maandag 29 maart 2010

Music Monday - The Ballad of Chris Cornell's downfall

Chris Cornell, de lead singer van het door ons zo vereerde Soundgarden.
De man down the up side, de man van de 90's rock, de man die wij allemaal willen zijn.
De man van de nonchalante sik, het alto vest en de te ruim ingestelde gitaarband. De man de sex drugs and rock'n roll , de zwarte humor op het verkeerde moment en de te korte tuinbroeken op het live podium (on second thought; hier zijn wij ook niet trots op)
De man van de polygamie, de man van de verbrande gitaren, de man van de blowsessie's voor concerten, de man van het rauwe geluid van Grunge! De man met het grootste stembereik! De man van de blerpartijen! De man van de valse solo's! De man die Wim op zijn rug getatoeëerd heeft! De man die door ons met pure devotie aanbeden wordt, omdat wij diep van binnen altijd als hem hadden willen zijn.
Die man.

Die Chris Cornell verkoos het om geen zelfmoord te plegen toen Soundgarden eind jaren 90 uit elkaar ging.
Wait what?
Kurt Cobain, Andrew Woods, Layne Staley; allemaal stierven ze op het hoogtepunt van hun roem. Jeweetwel, die periode 10 jaar geleden dat al die yuppen van nu met alto kleding de opkomst van de Grunge muziek beleefden. Verraders.

Nu raden wij doodgaan af maar in deze gevallen hadden ze het voordeel dat ze allemaal overleden net voordat ze echt bij de mainstream zouden doorbreken. Het laatste moment dat ze zich nog aan de laatste vleugje alternative konden vastklampen en tussen twee halen van een joint in konden beweren dat ze cool waren.
Zegmaar net voordat ze door Sony gestrikt worden, in de top 40 belanden en op tv komen met wasmiddel reclame's.

Voordat de corruptie intreed dus, een ster die op zijn hoogtepunt overlijd word naar mate de tijd verstrijkt alleen maar groter.



Gelukkig kan Chris Cornell niet dood en verkeert hij nog altijd in perfecte gezondheid. En godzijdank zat hij zo vol met leven dat hij zijn muzikale carrière voort kon zetten.
Ik meen het.
Horen dat hij door ging met het maken van muziek was het beste moment uit mijn leven. Zijn beslissing om een geheel nieuwe richting was de beste beslissing die hij ooit genomen heeft. Fuck Grunge, wie wil er nou fucking gitaar solo's als hij samen met Justin fucking Timberlake in een clip kan verschijnen(!?!)
Ik bedoel, heilige shit mensen, JUSTIN TIMBERLAKE! Jeweetwel, de beste muzikant die de wereld ooit gekend heeft en die ook als enige instaat is om al die troep van Grunge van de radio te verdrijven.

Halverwege leek het bijna even fout te gaan, toen de ex leden van Rage Against the Machine hem als lead zanger van de band Audioslave namen en Tom Morello met de beste solo's ter wereld dreigde te komen. Met afgrijzen keken wij toe hoe iedereen headbangend als weleer rond het podium sprong terwijl dat langharige werkschuw tuig op het podium met krijsende gitaarriffs een gehele generatie gehoorschade bezorgde.

Godzijdank dat Chris dan ook een Alcohol probleem kreeg en zich weer op zijn solo carrière richtte. Met, guess what; NOG een clip met Justin Timberlake! Ik bedoel, holy shit mensen, het houdt niet op.
Alles word beter.
Het kan niet meer stuk.
Schiet me neer.

Ik bedoel, we zagen hoe hij van dit:







verder naar dit ging




En veranderde in "HE! Dat is de zanger van Soundgarden, laten we - OH GOD NEE




Nee.



Nee.




NEE






....WAAROM!?!? Waarom moet alles dat in de jaren 90 muziek kon maken nu dood of debiel zijn!? Why? WHY GOD WHY?

Ik bedoel, dit is onvergeeflijk, dit is nog erger dan Frans Bauer. Erger dan Gerard Joling, mislukter dan - Wait what?




oooohnee.



Nee. Not falling for that another time.




Ga weg. WEG.





GODDAMNIT ,


Oke oke, we juichten toen we het lazen. En ja, we geloven dat het deze keer tegen alle signalen in weer beter wordt. En nee, daar hebben we eigenlijk totaal geen aanleiding voor maar fuck dat



Want Soundgarden mensen


SOUNDGARDEN is terug.






Semiobliviously, naïef tot op het bot

Geen opmerkingen:

Een reactie posten