld aan spijbeling en ontloping opent zich voor mijn voeten! En als ik dan , na jaren van lesverzuim en ongehoorzaamheid van school kom. Dan zal mijn inmiddels honderden pagina's bevattende dichtbundel publiceren en van de opbrengst de rest van mijn leven in afzichtelijke rijdkom doorbrengen. Elke moraal in dit verhaal verkrachtend.





Semiobliviously, geeft u al sinds 2009 het verkeerde voorbeeld.

Ik wil er ook een!

De eindexamens komen eraan, en de school is dan ook begonnen om ons alarmerende gebrek aan urgentie door middel van paniekerige "JULLIE HEBBEN NOG MAAR EEN PAAR WEKEN, AAAAAH!!!"thema middagen hardhandig om te buigen tot totale paniek.
Leerlingen werden overspoelt met schema's, roosters en interviews met gezakte oud leerlingen die in tranen vertelden over hoe ze alles anders zouden doen als ze nu in onze schoenen stonden.
En dit alles onder de bezielende begeleiding die uiteindelijk als een dramatisch hoogtepunt ook nog een aantal kers verse studenten uit haar hoed toverde (type enigzins autistisch N&G) om ons het belang van de examens in ons hoofd te rammen, dreigend met doembeelden als "jezelf niet kunnen ontwikkelen" en "uiteindelijk toch een beetje onder presteren" (de HORROR!).
De scholieren, na 5 uur te zijn blootgesteld aan deze verkondiging van het einde der wereld, kenden zowaar nog enige motivatie ook. Daar trokken ze de prille lente zon in, vol trots, vol idealen en vooral: vol motivatie om weken achter elkaar keihard te gaan blokken.


Dat heeft dus 4 seconden stand gehouden, de tijd die nodig was om deze webpagina in te laden:








Maar bij god, het was het waard
HET WAS HET WAARD!

Titanic op zijn PVV 's (hold me)

Wim en ik begonnen met onze dagelijkse gang door ons diablogisch hoofdkwartier en waren net met Koning Mohammad VI de invasie van Europa aan het doornemen toen we ineens een bericht ontvingen van kameraad Clary Polak: We waren ontdekt. Geert Wilders, de hoeder van de joods christelijke cultuur had ons door.
Godver.
Jarenlang hadden wij de eerlijke hard werkende Nederlanders met behulp van een groot links complot kunnen misleiden. De linkse bestuurlijke elite hield het volk geheel volgens plan mak terwijl wij de laatste voorbereidingen troffen voor de Islamitische overname van Europa.
Het is alweer lang geleden dat we besloten dat de Islam uiteindelijk wereld dominatie zou behalen, en, elitaire lafaards dat we zijn, liepen we gelijk over naar het vijandelijke kamp. If you can't beat them, join them
Maar goed, nu heeft Wilders ons dus door.
He's on to us. Toch hoeft niet alles verloren te zijn: zijn standpunten werden lang door maar weinig partijen gedeeld, jarenlang was hij een eenling, een roepende in de woestijn. Zolang zijn aanhang beperkt blijft hebben wij weinig te vrezen.
Op dat moment kwam er echter ook een tweede bericht vanaf het VARA hoofdkwartier : Volgens de huidige peilingen maakt Geert Wilders een goede kans de grootste partij van Nederland te worden

Fuck.

En dan ook echt NET op het moment dat ons trainings programma voor Marokaanse straat terroristen nog 2 jaar te gaan heeft.

Kijk, als leden van de arrogante linkse elite bezien we de opkomst van de PVV met iets wat enkel omschreven kan worden als pure doodsangst.
We zijn daarin ook niet de enige, Pechtold en Halsema wierpen zich op hem.Noemden hem Fasistisch, discriminerend en Extreem rechts, de PvDA deed hem in de ban. Ja, wij van de gevestigde Haagse politiek willen hem kapot maken.
Wilders zelf pareerde met beschuldigingen van landverraad en linkse complotten. De door onze linkse schaduw organisatie gedomineerde media begonnen een haat campagne tegen de PVV. Wilders reageerde met de vorming van Stads commando's. Er werden rechtszaken tegen hem gevoerd, kopvoddentaksen aangekondigt en Bram Moszkowicz sloot zich bij hem aan, terwijl Peter R de Vries in een dramatische climax onze kant koos. Partijen boycotten elkaar, coaltitie vorming word door commentatoren onmogelijk genoemd, het land zelf onbestuurbaar.

En als je dan om je heenkijkt, naar dit slagveld dat zelfs dat van de slag bij Slag bij Poitiers overtreft dan zou je bijna denken dat dit het einde is. Dat Nederland wordt overgenomen door een extreem rechtse beweging die systematisch Moslims discrimineert, tegenstanders de vrijheid van meningsuiting niet gunt en barbaarse tokkies die onze maatschappij in rap tempo zullen afbreken.

De PVV als kwaadaardige fascistische beweging die met een indrukwekkend propaganda apparaat aan professionele spotjes en slogans het volk mobiliseert als een haatdragende menigte jegens alles dat links, elitair of islamitisch is.
My god, we're all going to die







Maar goed, heb je eindelijk een goed doembeeld te pakken, krijg je hun campagne spot te zien...



Ik heb hier eigenlijk maar een woord voor:

Schattig.

Een woord dat een strijd op leven en dood heeft gewonnen met de 2e kandidaat:

Knullig


Ik...ik...ik weet niet waar ik moet beginnen. Dat delfs blauw aan het eind, de stortvloed aan Windmolens? De dialogen? De hele opzet van het spotje zelf?

De PVV werd altijd ondersteund door de meest legendarisch Amerikaanse spindoctors die het bespelen van het volk tot een ware kunst hebben verheven. Amerikaanse toestanden konden we verwachten, inclusief de bombastische verkiezings filmpjes die we allemaal kennen.
En dan dus dit.
Ergens in Limburg hebben een stel PVV campagne strategen zich dus de vraag gesteld
"Gee....hoe kunnen we onze partij het beste aanprijzen? Hoe maken we de mensen het meest bang voor de Islam?"
Waarna de campagne strateeg zijn 2e joint van die avond opstak (dat is de enige verklaring die ik voor het bestaan van dit gedrocht kan bedenken) en kwam met "IK WEET HET! Door ze samen in een roeibootje op de set van de kameleon te droppen terwijl ze hun legendarische acteer talent gebruiken voor een autentiek aanvoelend diagloog! =D"


Tweede vraag: is dit Nederland? Deze berg cliche's opgenomen halverwegen de Bible belt? Hoeveel moslims wonen er überhaupt in deze omgeving? twee? En als deze idilische omgeving Nederland is, wat is Amsterdam dan? Die cosmopolitische stad vol coffee shops en hoeren buurten?
Zelfs de PVV zou toch niet denken dat heel Nederland in kleine vissers dorpjes woont waar elke morgen de melk wagen langs komt galopperen? Op die gedachte heeft de SGP al een monopolie en die zijn op dit niet te verslaan


Maar ik wil ook niet te negatief doen over deze clichematige disfunctionele naïve zooi. Goed, aan de hand van hun blik na de eerste paar uitgebroken zinnen verwacht je dat ze elk moment met elkaar zullen tongen, en ja, ik denk niet dat Amsterdammers zich door deze spot aangesproken zullen voelen en inderdaad, het Amerikaanse equivalent zou president Bush zijn die, te paard en met cowboy hoed in Texas op Bizons jaagt. "Authentiek Amerika"


But then again Na het zien van dit filmpje vind ik Wilders niet meer die enge xenofoob, nee, na het zien van dit filmpje vind ik hem zelfs schattig. Gewoon een lieve man uit die bij bejaarden op bezoek gaat en meedoet aan de lokale lingo, alvorens in het dorps cafe op te treden met zijn nieuwe Nederlands talige single.
Een ietwat sullige man die op zijn 34e stotterend zijn liefde om verkering vraagt en haar meeneemt naar de lokale karper vijver omdat "hij zo van dieren houd". Later word het wat verwarde bejaarde die elke passerende postbode op de koffie vraagt en dapper op elke afwijzing reageert met een verlegen lach en "Oke...m..misschien de volgende keer dan maar...he..?"
Later zal hij ook een Konijn nemen, en deze zal Gijsbrecht genoemd worden. Ze zullen onafscheidelijk zijn en elke keer als Geert boodschappen doet bij de lokale kruidenier zal hij om een extra wortel vragen. De dood van Gijsbrecht , jaren later, is voor hem een zeer emotionele gebeurtenis. En als Geert daar dan staat; oud, enigszins eenzaam en iemand die al zijn familie en vrienden overleeft heeft, dan zal hij beseffen dat met Gijsbrecht de laatste binding met zijn huis en dit leven is verdwenen. Hij vertrekt naar een verzorgingstehuis en brengt daar de laatste maanden van zijn leven door, een lichte alzeimer steekt de kop op maar deze word nooit echt serieus. Altijd vriendelijk en respectvol brengt hij hier de avond van zijn leven door. Uiteindelijk overlijd hij op respectabele leeftijd aan natuurlijke oorzaken, als een gelukkig en voldaan man.


Die Geert, die vriendelijke lieve ietwat naïve man die nu gewoon even de weg kwijt is.
De goedzak.


En dat dit filmpje dat voor elkaar kreeg is een prestatie van legendarische proporties waar zelfs die Amerikaanse spindoctors nederig hun hoed voor afnemen.

Waarom Tarantino de regie had moeten krijgen

Week 5, euh...

Right.


Tevens wordt TableTuesday voortaan de eerste dag van de maand, het gevoel van verlatenheid dat jullie nu ervaren enkel versterkend.

Om het een en ander te compenseren zullen we de komende tijd elke uitzending van Moraal Ridders uitvoerig bestuderen, god sta ons bij.





Nouja, eentje dan:



De magische grens van 100 unieke bezoekers is doorbroken, we houden van jullie.