Tevens de dag dat Wim en ik ,gebruikmakend van de in elk opzicht superieure prioriteit stellende vaardigheden van het hedendaagse puberbrein , Music Monday lanceren, het wekelijkse onderdeel waarin Wim en ik afwisselend de strijd aangaan met Leo Blokhuis.
Juist, en ik heb de eer om aflevering 1 in te luiden. Wat dan ook weer meteen de vraag doet reizen waar ik in godsnaam mee ga beginnen. Kijk op het moment dat we verklaren dat we een deathmatch met Leo Blokhuis aangaan krijgt men ook bepaalde verwachtingen.
Men verwacht een centraal thema dat het gevolg is van een diepzinnig keuze proces (Men neme een Ipod en drukt op shuffle) en als daar niet aan voldaan kan worden verwacht men op zijn minst een grote herkenbare band als onderwerp.
Wij daarintegen komen juist met die ene band waar nog niemand op deze wereld van gehoord heeft. Mother Love Bone.
Juist.
Grunge, het meest onuitspreekbare muzikale subgenre dat er bestaat en tevens bekent onder namen als "Seattle Rock" en "nineties alternative", brak begin jaren negentig door bij de grote massa, gedreven door Nirvana's Nevermind en Pearl Jam's Ten en natuurlijk het werk van Soundgarden. Deze drie grote Grunge bands werden ook wel aangeduid als The Seattle three. Vanwege hun afkomst (drie keer raden) en de grote rol die ze bij de opkomst van het Genre gespeeld hebben.
Verder allemaal ongelooflijk onrelevant natuurlijk waar het niet dat één klein relatief onbekend rock bandje uit Seattle een gigantische invloed heeft uitgeoefend op 1 en verantwoordelijk is voor het ontstaan van nummer 2 van de bovenstaande legendarische klassieke miljoenen bediende rock grootheden.
Nummer 3, Nirvana zal de rest van dit verhaal genegeerd worden.
Maar wie is die band dan, die verantwoordelijk is voor het feitelijke ontstaan van een Genre? Wie zijn die muzikale goden, visionaire helden die vanuit een soort goddelijke urgentie besloten tot het ontstaan van 90's alternative? Wie zijn die grootheden, verantwoordelijk voor Soundgarden, verantwoordelijk voor het ontstaan van Pearl Jam, de band die wij verafgoden als een stel SGP'ers op een zondag morgen. Wie zijn ze? WIE ZIJN ZE?
Oh.Mijn.God.
DAT?! Dat is verantwoordelijk voor de grootste muzikale stroming in de jaren 90?!?!
Nee. NEEEEEE!
Dat...ding...dat ding in het midden, WAT IS DAT DING IN HET MIDDEN?
WAAROM?!? WAAROM!?!?
KAPOT.
ALLES.IS.KAPOT
Het zo perfecte stoere onverschillige ninty's rock waar wij allemaal zo tegenop keken. Kapot.
Waarom?! Waarom uitgerekend Grunge?
Hier, dit willen, DIT
Baardhaar Andrew, baardhaar!
Maar dat is nog niet eens het ergste, dat gezicht dat zo perfect gladde baardloze..vrouwelijke gezicht.
WAAROM?!?
.......
Dames en heren, Mother Love Bone, inspirator van Soundgarden en verantwoordelijk voor de oprichting van Pearljam. Grondlegger van het muziek genre van de jaren 90.
Ik zie dat jullie de lead zanger Andrew Wood al hebben ontmoet.
De band zelf was niet een lang leven beschoren; kort na het uitbrengen van het eerste album overleed Andrew Wood. De band werd opgeheven maar het balletje begon te rollen.
Chris Cornell, jeweetwel, de voorman van Soundgarden benaderde Steff Arnent en Stone Gossard (die inmiddels hun sterfelijkheid overwonnen hebben en deel uitmaken van Pearl Jam) met het voorstel om ter ere van Andrew Wood een tribute uit te brengen.
Een eenmalige band op te richten om een eenmalig album uit te brengen, ter ere van Andrew Wood.
Temple of the dog was geboren
Maar he, fucking Chris Cornell he? Chris Cornell die zomaar even de gitaar weer oppakt. En Seff Arnent he? Stone Gossard die gezamenlijk een muzikale gave's aanwending voor de creatie van het ultieme ruige grunge album.
Jeweetwel, een supercombinatie die op geen enkele mogenlijke manier kan teleurstellen.
Vervloekt is hij! VERVLOEKT!
Toch is er aan het einde van de dag ook goed nieuws van het front ; na The Temple of the Dog besloten Jeff en Stone dat ze samen verder wilden gaan in een band, een process dat uiteindelijk zou leiden tot de creatie van Pearl Jam. Chris Cornell ging zijn eigen weg, verder als voorman van de op dat moment op zijn Hoogtepunt verkerende Soundgarden.
Mother Love Bone zelf verdween in de vergetelheid, het haar van Andrew Wood incluus.
En dat vind ik onterecht.
Ja zie deze post eens een 180 graden draai maken.
Jawel, ik vind het onterecht dat deze meesterlijke, ultieme en in elk opzicht geniale band in de vergetelheid is verdwenen.
Want damn mensen,
Hun muziek compenseerde alles:
Andrew Wood, Semiobliviously salutes you
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten